ตั้งแต่มีโควิด ชีวิตก็เหมือนตายทั้งเป็น

หนูอายุ13นะคะ แต่ปีนี้ขึ้นม.2 ด้วยความที่ว่าเรียนเป็นกลุ่ม แบบว่าเพื่อนหนูที่สนิทอะค่ะมันเรียนกลุ่ม2หนูเรียนกลุ่ม1 ในกลุ่มหนูไม่สนิทกับเดื่อนคนไหนเลย เหมือนเค้ามาเป็นกลุ่มอะค่ะ แล้วหนูมาแยก แล้วมันจะมีกลุ่มนึงที่หนูอยู่กับพวกมัน แต่ว่าเวลาไปไหนหนูไม่ได้เดินกับพวกมันเพราะมันเดินไปไหนไม่ค่อยรอ หนูเลยเดินไปกับอีกกลุ่มนึง อีกกลุ่มนึงก็เดินไปก็ไม่ค่อยสนิทอะค่ะ หนูจะร้องไห้เลย ถามอะไรก็เหมือนไม่อยากคุยกับหนู พอถึงกลุ่ม2เรียน หนูได่หยุดอะค่ะ ถามการบ้านมันก็บอกว่า ไม่รุ้ยังทำไม่เสร็จ แต่ทีหนูถามคือถามว่าครู้เค้าสอนวิชาอะไร ไม่ได้ถามว่าเสร็จรึยัง มันทำให้ไม่อยากไปโรงเรียนแล้วก็รู้สึกว่ามันเหงา จากที่ม.1 หนูก็เหงาเพราะว่าเพื่อนเดินไม่รอ ทำไรไม่ปรึกษา ตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็น เดินแทบจะเดินคนเดียว หนูขอแค่สัก1-2คน เพราะว่าเวลาหนูมีเรื่องงานหนูไม่เข้าใจหนูจะได้ถาม แต่มันไม่มีเลยจริงๆ หนูไม่กล้าไปเรียกร้องอะไรมาก กลัวมันจะไม่คบมากกว่าเดิม ทำไงดีคะ ใจจริงอยากให่ปิดเทอมอีกสักหลายๆปีเลย ตอนปิดเทอมหนูก็อยากให้เปิดเพราะอยากมีเพื่อน แต่ตอนนี้หนูไม่อยากให่เปิดแล้ว หนูเครียดมากที่เพื่อนไม่คบ อยากจะแคปแชทให้ดูมากค่ะ หนูอยากถามแค่ว่า ต้องทำตัวยังไง ให้เพื่อนเห็นเราในสายตาและคุยกับเราบ้าง และเดินไปไหนก็นึกถึงเรา😭