ใจที่สับสน และสิ่งที่ต้องการคืออะไร?

เราคบกับแฟนเก่าเรามา 7 ปี วาดฝันอะไรกันมาหมดแล้ว ผ่านอะไรกันเยอะมาก เราคบกันใกล้จะครบ 7 ปี โดยปกติแฟนเก่าเราเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้โมโห ซึ่งเราก็อยู่กับเขามาตลอด แต่ก็แอบเก็บความรู้สึกส่วนแย่ๆไว้ในใจ จนมาปีสุดท้ายที่เราต้องเลิกกัน ต่างคนใจเริ่มลดลง แต่แฟนเราก็ง้อเรานะ เรารู้ว่าเขารักเรามาก แต่ในช่วงนั้นใจเรามันเฉยชาไปแล้ว เราก็เลยเป็นคนเดินออกมาจากเขาเขาตามง้อเราได้อยู่เป็นเดือนพร้อมจะเปลี่ยนตัวเอง แต่ความรู้สึกของเราในช่วงนั้นมีคนซัพพอตเรามากคอยให้กำลังใจ เรารักเขานะรักมากแต่อยู่ในจุดของวันนั้นเราอยากห่างจากเขา อยากให้เขาทำให้เราเห็นว่าเราอยู่ได้โดยไม่มีเขา เราเป็นผู้หญิงที่ยื่นคนเดียวได้ (เพิ่มเติมนิดนึงทำไมเราถึงอยากทำให้เขาเห็นว่าเรายื่นด้วยตัวเองได้ก็เพราะก่อนหน้านี้เวลาเขาเมาเขามักชอบพูดทำลายจิตใจเราอยู่เรื่อยๆว่าเราทำให้เขาลำบากบ้างเราทำอะไรไม่เป็นบ้างสิ่งที่เขาพูดทำลายจิตใจเรามันมีมากกว่านี้ แต่เราจะขอเล่าสั้นๆนะ) เราเก็บกดมาเรื่อยมา ซึ่งตอนที่เขาอยู่กับเราเราพยายามสร้างทุกอย่าง ถึงแม้มันจะเป็นหนี้เราก็ใช้มันจนหมดแปลเป็นของออกมา อีกไม่กี่ปีเราคิดกันไว้ว่าเราจะแต่งงานกัน แต่มันก็เกิดเหตุการณ์ขึ้นซึ่งทำให้เราไม่ได้เดินไปด้วยกันต่อ ระยะเวลาที่อยู่กับเขามันมีทั้งทุกข์และสุข คู่เราเป็นคู่ที่เหมือนเพื่อนกัน เราให้อิสระแกกันแต่อิสระนั้นเรามีกันข้างกายตลอด เราไปหาเพื่อนเขาก็ไปเขาไปเราก็ไป เราเรียนรุ่นเดียวกัน)  ในช่วงที่มีความสุขเราก็มีความสุขมากจริงๆ
ช่วงปีแรกๆที่คบกันเราคุยกันไว้ว่า ถ้าเราไม่เข้าใจกันหรือไม่โอเคกันตรงไหนให้บอกกัน ต่างคนต่างเปลี่ยน แต่ปีให้หลังกันมานี่เราไม่เคยได้คุยกันเลย จนมันเริ่มชินและชากันไปเองเหมือนไม่ได้รัก แต่รัก ด้วยอะไรหลายๆอย่างในช่วงนั้นมันเลยทำให้เราเลิกลากันไป เราคิดไว้เสมอว่า **ถ้าคนที่ใช่ไม่ว่าจะเลิกลากันนานแค่ไหนก็จะกลับมาหากัน** >> ฟังเรื่องราวต่อด้านล่างค่ะ<<