ผมเวลาผมบ่นๆแบบ อยากมีแฟน ทำไมไม่มีใครเอา ทำไมแฟนหายากจัง คนนั้นคนนี้ไม่เห็นทำอะไรเลย มีแฟนง่ายจัง
แล้วด้วยความที่ผมหน้าตาไม่ดีก็จะเจอคำว่า "รักตัวเองก่อนจะรักคนอื่น ถ้าไม่รักตัวเองจะไปรักคนอื่นได้ไง" ผมฟังคำนี้มาเยอะ มาก!! ฟังจนมันกลายเป็นข้ออ้างไปละ บางทีก็ฟังเหมือนคำพูดของคนไม่รู้จะพูดอะไร
ผมต้องบอกก่อน ผมอ่ะเป็นคนรักสะอาด แต่ด้วยความที่ผมอ้วนแล้วดำ มันเลยดูสกปรก คือใช้โฟมล้างหน้า สบู่น้ำ ทำแป้งหน้า+แขน+ขา คือมันธรรมดามาก แบบคนทั่วไปก็ทำ แต่ไม่ถึงกับหาครีมกันแดน ครีมนั้นครีมนี้มาทานะ ก็นั้นแหละ
สำหรับผมนะ ความรักคือได้เห็นคนที่รักมีความสุข แล้วถ้าผมบอกให้รักตัวเอง ผมก็จะบอกว่าผมมีความสุขกับการกินแล้วนอน จะมีใครชอบผมไหมล่ะ ถ้าจะอ้างว่าคนที่ไม่รักตัวเองอ่ะ รักใครไม่ได้ ผมอยากให้คุณหันไปดูพ่อแม่อ่ะ พ่อแม่บางคนลำบากทั้งวัน เหนื่อยขนาดไหนอดหลับอดนอน เพื่อให้ลูกมีความสุข แบบนี้เขาเรียกรักตัวเองหรือป่าว ถ้าจะอ้างว่าไม่เหมือนกัน งั้นผมเข้าใจผิดใช่ไหม ว่าความรักก็คือการได้ทำได้เห็นใครมีความสุข รักเพื่อนก็อยากให้เพื่อนมีความสุข รักพี่น้องก็อยากเห็นพี่น้องยิ้มให้กันหัวเราะด้วยกัน รักพ่อแม่ก็อยากให้พ่อแม่สบาย มันต่างอะไรกันช่วยบอกผมหน่อย ที่จะบอกก็คือ ผมเจอมากับตัวตลอด สุดท้ายไอ้คำที่ว่า มันก็ไม่ต่างจากการ ไล่ไปหล่อก่อนแล้วค่อยมารักคนอื่น นั้นแหละ ถึงผมจะเป็นแบบนี้นะ แต่ผมเกิดมาไม่เคยทำอะไรที่มันทำร้ายตัวเองอ่ะ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่สัก ไม่เจาะหู คือเพียวๆอ่ะ ขนาดแฟนยังไม่เคยมีเลยเอ้า แต่เวลาผมแอบชอบใครนะ ผมก็ดูแลดีตลอด พาไปเที่ยว เลี้ยงสารพัด เห็นอยากได้อะไรก็ซื้อให้ สุดท้าย คนดีก็แพ้คนหล่อ ทำไงได้ ก็คนที่เลือกเกิดไม่ได้ มันก็ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น เพราะสุดท้าย ทุกคนก็บอกว่า ก็ไปลดน้ำหนักสิ ไปซื้อครีมมาทาสิ คือผมอ้วนอ่ะผมเข้าใจเพราะกินแล้วนอน แต่ไม่รู้ดำได้ไง พ่อแม่ก็ขาว ขนาดนั่งๆนอนๆในแอร์ทั้งวัน ที่จะบอกก็คือ ผมต้องพยายาม เพื่อได้ลองผิดลองถูกในความรัก