สวัสดีครับ
ผมเชื่อว่าคงจะมีเพื่อนๆหลายคนในนี้ที่มีความสัมพันธ์ระยะไกลและผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ
ของผม ตัวผมอยู่ที่ไทยแต่แฟนอยู่ที่เกาหลีครับ
เราคบกันมาได้ 1 ปีแล้วครับ ผมอายุ 28 ส่วนพี่เค้าย่างเข้า 32 ก็ถือว่าเป็นช่วงทำงานสร้างตัวกันทั้งคู่ครับ เราทั้งคู่ยุ่งกับงานเป็นปรกติ 5555 แต่ก่อนหน้านี้ก็จะพยายามหาเวลาบินไปมาหากันครับ ปกติแล้วจะสลับกันบินเดือนเว้นเดือน แต่ด้วยช่วงปลายปีที่แล้วผมเปลี่ยนงานและก็คิดว่ายังไม่ควรหยุดช่วงที่ยังไม่ผ่าน probation ส่วนพี่เค้าก็ยุ่งมากๆช่วงต้นปี ก็เลยบินมาไม่ได้ เราก็เลยจองทริปไปเที่ยวกันที่ฮ่องกงเดือนมีนาหลังจากผมผ่าน probation ในทันที แต่แล้วโรคโควิดก็ระบาดหนักกว่าที่คิดจนทริปที่เราจะได้เจอกันทั้งที่กรุงเทพ โซล และฮ่องกง จึงต้องยกเลิกไปแบบไม่มีกำหนด จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้เจอพี่เขามา 7 เดือนแล้วครับ ถึงเราจะ video call กันเกือบทุกวันและก็ยังรักกันเหมือนเดิม แต่ในใจผมกลับรู้สึกอืดอัดและเครียดแบบบอกไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกทีเมื่อไร ที่ไทยเราไม่มีผู้ติดเชื้อในประเทศมาเกิน 1 เดือนแล้วแต่ที่เกาหลี คนที่นุ่นไม่ได้เคร่งครัดเรื่องนี้เหมือนเรา มีเคสใหม่ที่ติดกันในประเทศทุกวันขึ้นๆลงๆ ผมก็เลยคิดว่าคงอีกนานกว่าจะบินไปมาได้แบบอิสระ ถึงผมบินไปได้ ก็ยังจะต้องกักตัวอีก 14 วันและกลับมาไทยก็ต้องกักตัวอีก 14 วัน รวมกันก็เกือบเดือนนึงซึ่งผมและพี่เขาลางานนานขนาดนั้นไม่ได้
อยากขอความเห็นของคู่รัก long distance หน่อยครับว่าจัดการกับจิตใจตัวเองอย่างไรกันบ้าง
จะทำอย่างไรเมื่อความสัมพันธ์ระยะไกลมีปัจจัยเพิ่มคือโควิด
ผมเชื่อว่าคงจะมีเพื่อนๆหลายคนในนี้ที่มีความสัมพันธ์ระยะไกลและผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ
ของผม ตัวผมอยู่ที่ไทยแต่แฟนอยู่ที่เกาหลีครับ
เราคบกันมาได้ 1 ปีแล้วครับ ผมอายุ 28 ส่วนพี่เค้าย่างเข้า 32 ก็ถือว่าเป็นช่วงทำงานสร้างตัวกันทั้งคู่ครับ เราทั้งคู่ยุ่งกับงานเป็นปรกติ 5555 แต่ก่อนหน้านี้ก็จะพยายามหาเวลาบินไปมาหากันครับ ปกติแล้วจะสลับกันบินเดือนเว้นเดือน แต่ด้วยช่วงปลายปีที่แล้วผมเปลี่ยนงานและก็คิดว่ายังไม่ควรหยุดช่วงที่ยังไม่ผ่าน probation ส่วนพี่เค้าก็ยุ่งมากๆช่วงต้นปี ก็เลยบินมาไม่ได้ เราก็เลยจองทริปไปเที่ยวกันที่ฮ่องกงเดือนมีนาหลังจากผมผ่าน probation ในทันที แต่แล้วโรคโควิดก็ระบาดหนักกว่าที่คิดจนทริปที่เราจะได้เจอกันทั้งที่กรุงเทพ โซล และฮ่องกง จึงต้องยกเลิกไปแบบไม่มีกำหนด จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้เจอพี่เขามา 7 เดือนแล้วครับ ถึงเราจะ video call กันเกือบทุกวันและก็ยังรักกันเหมือนเดิม แต่ในใจผมกลับรู้สึกอืดอัดและเครียดแบบบอกไม่ถูก เพราะไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันอีกทีเมื่อไร ที่ไทยเราไม่มีผู้ติดเชื้อในประเทศมาเกิน 1 เดือนแล้วแต่ที่เกาหลี คนที่นุ่นไม่ได้เคร่งครัดเรื่องนี้เหมือนเรา มีเคสใหม่ที่ติดกันในประเทศทุกวันขึ้นๆลงๆ ผมก็เลยคิดว่าคงอีกนานกว่าจะบินไปมาได้แบบอิสระ ถึงผมบินไปได้ ก็ยังจะต้องกักตัวอีก 14 วันและกลับมาไทยก็ต้องกักตัวอีก 14 วัน รวมกันก็เกือบเดือนนึงซึ่งผมและพี่เขาลางานนานขนาดนั้นไม่ได้
อยากขอความเห็นของคู่รัก long distance หน่อยครับว่าจัดการกับจิตใจตัวเองอย่างไรกันบ้าง