คือเรามีแฟนอยู่แล้วค่ะ แต่แฟนเราไปเรียนทหาร เขาพึ่งไปเมื่อเดือนก่อน เราขาดการติดต่อกันเพราะที่นั่นไม่ให้พก ทส.ไปด้วย คือตั้งแต่นั้นเราก็ได้เพื่อนเขามาคุยเป็นเพื่อนอ่ะ ขอตั้งนามสมมติว่า กล้วย พี่กล้วยเขาเป็นที่พึ่งให้เราเสมอ เราตั้งกลุ่มเล่นเกมกัน ในนั้นมีเพื่อนแฟนเราอีกคนชื่อ ปี กับน้องแฟนเราชื่อ ปิม ปิมเป็นญาติของแฟนเรา (นามสมมติ) ซึ้งเป็นผู้ชายทั้งหมด (ทุกคนไม่ได้อยู่ใกล้กันไม่ได้เจอกันเลย บ้านพี่กล้วย กับปิมอยู่กทม. ส่วนเรากับพี่ปีอยู่ลพบุรี)
เราคุยกันทุกเย็น เล่นเกมกันทุกวัน จนเรียกว่าคนสนิทได้
แต่เมื่อสองวันก่อนเราพี่กล้วย พี่ปีนัดกันไปเยี่ยมแฟนเราที่ดอนเมือง คือเรากับพี่ปีเดินทางโดยมีตาเราไปส่ง พี่ปีก็มาบ้านเราครั้งแรกเราก็เจอเขาครั้งแรกคือพอเจอจริงๆเขาค่อนข้างหน้าตาดี เขาเป็นคนที่สุภาพมากชอบพูดเสียงอ้อน พูดคะพูดข๋าคือเราตรงสเปคเรามากๆ ตอนนั้นคือเรารู้ตัวเลยว่าเราชอบเขา
ระหว่างที่นั่งรถเราก็แอบถ่ายตอรี่ตอนเขาหลับ พอเราไปถึงก็เจอพี่กล้วยพอดี เรา3คนก็เดินเข้าไปเยี่ยมแฟนเราแหละ แต่ความรู้สึกเราคือแบบเราเฉยๆกับแฟนเราแล้ว.... เรามองพี่ปีตลอด แต่แฟนเรายังไม่รู้
เยี่ยมเสร็จเราก็ไปเดินห้างต่อ บังเอิญลงแท็กซี่ไปฝนตกจ้า ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงละไปกับผู้ชายอีก2คน คือคนนึงเอาเสื้อตัวเองมาคลุมให้อีกคนถอดหมวดมาสวมให้เราคือเหมือนมีบอดี้กาดมาก แอบเขินนิดๆ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกเรากับพี่ปีเรา เราชอบเขามากๆ ก็ลองแอบๆถามเรื่องสเปค คนคุยไรงี้ เขาตอบว่าเขาชอบคนรุ่นเดียวกัน (เราสลดไปเลยเพราะเราอ่อนกว่าเขา3ปี) ตอนนี้มีคนคุยแต่ไม่เป็นตัวเป็นตน (แสดงว่ามี) เรานอยเลยอ่ะ
พอถึงเวลากลับบ้านคือเรานั่งรถตู้กลับกับพี่ปี2คน คือเราเขินมากๆ แต่เรารู้ตัวนะว่าเราปฏิบัติกับเราแบบน้องสาว ด้วยบุคลิกเขาเป็นคนนุ่มนวลมาก เราชอบเขาแบบจากใจจริง แต่ตัวเรามีแฟนแล้ว คือระหว่างที่นั่งรถตู้เขาดูแลเราตลอดถามว่านั่งสบายมั้ยเมื่อยมั้ย ตอนที่เรารู้สึกหนาวๆ เราก็นั่งกอดแขนอยู่ดีๆมีเสื้อกันหนาวมาคลุมตัวเราคือเราเขินมาก กลับถึงบ้านต่างคนต่างแยกย้าย แต่ความรู้สึกเรายังไม่จบ เราคุยกันเล่มเกมกันเหมือนเดิมแต่เราก็มานั่งคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่เราจะได้สานต่อกัน เราร้องไห้ทุกคืน เราเสียใจและเศร้ามาก คือถ้าเขายอมมองเรา เราจะดูแลเขาให้ดีเราจะไม่ให้เขาเสียใจเลย แต่เราดันไม่ตรงสเปคเขาเราเพ้อถึงเขา เราก็ไม่รู้ว่าเขารู้หรือป่าวนะ แต่เราไประบายกับพี่กล้วยคือเขาปลอบใจเราทุกอย่างแต่เราก็ยังไม่โล่งใจ จะบอกออกไปเลยว่าชอบก็ติดว่าเขาเป็นเพื่อนแฟนเรา
คือเราอยากขอความคิดเห็นจากทุกคนมากๆ เราลำบากใจแล้วก็เศร้าสุดๆ เราไม่อยากร้องไห้แล้ว เราควรบอกออกไปหรือหยุดแค่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ดีคะ.
