เรากับเเฟนเป็นคู่ที่ค่อนข้างต่างกันพอควร
ต่างในที่นี้คือ นิสัยนะคะ
เราเป็นคนที่ชอบทักถามเป็นห่วงเป็นใย เเล้วก็พูดมาก
ส่วนเเฟนเป็นคนที่นิ่ง พูดน้อย เดาใจยาก
นานๆทีจะทักถามเราเเบบ ห่วงใย
ลึกๆเราก็อยากให้ถามบ้างนั่นล่ะ
เวลาอยู่ต่อหน้ากันเขาก็พูดไม่ค่อยเยอะ
พออยู่ในเเชทก็พิมพ์คุยกับเราเยอะเลย
เขาเคยโทรหาเราเเค่ 1 ครั้ง
นอกนั้นจะมีเเต่เราโทรไปหาบ่อยๆ จนเราขี้เกียจโทรเเล้ว
เรากับเเฟนไม่เคยทะเลาะกัน
ถ้ามีปัญหาอะไรจะพูดคุยกันตรงๆ
เราตัดนิสัยงี่เง่าออกไปตั้งเยอะเลยค่ะ
เช่น เรื่องที่ทำให้คิดมากหรือน้อยใจ
ก็จะพยามไม่คิด เราจะได้ไม่ทุกข์
คือมันมีบางช่วงที่คิดว่า
เรากับเเฟนจะไปกันได้หรอ
เพราะว่า บางทีเค้าดูเหมือนไม่เเคร์เราเลย
เเต่บางทีก็เเคร์ เราเลยสับสนนิดหน่อย
คิดเองละก็ซึมเองค่ะ
จนวันนึงได้ไปบ้านเค้า
เเล้วเห็นรูปคู่ของเรากับเเฟนตั้งอยู่ในกรอบรูป
ที่ห้องของเขา เรามองเเล้วน้ำตาจะไหลเลย
เพื่อนๆว่าเค้าชอบเราจริงๆมั้ยคะ
ต้องทำยังไงให้ความคิดสับสนนี้ออกไปจากหัวคะ
รู้สึกสับสนกับตัวเองค่ะ ขอคำเเนะนำหน่อย
ต่างในที่นี้คือ นิสัยนะคะ
เราเป็นคนที่ชอบทักถามเป็นห่วงเป็นใย เเล้วก็พูดมาก
ส่วนเเฟนเป็นคนที่นิ่ง พูดน้อย เดาใจยาก
นานๆทีจะทักถามเราเเบบ ห่วงใย
ลึกๆเราก็อยากให้ถามบ้างนั่นล่ะ
เวลาอยู่ต่อหน้ากันเขาก็พูดไม่ค่อยเยอะ
พออยู่ในเเชทก็พิมพ์คุยกับเราเยอะเลย
เขาเคยโทรหาเราเเค่ 1 ครั้ง
นอกนั้นจะมีเเต่เราโทรไปหาบ่อยๆ จนเราขี้เกียจโทรเเล้ว
เรากับเเฟนไม่เคยทะเลาะกัน
ถ้ามีปัญหาอะไรจะพูดคุยกันตรงๆ
เราตัดนิสัยงี่เง่าออกไปตั้งเยอะเลยค่ะ
เช่น เรื่องที่ทำให้คิดมากหรือน้อยใจ
ก็จะพยามไม่คิด เราจะได้ไม่ทุกข์
คือมันมีบางช่วงที่คิดว่า
เรากับเเฟนจะไปกันได้หรอ
เพราะว่า บางทีเค้าดูเหมือนไม่เเคร์เราเลย
เเต่บางทีก็เเคร์ เราเลยสับสนนิดหน่อย
คิดเองละก็ซึมเองค่ะ
จนวันนึงได้ไปบ้านเค้า
เเล้วเห็นรูปคู่ของเรากับเเฟนตั้งอยู่ในกรอบรูป
ที่ห้องของเขา เรามองเเล้วน้ำตาจะไหลเลย
เพื่อนๆว่าเค้าชอบเราจริงๆมั้ยคะ
ต้องทำยังไงให้ความคิดสับสนนี้ออกไปจากหัวคะ