เจ็บซ้ำไปซ้ำมาจนกว่าจะเจอคนที่รักผมจริง? ผมต้องพยายามในสิ่งที่ไม่มีอะไรรับประกันว่าผมจะสมหวัง? เคยมีคนบอกผมว่า "ถ้าสิ่งที่ตามหาคือความสุข แล้วทำไมถึงทุกข์กับมัน" พอผมมองย้อนกลับไปมันก็จริง แต่มันคือสิ่งเดียวในชีวิตที่ผมขาด คือมีทุกอย่างในชีวิต ยกเว้นครอบครัว คนรู้จักผมมักบอกว่าดีจัง มีบ้าน มีรถ มีมือถือ มีคอมไว้เล่นเกม คือจะบอกว่ามันดีในสายตาคนอื่น แต่ลองนึกภาพตามนะ บ้านที่เปิดประตูไปก็ไม่เคยเจอใคร รถที่ไม่เคยมีใครนั่งด้วย มือถือที่ไม่มีการติดต่อจากใคร บางคนบอกคอมดีจังตั้งหลายหมื่น ผมอ่ะเล่นเกมมาตลอด10กว่าปี เล่นจนอิ่ม เล่นจนทุกวันนี้มีคอมไว้เปิดแค่ดูหนัง ผมอ่ะนะ เวลารักใคร ผมก็รักหมดใจ จนไม่เหลือไว้รักตัวเอง ถามว่าผมต้องการอะไร ผมมาบ่นเพราะแค่บอกจะบอกว่า ผมอ่ะ ต้องการคนที่เขาเห็นความดีและความพยายามที่ผมทำ จนมองข้ามและไม่สนรูปลักษณ์ของผม มันก็แค่นั้น ตั้งแต่เกิดมา ผมก็ถูกสอนมาให้เป็นคนนิสัยดี+เรียบร้อยมาตลอด ผมอ่ะทำดีกับคนอื่นโดยไม่เสแสร้ง แต่มันเหนื่อยเวลาผมดีกับคนอื่นแล้วไม่มีใครเห็น ทั้งๆที่มันมาจากใจ
ทำไมชอบพูดว่า "รักตัวเองก่อนจะรักคนอื่น"
แล้วด้วยความที่ผมหน้าตาไม่ดีก็จะเจอคำว่า "รักตัวเองก่อนจะรักคนอื่น ถ้าไม่รักตัวเองจะไปรักคนอื่นได้ไง" ผมฟังคำนี้มาเยอะ มาก!! ฟังจนมันกลายเป็นข้ออ้างไปละ บางทีก็ฟังเหมือนคำพูดของคนไม่รู้จะพูดอะไร
ผมต้องบอกก่อน ผมอ่ะเป็นคนรักสะอาด แต่ด้วยความที่ผมอ้วนแล้วดำ มันเลยดูสกปรก คือใช้โฟมล้างหน้า สบู่น้ำ ทำแป้งหน้า+แขน+ขา คือมันธรรมดามาก แบบคนทั่วไปก็ทำ แต่ไม่ถึงกับหาครีมกันแดน ครีมนั้นครีมนี้มาทานะ ก็นั้นแหละ
สำหรับผมนะ ความรักคือได้เห็นคนที่รักมีความสุข แล้วถ้าผมบอกให้รักตัวเอง ผมก็จะบอกว่าผมมีความสุขกับการกินแล้วนอน จะมีใครชอบผมไหมล่ะ ถ้าจะอ้างว่าคนที่ไม่รักตัวเองอ่ะ รักใครไม่ได้ ผมอยากให้คุณหันไปดูพ่อแม่อ่ะ พ่อแม่บางคนลำบากทั้งวัน เหนื่อยขนาดไหนอดหลับอดนอน เพื่อให้ลูกมีความสุข แบบนี้เขาเรียกรักตัวเองหรือป่าว ถ้าจะอ้างว่าไม่เหมือนกัน งั้นผมเข้าใจผิดใช่ไหม ว่าความรักก็คือการได้ทำได้เห็นใครมีความสุข