พูดออกไปหรือเก็บเอาไว้?
เราคุยกันทุกเย็น เล่นเกมกันทุกวัน จนเรียกว่าคนสนิทได้
แต่เมื่อสองวันก่อนเราพี่กล้วย พี่ปีนัดกันไปเยี่ยมแฟนเราที่ดอนเมือง คือเรากับพี่ปีเดินทางโดยมีตาเราไปส่ง พี่ปีก็มาบ้านเราครั้งแรกเราก็เจอเขาครั้งแรกคือพอเจอจริงๆเขาค่อนข้างหน้าตาดี เขาเป็นคนที่สุภาพมากชอบพูดเสียงอ้อน พูดคะพูดข๋าคือเราตรงสเปคเรามากๆ ตอนนั้นคือเรารู้ตัวเลยว่าเราชอบเขา
ระหว่างที่นั่งรถเราก็แอบถ่ายตอรี่ตอนเขาหลับ พอเราไปถึงก็เจอพี่กล้วยพอดี เรา3คนก็เดินเข้าไปเยี่ยมแฟนเราแหละ แต่ความรู้สึกเราคือแบบเราเฉยๆกับแฟนเราแล้ว.... เรามองพี่ปีตลอด แต่แฟนเรายังไม่รู้
เยี่ยมเสร็จเราก็ไปเดินห้างต่อ บังเอิญลงแท็กซี่ไปฝนตกจ้า ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงละไปกับผู้ชายอีก2คน คือคนนึงเอาเสื้อตัวเองมาคลุมให้อีกคนถอดหมวดมาสวมให้เราคือเหมือนมีบอดี้กาดมาก แอบเขินนิดๆ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกเรากับพี่ปีเรา เราชอบเขามากๆ ก็ลองแอบๆถามเรื่องสเปค คนคุยไรงี้ เขาตอบว่าเขาชอบคนรุ่นเดียวกัน (เราสลดไปเลยเพราะเราอ่อนกว่าเขา3ปี) ตอนนี้มีคนคุยแต่ไม่เป็นตัวเป็นตน (แสดงว่ามี) เรานอยเลยอ่ะ
พอถึงเวลากลับบ้านคือเรานั่งรถตู้กลับกับพี่ปี2คน คือเราเขินมากๆ แต่เรารู้ตัวนะว่าเราปฏิบัติกับเราแบบน้องสาว ด้วยบุคลิกเขาเป็นคนนุ่มนวลมาก เราชอบเขาแบบจากใจจริง แต่ตัวเรามีแฟนแล้ว คือระหว่างที่นั่งรถตู้เขาดูแลเราตลอดถามว่านั่งสบายมั้ยเมื่อยมั้ย ตอนที่เรารู้สึกหนาวๆ เราก็นั่งกอดแขนอยู่ดีๆมีเสื้อกันหนาวมาคลุมตัวเราคือเราเขินมาก กลับถึงบ้านต่างคนต่างแยกย้าย แต่ความรู้สึกเรายังไม่จบ เราคุยกันเล่มเกมกันเหมือนเดิมแต่เราก็มานั่งคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่เราจะได้สานต่อกัน เราร้องไห้ทุกคืน เราเสียใจและเศร้ามาก คือถ้าเขายอมมองเรา เราจะดูแลเขาให้ดีเราจะไม่ให้เขาเสียใจเลย แต่เราดันไม่ตรงสเปคเขาเราเพ้อถึงเขา เราก็ไม่รู้ว่าเขารู้หรือป่าวนะ แต่เราไประบายกับพี่กล้วยคือเขาปลอบใจเราทุกอย่างแต่เราก็ยังไม่โล่งใจ จะบอกออกไปเลยว่าชอบก็ติดว่าเขาเป็นเพื่อนแฟนเรา
คือเราอยากขอความคิดเห็นจากทุกคนมากๆ เราลำบากใจแล้วก็เศร้าสุดๆ เราไม่อยากร้องไห้แล้ว เราควรบอกออกไปหรือหยุดแค่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ดีคะ.