เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนรักสัตว์มากๆอาทิ หมา เเมว เป็นต้น วันหนึ่งมีหมาจรจัดตัวนึงสภาพป่วย เเทงค์ลูกในท้อง ใกล้หมดลมหายใจ ด้วยตนเองเป็นคนสงสารสัตว์ร่วมโลกง่ายจึงอาสาเข้าไปดูเเลให้ข้าวให้น้ำเเก่น้องหมา จนมันดีขึ้นเรื่อยๆ ผมจึงตัดสินใจปรึกษาพ่อเเม่เพื่อที่จะรับเลี้ยงน้องเป็นหมาของตน เเต่เลี้ยงไว้นอกบ้าน(พ่อเเม่ไม่ค่อยชอบหมาเเมว)
ตกเย็นมาน้องหมาก็มารอหน้าบ้านทุกวันเพื่อรอทานข้าวที่เราเอาไปให้วันเเล้ววันเล่า วันไหนไม่มาเรานี่ออกตามหาเลย เเต่เเล้ว....
น้องก็เริ่มดื้อ จากที่เราไม่อนุญาติให้เข้าบ้านน้องก็ดื้อที่จะเข้าบ้าน เข้าอย่างเดียวไม่พอมารื้อขยะด้วย รื้ออย่างเดียวไม่พอพาเพื่อนอีกตัวเข้ามารื้อด้วย ด้วยความโมโหจึงหยิบรองเท้าเฟี้ยงไป(จงใจให้ไม่โดน)
วันถัดมา เรากลับจากวิทยาลัย เหนื่อย เพลีย รถบิ๊กไบค์คู่ใจเราดันมาน๊อตหายอีก น้องหมาตนเดิมเดินเข้ามารื้อขยะ ด้วยความหงุดหงิด บันดาลโทสะจึงหยิบรองเท้าเฟี้ยงไปอีก(เฉียดมัน) จากนั้นไม่พอ น้องก็ยังดื้อดึงเข้ามารื้ออีก พ่อเราเลยบอกว่า เอาปืนมายิง...(อย่าเข้าใจผิดนะครับ ไม่ใช่ปืนที่บรรจุเครื่องกระสุน 9mm .22 .45acp อะไรทั้งสิ้น ปืนอัดลมงานวัดครับไม่อัดเเก๊สชักยิงเอานะ ยิงระยะ10เมตรกระสุนย้อยเเล้ว)...ด้วยความที่เป็นคนเชื่อฟังพ่อเเม่ไม่เคยขัดอะไรท่านเราเลยหยิบปืนงานวัดคู่ใจ ขึ้นศูนย์เล็งพร้อมเหนี่ยวไกใส่น้องหมาทันที(โดนกลางหัว ในระยะประมาณ14เมตร)น้องวิ่งเตลิดเลยครับ
ต่อมารู้สึกผิดที่ทำกับน้องเเบบนั้น ละอายต่อการกระทำตนเองมากๆ
-ผมควรทำอย่างไรดีที่จะเชื่อมความสัมพันธ์กับน้องอีกครั้ง
-ผมควรทำอย่างไรดีกับตราบาปที่ผมกระทำลงไป
-บาปที่ผมกระทำมันหนักไหม
คิดเห็นอย่างไรกับการกระทำผมเเสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพ การกระทำทั้งหมดของผม ผมขอน้อมรับผิดทั้งหมดเเละพร้อมเเก้ไขปรับปรุง ขอบคุณครับ
จะทำอย่างไรดี ผมรู้สึกผิดกับการที่ผมทำร้ายหมาจรจัด
ตกเย็นมาน้องหมาก็มารอหน้าบ้านทุกวันเพื่อรอทานข้าวที่เราเอาไปให้วันเเล้ววันเล่า วันไหนไม่มาเรานี่ออกตามหาเลย เเต่เเล้ว....
น้องก็เริ่มดื้อ จากที่เราไม่อนุญาติให้เข้าบ้านน้องก็ดื้อที่จะเข้าบ้าน เข้าอย่างเดียวไม่พอมารื้อขยะด้วย รื้ออย่างเดียวไม่พอพาเพื่อนอีกตัวเข้ามารื้อด้วย ด้วยความโมโหจึงหยิบรองเท้าเฟี้ยงไป(จงใจให้ไม่โดน)
วันถัดมา เรากลับจากวิทยาลัย เหนื่อย เพลีย รถบิ๊กไบค์คู่ใจเราดันมาน๊อตหายอีก น้องหมาตนเดิมเดินเข้ามารื้อขยะ ด้วยความหงุดหงิด บันดาลโทสะจึงหยิบรองเท้าเฟี้ยงไปอีก(เฉียดมัน) จากนั้นไม่พอ น้องก็ยังดื้อดึงเข้ามารื้ออีก พ่อเราเลยบอกว่า เอาปืนมายิง...(อย่าเข้าใจผิดนะครับ ไม่ใช่ปืนที่บรรจุเครื่องกระสุน 9mm .22 .45acp อะไรทั้งสิ้น ปืนอัดลมงานวัดครับไม่อัดเเก๊สชักยิงเอานะ ยิงระยะ10เมตรกระสุนย้อยเเล้ว)...ด้วยความที่เป็นคนเชื่อฟังพ่อเเม่ไม่เคยขัดอะไรท่านเราเลยหยิบปืนงานวัดคู่ใจ ขึ้นศูนย์เล็งพร้อมเหนี่ยวไกใส่น้องหมาทันที(โดนกลางหัว ในระยะประมาณ14เมตร)น้องวิ่งเตลิดเลยครับ
ต่อมารู้สึกผิดที่ทำกับน้องเเบบนั้น ละอายต่อการกระทำตนเองมากๆ
-ผมควรทำอย่างไรดีที่จะเชื่อมความสัมพันธ์กับน้องอีกครั้ง
-ผมควรทำอย่างไรดีกับตราบาปที่ผมกระทำลงไป
-บาปที่ผมกระทำมันหนักไหม
คิดเห็นอย่างไรกับการกระทำผมเเสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพ การกระทำทั้งหมดของผม ผมขอน้อมรับผิดทั้งหมดเเละพร้อมเเก้ไขปรับปรุง ขอบคุณครับ