สวัสดีค่ะ เราขอปรึกษาปัญหาชีวิตหน่อยค่ะ 😂😂
เรื่องมีอยู่ว่า เดิมทีครอบครัวของเราค่อนข้างไปทางจน
ครอบครัวเราประกอบไปด้วยพ่อ แม่ เรา และน้องสาว
พ่อเราเป็นคนชอบกินเหล้า เวลากินเหล้าก็จะกินจนไม่มีสติ
จนบางครั้งเสียการเสียงาน แม่เราเป็นคนขยันมาก แต่ก็ชอบใช้เงิน
เกินตัว ถึงแม้จะชอบซื้อของดีๆ ให้ลูกๆและสามี แต่เราก็คิดว่า
บางทีมันเกินจำเป็น เราเองเคยบอกแม่หลายครั้ง แม่ก็บอกว่าเราเป็นลูก
อย่ามาสอนคนเป็นแม่ เราเคยขอให้พ่อกินเหล้าให้น้อยลง พ่อก็จะบอก
พ่อทำไม่ได้ พ่อไม่คิดจะทำ เราเริ่มเครียดกับปัญหาการเงินทางบ้าน
ตั้งแต่เราอายุ 13 ปี แม่เราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมให้เรา ทั้งๆที่เราเรียน
ได้ทุนการศึกษาทุกปี แม่จะเอาเงินทุนของเราไปใช้ ถ้าเราไม่ให้ก็จะทั้ง
ด่าทอและตีเรา ตอนนั้นเรายังเด็ก ก็อดทนเชื่อฟังท่านทั้งสอง
แต่ในที่สุดเราก็เรียนไม่จบมัธยมปลาย เพราะพ่อและแม่ ให้เราลาออก
มาช่วยงานทางบ้าน เราเสียใจมากเพราะอยากเรียนต่อ แต่พ่อและแม่
บอกกับเราว่า ถ้าจะเรียนก็ออกไปหาเงินไปใช้ชีวิตเอาเอง ในตอนนั้นเรา
อายุ16 ไม่รู้จักใคร ไม่มีที่ไป เลยยอมลาออก เพื่อมาช่วยทางบ้านขายของ
เราทำงานเลี้ยงเด็กช่วงกลางวัน ช่วงเย็นถึงมืดมาช่วยทางบ้านขายของ
ในวันหยุดเราจะไปช่วยครูทำขนม เขาก็ให้เงินมาบ้าง เงินทุกบาทแม่เรา
ยึดหมด เราเองเพราะรักเเละกลัวเเม่เหนื่อย ก็ยอมทุกอย่าง
เราส่งตัวเองเรียนจนจบกศน. และมีงานการที่ดีทำ เราให้เงินแม่ทุกเดือน
เดือนๆนึงหมื่นกว่า บางเดือนสองหมื่น แม่ก็ไม่พอ สร้างหนี้สิน
รถมอเตอร์ไซค์เอย รถเก๋งเอย เครื่องกรองน้ำ แอร์ ตู้ เตียง หม้อไห
เราเหนื่อยใจกับการสื่อสารกับคนในครอบครัวมาก เงินไม่มีแต่อยากได้
ทุกอย่าง พอเริ่มมีก็ฟุ่มเฟือยอีก น้องสาวก็ขี้เกียจ เล่นแต่โทรศัพท์
เราเก็บเงินซื้อทองให้แม่เป็นของขวัญวันเกิด แม่ก็เอาไปขาย
ปัจจุบันนี้เราอายุ 24 ปีแล้ว พ่อเราโดนไล่ออกจากงาน มาขับรถรับจ้าง
น้อยมั่ง เยอะมั่ง แต่พ่อก็ให้เงินแม่หมด เราในตอนนี้ ก็เงินเดือนไม่มี
เนื่องจากโรคระบาด เงินเก็บที่เราแอบเก็บไว้ ซึ่งไม่ได้มากมาย
แม่เราก็มาพูดใส่เราว่าแม่ไม่มีเงิน พูดให้เราสงสาร เราก็ใจอ่อน
ให้เขาไปทีละนิด พันครึ่งพัน จนหมด จนตอนนี้เราไม่มีเงินเก็บ
เหลือเลย ไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีเงินไปทำงาน เป็นหนี้สินจากการหยิบยืม
เพื่อนฝูงมาซื้อข้าวกิน และจ่ายค่าเช่าบ้านช่วยแม่ งานก็รายได้น้อยลงมาก
ญาติๆก็ไม่มีใครช่วยเหลือ ครอบครัวเราก็หวังพึ่งไม่ได้ เราควรทำยังไงดีคะ
เราเหนื่อยกับครอบครัวมาก เราควรหนีไปมั้ยคะ เราจะบาปมั้ยคะ
เราคิดไม่ตก จะไปก็เป็นห่วง จะอยู่ก็สงสารตัวเอง เราท้อมากๆเลยค่ะ 😭
