เรื่องคือว่า แม่เราทำงานอยู่เมืองนอก
ก็จะโทรคุยกันทุกวัน
แต่ส่วนมากแม่จะอยากคุยเล่นกับหลานๆมากกว่า
มาวันนี้ เรากินข้าวเสร็จทำอะไรเสร็จ
บอกให้หลานโทรหายายเร็ว
ก็มาเจอข้อความทางไลน์กลุ่มครอบครัว
ประมาณว่าทำอะไรกันอยู่เงียบหายเลยนะ
พี่สาวก็มาตอบว่ากินข้าวกันอยู่มั้ง
ลองโทรหาน้องสิ (ก็คือเรา)
แม่ก็เขียนตอบว่า ”ไม่โทรหรอกให้โทรเอง
ยิ่งลูกสาวคนเล็กยิ่งไม่เคยสนใจ”
คือเราแบบ...จุกอยู่เด้อแม่
เลยเขียนตอบกลับไปว่า
ที่เห็นหลานโทรหาน่ะ เราเป็นคนบอกให้โทรเอง
ทุกวัน แค่ไม่ได้ใช้เครื่องตัวเองโทร
นี้ก็กำลังให้โทรหาพอดี
แล้วเราก็ไปขึ้นสเตตัสเฟสบุ๊คด้วยความน้อยใจว่า
‘ ก็เป็นน้อยใจอยู่นะ เห้อ ‘
แค่นี้ แม่ก็ใส่มายับว่า
“แม่ผิดเองจบเป็นแม่คนนี้มันยากเย็นแค่หาเงินก็ลำบากแหละทีหลังก็โพสไปเลยไม่ต้องโทรมาแล้วจะส่งแต่เงินให้อย่างเดียวคนเป็นแม่สมัยนี้ต้องฟังลูกอย่างเดียวห้ามบ่น”
เราเลยไลน์ถามเขาว่าเราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ
เขาก็ใส่มาอีกว่า
“ฉันกราบขอโทษจริงๆ ไม่ต้องเขียนมาอีกแล้ว
ฉันผิดเอง”
คือแบบว้าวมากๆเลยอะ
ปกติเห็นแม่คุยเล่นกับพี่ได้ทุกเรื่อง
นึกว่ากับเราจะคุยเล่นๆบ้าง
แค่ตอบกลับมาว่าแบบ “แหมอ้วนดีใจนะเนี่ย
สนใจแม่ด้วย “
ในหัวคิดแค่นี้ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โต
ประเด็นคือเรายังต้องพึ่งพาแม่ด้วยมั้งคะ
ยังใช้เงินแม่กินอยู่ไปวันๆ
อยู่บ้านแม่ ใช้รถแม่
แต่พี่สาวคือไปมีชีวิตของตัวเองแล้ว
ช่วยเหลือแม่ได้บ้าง
แม่จะชอบคิดแต่ว่า เราสนใจที่จะเอาแต่เงินแม่
แค่ส่งเงินมาอย่างเดียวก็พอ
เป็นแบบนี้มานานแล้ว
ชอบพูดแบบนี้ว่าส่งเงินให้อย่างเดียวพอ
คือจริงๆเราก็ไปอยู่แบบไม่ต้องขอเงินเขาก็ได้ค่ะ
เราเองก็มีครอบครัวแล้ว
หลานที่เขาอยากคุยด้วยก็คือลูกเรา
เราไปอยู่บ้านสามีได้ สบายๆเลย
แต่ยังห่วงบ้านแม่ แม่มีภาระหลายอย่าง
ต้องดูแลพี่สาวอีกคน(คนกลาง)
ตอนนี้เป็นโรคอะนอเร็กเซีย(คลั่งผอม)
แล้วก็ต้องดูลูกของพี่ด้วย ก็คือหลานเรา
คำถามจริงๆเลยคือ
เราควรทำอย่างไร
ออกจากบ้านไปอยู่บ้านสามีเลยดีมั้ย
หรือควรอยู่เป็นภาระแม่ต่อไป
บางทีก็ทำตัวไม่ถูก
แม่ดีกับพี่(คนโต)มาก แต่กับเราเหมือนคนละคน
เพราะเราไม่มีเงิน แม่เลยไม่ชอบเราหรอ
ทำอะไรพูดอะไรก็ขัดหูขัดใจไปหมด
นี้ก็นอนไม่หลับ มัวแต่คิดวนไปวนมา
อยากตาย อยากตายๆไปให้มันจบ
แต่ไม่อยากฆ่าตัวตายหรอก
แค่อยากตาย แบบหมดอายุขัยแล้วน่ะ
อยู่ๆก็รถชยตาย หัวใจวายตายประมาณนั้น
บางทีการจากไปอาจจะมีค่ากว่ายังคงอยู่
เป็นลูกมันก็เหนื่อยเหมือนกัน เห้อ
ทะเลาะกับแม่เพราะเขาคิดว่าเราไม่สนใจ ??