รักเพื่อนก็อยากให้เพื่อนมีความสุข รักพี่น้องก็อยากเห็นพี่น้องยิ้มให้กันหัวเราะด้วยกัน รักพ่อแม่ก็อยากให้พ่อแม่สบาย มันต่างอะไรกันช่วยบอกผมหน่อย ที่จะบอกก็คือ ผมเจอมากับตัวตลอด สุดท้ายไอ้คำที่ว่า มันก็ไม่ต่างจากการ ไล่ไปหล่อก่อนแล้วค่อยมารักคนอื่น นั้นแหละ ถึงผมจะเป็นแบบนี้นะ แต่ผมเกิดมาไม่เคยทำอะไรที่มันทำร้ายตัวเองอ่ะ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่สัก ไม่เจาะหู คือเพียวๆอ่ะ ขนาดแฟนยังไม่เคยมีเลยเอ้า แต่เวลาผมแอบชอบใครนะ ผมก็ดูแลดีตลอด พาไปเที่ยว เลี้ยงสารพัด เห็นอยากได้อะไรก็ซื้อให้ สุดท้าย คนดีก็แพ้คนหล่อ ทำไงได้ ก็คนที่เลือกเกิดไม่ได้ มันก็ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น เพราะสุดท้าย ทุกคนก็บอกว่า ก็ไปลดน้ำหนักสิ ไปซื้อครีมมาทาสิ คือผมอ้วนอ่ะผมเข้าใจเพราะกินแล้วนอน แต่ไม่รู้ดำได้ไง พ่อแม่ก็ขาว ขนาดนั่งๆนอนๆในแอร์ทั้งวัน ที่จะบอกก็คือ ผมต้องพยายาม เพื่อได้ลองผิดลองถูกในความรัก เจ็บซ้ำไปซ้ำมาจนกว่าจะเจอคนที่รักผมจริง? ผมต้องพยายามในสิ่งที่ไม่มีอะไรรับประกันว่าผมจะสมหวัง? เคยมีคนบอกผมว่า "ถ้าสิ่งที่ตามหาคือความสุข แล้วทำไมถึงทุกข์กับมัน" พอผมมองย้อนกลับไปมันก็จริง แต่มันคือสิ่งเดียวในชีวิตที่ผมขาด คือมีทุกอย่างในชีวิต ยกเว้นครอบครัว คนรู้จักผมมักบอกว่าดีจัง มีบ้าน มีรถ มีมือถือ มีคอมไว้เล่นเกม คือจะบอกว่ามันดีในสายตาคนอื่น แต่ลองนึกภาพตามนะ บ้านที่เปิดประตูไปก็ไม่เคยเจอใคร รถที่ไม่เคยมีใครนั่งด้วย มือถือที่ไม่มีการติดต่อจากใคร บางคนบอกคอมดีจังตั้งหลายหมื่น ผมอ่ะเล่นเกมมาตลอด10กว่าปี เล่นจนอิ่ม เล่นจนทุกวันนี้มีคอมไว้เปิดแค่ดูหนัง ผมอ่ะนะ เวลารักใคร ผมก็รักหมดใจ จนไม่เหลือไว้รักตัวเอง ถามว่าผมต้องการอะไร ผมมาบ่นเพราะแค่บอกจะบอกว่า ผมอ่ะ ต้องการคนที่เขาเห็นความดีและความพยายามที่ผมทำ จนมองข้ามและไม่สนรูปลักษณ์ของผม มันก็แค่นั้น ตั้งแต่เกิดมา ผมก็ถูกสอนมาให้เป็นคนนิสัยดี+เรียบร้อยมาตลอด ผมอ่ะทำดีกับคนอื่นโดยไม่เสแสร้ง แต่มันเหนื่อยเวลาผมดีกับคนอื่นแล้วไม่มีใครเห็น ทั้งๆที่มันมาจากใจ