ผมถูกครอบครัวตัดขาด...

จะทำยังไงหากถูกทุกคนในครอบครัวเห็นเราเป็นอะไรไม่รู้อะ...อย่างเช่นถ้าเปรียบเหมือนเป็นเด็กกลุ่มนึงเป็นเพื่อนกันสัก​5คนแต่มีคนนึงที่จะเป็นส่วนเวลาคุยกับเราก็คุยแบบห่างเหินนึกออกไหมครับผมพยายามจะบอกความรู้สึกประมานนี้...แม้กระทั้งแม่ของผม​ ทำไมผมถึงถูกกระทำแบบนี้ก็เพราะเรื่องสมัยเด็กตั้งแต่10ขวบจนถึง15 ผมได้สร้างความร้าวฉานให้กับญาติพี่น้องกับแม่ผมขโมยเงินโกหกรังแกน้องติดยาเรียนไม่จบ...จนปัจจุบันนี้แม่คงเกลียดผมไปแล้ว​ มากขนาดไหนที่สามารถยอมสาวไส้ให้กากิน...ผมนึกไม่ออกเลยว่าแม่เกลียดผมขนาดนี้ทั้งที่ผมพยายามคิดว่าไครจะคิดยังไงผมไม่สนขอแค่แม่เข้าใจผม...ผมรู้มาตั้งนานแล้วว่าแม่เกลียดผมแต่ผมแค่ทำใจไม่ได้...ว่าคนเดียวในโลกใบนี้ที่ผมคิดว่าจะให้อภัยผมได้...ผมหลอกตัวเองมานานมากทนอยู่กับความสัมพันกับแม่ที่ไม่ได้รักผมแต่ก็ยังคุยกันแบบเย็นชา...ผมเจ็บปวดกับทุกอย่างที่พวกเขาทำกับผมพวกเขาเย็นชาเ็นผมเป็นตัวตลก...คนนอกพูดเหน็บแนมพูดทำร้ายจิตใจ...แต่ผมเข้าใจพวกเขานะนั้นมันเป็นเพราะการกระทำของผม...เมื่อวานผมเหมือนความทุกทั้งหมดนั้นมันได้ระเบิดออกมาผมร้องให้หนักมากผมคิดทบทวนสิ่งต่างๆเหมือนผมได้ระบายออกมาคนเดียว...ผมคิดว่าผมยอมรับได้แล้ว​ ว่าผมคงทำให้แม่หรือญาติพี่น้องภัยใ้ไม่ได้... ความโดดเดี่ยวมันเหงามากจริงๆครับ... ผมคิดได้นานแล้วว่าต้องทำใจแต่กว่าจะยอมรับได้มันยากมาก... แต่ตอนนี้ผมคงทำใจได้แล้ว