ก็จะโทรคุยกันทุกวัน
แต่ส่วนมากแม่จะอยากคุยเล่นกับหลานๆมากกว่า
มาวันนี้ เรากินข้าวเสร็จทำอะไรเสร็จ
บอกให้หลานโทรหายายเร็ว
ก็มาเจอข้อความทางไลน์กลุ่มครอบครัว
ประมาณว่าทำอะไรกันอยู่เงียบหายเลยนะ
พี่สาวก็มาตอบว่ากินข้าวกันอยู่มั้ง
ลองโทรหาน้องสิ (ก็คือเรา)
แม่ก็เขียนตอบว่า ”ไม่โทรหรอกให้โทรเอง
ยิ่งลูกสาวคนเล็กยิ่งไม่เคยสนใจ”
คือเราแบบ...จุกอยู่เด้อแม่
เลยเขียนตอบกลับไปว่า
ที่เห็นหลานโทรหาน่ะ เราเป็นคนบอกให้โทรเอง
ทุกวัน แค่ไม่ได้ใช้เครื่องตัวเองโทร
นี้ก็กำลังให้โทรหาพอดี
แล้วเราก็ไปขึ้นสเตตัสเฟสบุ๊คด้วยความน้อยใจว่า
‘ ก็เป็นน้อยใจอยู่นะ เห้อ ‘
แค่นี้ แม่ก็ใส่มายับว่า
“แม่ผิดเองจบเป็นแม่คนนี้มันยากเย็นแค่หาเงินก็ลำบากแหละทีหลังก็โพสไปเลยไม่ต้องโทรมาแล้วจะส่งแต่เงินให้อย่างเดียวคนเป็นแม่สมัยนี้ต้องฟังลูกอย่างเดียวห้ามบ่น”
เราเลยไลน์ถามเขาว่าเราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ
เขาก็ใส่มาอีกว่า
“ฉันกราบขอโทษจริงๆ ไม่ต้องเขียนมาอีกแล้ว
ฉันผิดเอง”
คือแบบว้าวมากๆเลยอะ
ปกติเห็นแม่คุยเล่นกับพี่ได้ทุกเรื่อง
นึกว่ากับเราจะคุยเล่นๆบ้าง
แค่ตอบกลับมาว่าแบบ “แหมอ้วนดีใจนะเนี่ย
สนใจแม่ด้วย “
ในหัวคิดแค่นี้ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โต
ประเด็นคือเรายังต้องพึ่งพาแม่ด้วยมั้งคะ
ยังใช้เงินแม่กินอยู่ไปวันๆ
อยู่บ้านแม่ ใช้รถแม่
แต่พี่สาวคือไปมีชีวิตของตัวเองแล้ว
ช่วยเหลือแม่ได้บ้าง
แม่จะชอบคิดแต่ว่า เราสนใจที่จะเอาแต่เงินแม่
แค่ส่งเงินมาอย่างเดียวก็พอ
เป็นแบบนี้มานานแล้ว
ชอบพูดแบบนี้ว่าส่งเงินให้อย่างเดียวพอ
คือจริงๆเราก็ไปอยู่แบบไม่ต้องขอเงินเขาก็ได้ค่ะ
เราเองก็มีครอบครัวแล้ว
หลานที่เขาอยากคุยด้วยก็คือลูกเรา
เราไปอยู่บ้านสามีได้ สบายๆเลย
แต่ยังห่วงบ้านแม่ แม่มีภาระหลายอย่าง
ต้องดูแลพี่สาวอีกคน(คนกลาง)
ตอนนี้เป็นโรคอะนอเร็กเซีย(คลั่งผอม)
แล้วก็ต้องดูลูกของพี่ด้วย ก็คือหลานเรา
คำถามจริงๆเลยคือ
เราควรทำอย่างไร
ออกจากบ้านไปอยู่บ้านสามีเลยดีมั้ย
หรือควรอยู่เป็นภาระแม่ต่อไป
บางทีก็ทำตัวไม่ถูก
แม่ดีกับพี่(คนโต)มาก แต่กับเราเหมือนคนละคน
เพราะเราไม่มีเงิน แม่เลยไม่ชอบเราหรอ
ทำอะไรพูดอะไรก็ขัดหูขัดใจไปหมด
นี้ก็นอนไม่หลับ มัวแต่คิดวนไปวนมา
อยากตาย อยากตายๆไปให้มันจบ
แต่ไม่อยากฆ่าตัวตายหรอก
แค่อยากตาย แบบหมดอายุขัยแล้วน่ะ
อยู่ๆก็รถชยตาย หัวใจวายตายประมาณนั้น
บางทีการจากไปอาจจะมีค่ากว่ายังคงอยู่
เป็นลูกมันก็เหนื่อยเหมือนกัน เห้อ