เป็นคนไม่ชอบสังคม

สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆพันทิป พึ่งหัดเล่น และเป็นกระทู้แรกค่ะ สมัครเพื่อมาตั้งกระทู้นี้เลยเฉพาะ เพราะมันเป็นปัญาหาที่เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราคิดว่าตัวเองน่าจะมีปัญหาในการเข้าสังคม ทั้งๆที่อายุก็ไม่น้อยแล้ว ยี่สิบปลายๆ เราเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม บ้านเราอยู่ชนบท วันนี้เป็นวันเข้าพรรษาพ่อแม่ชวนไปทำบุญ เราอยากไปนะแต่เราไม่ชอบคนที่วัด สายตาที่มอง คำพูดซุบซิบนินทา เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มเข้าช่วงวัยรุ่นแล้ว ถ้ามีวันสำคัญๆที่ต้องไปทำบุญจะโดนแม่บ่นประจำเลยเพราะเราไม่อยากไปที่คนเยอะๆ ปกติถ้าเป็นวันหยุด ไม่ได้ไปเรียน ไม่ได้ทำงาน หรือไปที่ไหนๆเราจะอยู่แต่บ้านไม่ออกไปไหนเลย แม้กระทั่งร้านค้าข้างบ้าน ยิ่งโตยิ่งเป็นเอามาก ชอบหมกตัวอยู่แต่ในบ้านจนเพื่อนๆบ่น เพราะการที่เราจะออกจากบ้านไปเล่นกับเพื่อนที่นานๆทีกลับมาบ้านหลังจากเรียนจบและแยกย้ายกันไปเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ถ้าเพื่อนได้เจอเราคือเหมือนมีบุญอ่ะ นอกจากจะมาหาเราที่บ้าน แต่แปลกตรงที่เรากับชอบอยู่และไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา ถึงคนจะเยอะก็ช่างเรารู้สึกสบายใจค่ะ ไปเรียนมหาลัยจังหวัดใกล้ๆ จบมาก็ทำงานอีกอำเภอใกล้ๆบ้านที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักเรา รู้สึกว่าสบายใจมากเลย ถึงจะมีคนเยอะแยะมากมายเราก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ใช้ชีวิตคนเดียวท่ามกลางผู้คนมากมายที่ไม่รู้จักเรา พิมพ์มาสะยาว สิ่งที่เราอยากจะปรึกษาทุกคนคือเราควรปรับตัวยังไงดี เปลี่ยนความคิดยังไงดีถึงจะใช้ชีวิตแบบคนปกติได้ ต้องเล่าก่อนว่าจริงๆแล้วลึกๆเราเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย เราขี้อายมากขาดความมั่นใจในตัวเองเพราะตอนอยู่ ม.ต้น เป็นสิวหนักมาก แล้วโดนเพื่อนผู้ชายคนนึงมันชอบล้อเราว่าหัวเถิก หน้าสิว เรารู้สึกมีปมและด้อยกว่าคนอื่นมาตลอดตั้งแต่ตอนนั้น แต่พอเราเข้ามหาลัยไอ้เพื่อนคนนั้นก็มาชอบเรานะตลกมากเลย😂 มันคงไม่รู้ว่าเพราะมันทำให้เราขาดความมั่นใจไปเลยในชีวิตนี้ เราคิดว่าตัวเองขี้เหล่ หน้าไม่ใส หุ่นไม่ดีเหมือนคนอื่น เป็นคนที่ไม่อ้วนแต่ช่วงล่างใหญ่มากเลย ขากับตูด ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราก็คนธรรมดาแหละ ไม่ได้ขี้เหล่อะไรขนาดนั้นแต่กับหาความมั่นใจให้ตัวเองไม่ได้เลยจนถึงทุกวันนี้ เวลากลับมาบ้านใช้ชีวิตแบบมนุษย์ถ้ำ😂😂 กลุ้มใจค่ะเพราะพ่อแม่อยากให้ออกไปพบปะผู้คนบ้างแต่เราไม่อยากเจอใครเราอาย ทำยังไงดีถึงจะเปลี่ยนความคิดต่อต้านสังคมของตัวเองได้ บางทีก็เบื่อตัวเอง