‘พุ่มรัก พานสิงห์’ เป็นตัวละครนักสืบไทยเพียงคนเดียวที่ผมรู้จัก เขาเป็นคนอีสาน มีงานหลักเป็นนักร้อง ชอบใส่เสื้อผ้าสีฉูดฉาด ทักษะด้านการสืบสวนของเขาสูงมาก แต่ก็ยังน้อยถ้าเทียบกับทักษะในความ ‘กวนส้นทีน’
.
ในนิยายเล่มนี้นักสืบพุ่มรักต้องเจอกับ ‘คดีฆาตกรรมสุดพิสดาร’ ดูเหมือนว่าคนร้ายจะมีพลังวิเศษเหนือธรรมชาติ เพราะมันสามารถฆ่าคนโดยไม่หลงเหลือหลักฐานให้ติดตาม นอกจาก ‘กุหลาบดำ’ เพียงหนึ่งดอก
.
เอาจริง ๆ พล็อตข้างต้นก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรในยุคสมัยนี้ ไอ้ฆาตกรประเภทฆ่าคนแล้วต้องทิ้งลายเซ็นให้ตำรวจรู้ว่า ‘เฮ้ย ตูฆ่ามันนะ ฝีมือตูเอง มาจับตูด้วย’ เป็นพล็อตที่นักเขียนใช้กันอย่างแพร่หลาย เพราะไม่ว่าจะผ่านไปกี่สมัย มันก็ยังดึงดูดคนอ่านให้ควักเงินจ่ายได้เสมอ (ผมก็หนึ่งในนั้น)
.
การสืบสวนของนักสืบพุ่มรักในคดีนี้ เป็นไปตามขนบนิยายสืบสวนยุคเก่า เปิดเรื่องด้วยปริศนา...ตามเบาะแสที่มีอยู่...เจอผู้ต้องสงสัย...ไอ้นี่คนร้ายแน่ ๆ ...หักมุม...เฉลยคนร้ายตัวจริง ส่วนตัวจึงมองว่าด้านการสืบสวนหาตัวฆาตกรในเล่มนี้ค่อนข้างธรรมดา เพราะนิยายสืบสวนในยุคนี้เดินเรื่องเร็วกว่ามาก เปิดเรื่องด้วยปริศนา...หักมุม...หักมุม...หักมุม...หักมุม...หักมุม...หักมุม!
.
ถึงแม้เล่มนี้จะไม่หวือหวาในด้านการสืบสวน แต่คุณวินทร์กลับไปทำได้ดีในด้านอื่น โดยเฉพาะ ‘การผูกประวัติศาสตร์เข้ากับเหตุการณ์สมมุติ’ ในจุดนี้ผมต้องยอมรับว่าเด็ดดวงมาก คนที่เกลียดวิชาประวัติศาสตร์แบบผมอ่านแล้วยังรู้สึกชวนติดตาม แบบว่า ‘เฮ้ย มันมีเรื่องแบบนี้จริง ๆ เหรอวะ’ กลายเป็นส่วนที่ดีที่สุดของเล่มไปซะงั้น
.
อีกด้านที่ไม่พูดถึงไม่ได้ คือการนำ ‘วิทยาศาสตร์’ เข้ามาผสมผสาน ผมเคยอ่านนิยายสืบสวนที่นำวิทยาศาสตร์เข้ามาผสมเยอะ ๆ ปรากฏว่าอ่านแล้วหลับ ทำเอาอ่านไม่จบไปหลายเล่ม แต่กับนิยายเล่มนี้ คุณวินทร์เก่งมากในการย่อยเรื่องชวนหลับให้ออกมาได้ชวนติดตาม (ถ้าตำราเรียนบ้านเราเป็นแบบนี้ ผมจบดอกเตอร์ไปแล้ว)
.
สรุปแล้ว นิยายเล่มนี้ถือว่าดีตามมาตรฐานของคุณวินทร์ แม้การสืบสวนจะไม่โดดเด่น แต่การโยงเรื่องราวประวัติศาสตร์ การย่อยข้อมูลยาก ๆ ทำได้ในระดับ ‘ดีมาก’ ใครที่เคยอ่าน ‘ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน’ หรือนิยายเล่มอื่นในซีรี่ย์นั้น คงรู้ถึงสรรพคุณกันดี
.
ถ้าคุณเป็นแฟนคลับคุณ วินทร์ เลียววาริณ หรือชื่นชอบนักสืบพุ่มรักกับทีมงานก็ซื้อเถอะ ช่วงนี้เห็นคนเขียนบ่นว่าไม่มีเงินผ่อนเบนท์ลีย์
.