ครอบครัวทำให้ทุกข์ใจตลอด ทำยังไงดีคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เดิมทีครอบครัวของเราค่อนข้างไปทางจน
ครอบครัวเราประกอบไปด้วยพ่อ แม่ เรา และน้องสาว
พ่อเราเป็นคนชอบกินเหล้า เวลากินเหล้าก็จะกินจนไม่มีสติ
จนบางครั้งเสียการเสียงาน แม่เราเป็นคนขยันมาก แต่ก็ชอบใช้เงิน
เกินตัว ถึงแม้จะชอบซื้อของดีๆ ให้ลูกๆและสามี แต่เราก็คิดว่า
บางทีมันเกินจำเป็น เราเองเคยบอกแม่หลายครั้ง แม่ก็บอกว่าเราเป็นลูก
อย่ามาสอนคนเป็นแม่ เราเคยขอให้พ่อกินเหล้าให้น้อยลง พ่อก็จะบอก
พ่อทำไม่ได้ พ่อไม่คิดจะทำ เราเริ่มเครียดกับปัญหาการเงินทางบ้าน
ตั้งแต่เราอายุ 13 ปี แม่เราไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมให้เรา ทั้งๆที่เราเรียน
ได้ทุนการศึกษาทุกปี แม่จะเอาเงินทุนของเราไปใช้ ถ้าเราไม่ให้ก็จะทั้ง
ด่าทอและตีเรา ตอนนั้นเรายังเด็ก ก็อดทนเชื่อฟังท่านทั้งสอง
แต่ในที่สุดเราก็เรียนไม่จบมัธยมปลาย เพราะพ่อและแม่ ให้เราลาออก
มาช่วยงานทางบ้าน เราเสียใจมากเพราะอยากเรียนต่อ แต่พ่อและแม่
บอกกับเราว่า ถ้าจะเรียนก็ออกไปหาเงินไปใช้ชีวิตเอาเอง ในตอนนั้นเรา
อายุ16 ไม่รู้จักใคร ไม่มีที่ไป เลยยอมลาออก เพื่อมาช่วยทางบ้านขายของ
เราทำงานเลี้ยงเด็กช่วงกลางวัน ช่วงเย็นถึงมืดมาช่วยทางบ้านขายของ
ในวันหยุดเราจะไปช่วยครูทำขนม เขาก็ให้เงินมาบ้าง เงินทุกบาทแม่เรา
ยึดหมด เราเองเพราะรักเเละกลัวเเม่เหนื่อย ก็ยอมทุกอย่าง
เราส่งตัวเองเรียนจนจบกศน. และมีงานการที่ดีทำ เราให้เงินแม่ทุกเดือน
เดือนๆนึงหมื่นกว่า บางเดือนสองหมื่น แม่ก็ไม่พอ สร้างหนี้สิน
รถมอเตอร์ไซค์เอย รถเก๋งเอย เครื่องกรองน้ำ แอร์ ตู้ เตียง หม้อไห
เราเหนื่อยใจกับการสื่อสารกับคนในครอบครัวมาก เงินไม่มีแต่อยากได้
ทุกอย่าง พอเริ่มมีก็ฟุ่มเฟือยอีก น้องสาวก็ขี้เกียจ เล่นแต่โทรศัพท์
เราเก็บเงินซื้อทองให้แม่เป็นของขวัญวันเกิด แม่ก็เอาไปขาย
ปัจจุบันนี้เราอายุ 24 ปีแล้ว พ่อเราโดนไล่ออกจากงาน มาขับรถรับจ้าง
น้อยมั่ง เยอะมั่ง แต่พ่อก็ให้เงินแม่หมด เราในตอนนี้ ก็เงินเดือนไม่มี
เนื่องจากโรคระบาด เงินเก็บที่เราแอบเก็บไว้ ซึ่งไม่ได้มากมาย
แม่เราก็มาพูดใส่เราว่าแม่ไม่มีเงิน พูดให้เราสงสาร เราก็ใจอ่อน
ให้เขาไปทีละนิด พันครึ่งพัน จนหมด จนตอนนี้เราไม่มีเงินเก็บ
เหลือเลย ไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีเงินไปทำงาน เป็นหนี้สินจากการหยิบยืม
เพื่อนฝูงมาซื้อข้าวกิน และจ่ายค่าเช่าบ้านช่วยแม่ งานก็รายได้น้อยลงมาก
ญาติๆก็ไม่มีใครช่วยเหลือ ครอบครัวเราก็หวังพึ่งไม่ได้ เราควรทำยังไงดีคะ
เราเหนื่อยกับครอบครัวมาก เราควรหนีไปมั้ยคะ เราจะบาปมั้ยคะ
เราคิดไม่ตก จะไปก็เป็นห่วง จะอยู่ก็สงสารตัวเอง เราท้อมากๆเลยค่ะ 😭