ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ยังไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลยค่ะ อย่างมากก็แค่คุยเล่นๆขำๆ คุยแต่ไม่ได้คบ5555 มีแอบเหงาบ้างแต่ก็ยังมีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะ ไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง เที่ยวคนเดียวบ้าง จนมาถึงจุดๆหนึ่งที่เพื่อนเริ่มแต่งงานมีครอบครัว ตัวเองก็เริ่มกังวลแล้วค่ะว่าทำไมเราถึงไม่มีแบบนี้บ้าง ยอมรับนะคะว่าเป็นคนค่อนข้างคบคนยาก ถือคติที่ว่า "ถ้าจะมีแฟนทั้งที ต้องดีกว่าอยู่คนเดียว" ประกอบกับคนรอบๆตัวที่เวลามีปัญหาหรือทะเลาะกับแฟนก็มักจะมาปรึกษา ร้องไห้ฟูมฟาย จนเราเองก็เอือมเพราะยังไงเดี๋ยวเขาก็กลับไปคืนดีกันเหมือนเดิม จนช่วงหนึ่งรู้สึกเบื่อๆเหงาๆ ก็มีคนเข้ามาคุยด้วย ก็คุยปกติมีหยอดกันไปมา คือก็แฮปปี้ดีนะคะยิ้มไม่หุบเลย แต่สถานะคนคุยอะค่ะเราก็อยากจะเป็นมากกว่านั้น รู้สึกอยากเป็นเจ้าของเขา ไม่อยากให้เขาคุยกับคนอื่นแต่อีกใจก็กลัวนะคะ แบบกังวลไปหมดเลยว่าถ้าคบกันแล้วมันจะดีไหม มันจะรอดหรือเปล่า คือคิดมากกังวลไปเยอะ สุดท้ายคือเฟดตัวเองออกมาเงียบๆ พอมาคิดดูแล้วคือมันเป็นแบบนี้กับทุกคนที่คุยด้วยอะค่ะ ล่าสุดก็บล็อกไลน์ไปค่ะ ก็ยังเสียใจ ดราม่าทุกวัน5555 (กับคนนี้เสียใจมาก คิดว่าเราน่าจะเข้ากันได้ อยากจะถามความชัดเจน แต่มันก็น่าจะชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว) จนวันนึงก็มีคนเข้ามาคุยอีกคือก็ไม่อยากจะกลับไปวนลูปเดิมอีกแล้วอะค่ะ สงสารเขา ไม่อยากให้เขามาเสียเวลากับเรา คือก็รู้สึกดีด้วยนะคะแต่ก็ยังไม่พร้อมจะคบใคร กลัวจะเสียใจอีก เห้ออออ เราควรทำยังไงดีคะ รบกวนด้วยค่ะไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยยย
เคยกลัวความรักไหมคะ??