ฆาตกรรมกุหลาบดำ เขียนโดย วินทร์ เลียววาริณ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้#ปร นอกจากจะมีบทความเกี่ยวกับหนังและหนังสือ ผมยังมีเรื่องมาบ่น พร้อมแฝงโฆษณาให้อีกด้วย
ติดตามผมได้ที่ : https://www.facebook.com/Pron79
ฆาตกรรมกุหลาบดำ : พุ่มรัก พานสิงห์ กับคดีสุดพิลึก
.
ในนิยายเล่มนี้นักสืบพุ่มรักต้องเจอกับ ‘คดีฆาตกรรมสุดพิสดาร’ ดูเหมือนว่าคนร้ายจะมีพลังวิเศษเหนือธรรมชาติ เพราะมันสามารถฆ่าคนโดยไม่หลงเหลือหลักฐานให้ติดตาม นอกจาก ‘กุหลาบดำ’ เพียงหนึ่งดอก
.
เอาจริง ๆ พล็อตข้างต้นก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไรในยุคสมัยนี้ ไอ้ฆาตกรประเภทฆ่าคนแล้วต้องทิ้งลายเซ็นให้ตำรวจรู้ว่า ‘เฮ้ย ตูฆ่ามันนะ ฝีมือตูเอง มาจับตูด้วย’ เป็นพล็อตที่นักเขียนใช้กันอย่างแพร่หลาย เพราะไม่ว่าจะผ่านไปกี่สมัย มันก็ยังดึงดูดคนอ่านให้ควักเงินจ่ายได้เสมอ (ผมก็หนึ่งในนั้น)
.
การสืบสวนของนักสืบพุ่มรักในคดีนี้ เป็นไปตามขนบนิยายสืบสวนยุคเก่า เปิดเรื่องด้วยปริศนา...ตามเบาะแสที่มีอยู่...เจอผู้ต้องสงสัย...ไอ้นี่คนร้ายแน่ ๆ ...หักมุม...เฉลยคนร้ายตัวจริง ส่วนตัวจึงมองว่าด้านการสืบสวนหาตัวฆาตกรในเล่มนี้ค่อนข้างธรรมดา เพราะนิยายสืบสวนในยุคนี้เดินเรื่องเร็วกว่ามาก เปิดเรื่องด้วยปริศนา...หักมุม...หักมุม...หักมุม...หักมุม...หักมุม...หักมุม!
.
ถึงแม้เล่มนี้จะไม่หวือหวาในด้านการสืบสวน แต่คุณวินทร์กลับไปทำได้ดีในด้านอื่น โดยเฉพาะ ‘การผูกประวัติศาสตร์เข้ากับเหตุการณ์สมมุติ’ ในจุดนี้ผมต้องยอมรับว่าเด็ดดวงมาก คนที่เกลียดวิชาประวัติศาสตร์แบบผมอ่านแล้วยังรู้สึกชวนติดตาม แบบว่า ‘เฮ้ย มันมีเรื่องแบบนี้จริง ๆ เหรอวะ’ กลายเป็นส่วนที่ดีที่สุดของเล่มไปซะงั้น
.
อีกด้านที่ไม่พูดถึงไม่ได้ คือการนำ ‘วิทยาศาสตร์’ เข้ามาผสมผสาน ผมเคยอ่านนิยายสืบสวนที่นำวิทยาศาสตร์เข้ามาผสมเยอะ ๆ ปรากฏว่าอ่านแล้วหลับ ทำเอาอ่านไม่จบไปหลายเล่ม แต่กับนิยายเล่มนี้ คุณวินทร์เก่งมากในการย่อยเรื่องชวนหลับให้ออกมาได้ชวนติดตาม (ถ้าตำราเรียนบ้านเราเป็นแบบนี้ ผมจบดอกเตอร์ไปแล้ว)
.
สรุปแล้ว นิยายเล่มนี้ถือว่าดีตามมาตรฐานของคุณวินทร์ แม้การสืบสวนจะไม่โดดเด่น แต่การโยงเรื่องราวประวัติศาสตร์ การย่อยข้อมูลยาก ๆ ทำได้ในระดับ ‘ดีมาก’ ใครที่เคยอ่าน ‘ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน’ หรือนิยายเล่มอื่นในซีรี่ย์นั้น คงรู้ถึงสรรพคุณกันดี
.
ถ้าคุณเป็นแฟนคลับคุณ วินทร์ เลียววาริณ หรือชื่นชอบนักสืบพุ่มรักกับทีมงานก็ซื้อเถอะ ช่วงนี้เห็นคนเขียนบ่นว่าไม่มีเงินผ่อนเบนท์ลีย์
.
ฆาตกรรมกุหลาบดำ เขียนโดย วินทร์ เลียววาริณ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้