ทำไงดีที่จะเริ่มต้นกับแฟนใหม่โดยไม่ต้องนึกถึงแฟนเก่า

สวัสดีค่ะ เราชื่อมล น่ะค่ะ พอดีเราเคยมีแฟนคนหนึ่งคบกันมา 7 ปี ทำอะไรด้วยกันมาทุกอย่าง ช่วยกันสร้างช่วยกันเก็บจนมีทุกๆอย่างด้วยกัน แต่เขาหักหลังเราด้วยการนอกใจเรามาตลอด เรารู้มาตลอด แต่ด้วยความที่รักเลยแกล้งโง่มาตลอด เขาเป็นผู้ชายที่อยากมีลูกน่ะแต่เราเป็นคนมีลูกอยาก แต่ตอนนั้นครบรอบ 5 ปี เราท้องกะเพื่อที่จะให้เป็นของขวัญครบรอบ 5 ปี แต่ลูกก็อยู่กับเราได้ไม่นาน เราทำงานหนักเพื่อที่จะเก็บเงินไว้คลอดลูกจนเราแท้งลูก ตอนนั้นเราโคตรทรมานเรยเสียทั้งลูกแล้วก็จับติดแบบคาหนังคาเขาว่าแฟนมีเมียน้อย ตอนนั้นเรานอนอยู่โรงพยาบาลอยู่ประมาน 5 วัน เขามาเฝ้าเราแค่ 2 วัน ที่เหลือเขาบอกว่าเขาไม่ว่างแต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไปหาคนอื่น เขาเสียใจที่ลูกจากไปแค่ 2 วัน ที่เหลือเขาไม่อะไรเรย แต่ผิดกับเราโคตรทรมานเรย พอออกจากโรงบาลเราเรยเลิกกับเขาแล้วนี้กลับไปอยู่บ้าน เขาก็ตามไปง้อน่ะ แต่แม่เราไม่หัยกลับไป เขาตามมาง้อเราเป็นปีจนเราแหละที่บ้านใจอ่อน เขาสันยาว่าจะไม่ทำอีก พอเรากลับไปแรกๆเขาไม่ทำหรอกน่ะ แต่พอสักพักเขาก็กลับไปทำแบบเดิมอีก เราเจอทุกอย่าง ไม่ว่าจะถุงยาง ยาปลุกอารม ในรถ แต่เขาไม่ยอมรับ สุดท้ายฟ่างเส้นสุดท้ายก็มาถึง วันนั้นเรากับเขากลับบ้านที่กระบี่ช่วงปีใหม่ มันผิดสังเกตที่เดียวๆแวะปั้มเข้าห้องน้ำ แล้วเข้าตลอดทางเรยน่ะ เราเรยจับพิรุธ ปกติกุญแจรถยนต์เขาจะไว้ที่เราตลอด แต่นี้เขาแอบเราไม่หัยเราจับ จนพอมาถึงบ้านเขาไปอาบน้ำเขาเอากุญแจไปแอบที่ลิ้นชักผ้าของน้องชายเรา แล้วน้องชายเราเรยเอามาให้ เขาคงคิดว่าเราโง่คงหาของที่เขาแอบไม่เจอ แต่เขาคิดผิดเราเป็นลูกนายช่างใหญ่รู้เรื่องเกี่ยวกับรถทุกอย่าง รู้แม้กะทั่งถ้าจะแอบของต้องเอาซ่อนไว้ตรงไหนได้บ้าง สุดท้ายเราก็เจอน่ะ เป็นโทรศัพท์ที่เขาแอบอยู่อีกเครื่องหนึ่ง พอเราเปิดไปเราก็เจอว่าคุยกับ ผญ คนหนึ่ง ที่เขาบอกว่าไม่มีไรเป็นแค่พนักงานร้านเหล้าที่เขาไปนั่ง แล้วเราก็ระเบิดแตกความที่ไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาก็รับสารภาพหมดน่ะ รับต่อหน้าพ่อแม่เราเรย เขาบอกเขาขอกลับบ้านได้มัยแต่ให้เราอยู่ที่นี้ก่อน เขาจะกลับมาเคลียปันหาที่นี้แล้วเดียวเขามารับ แต่เราไม่ยอมเราจะกลับมากับเขาด้วย วันที่เราจับติดทุกอย่างคือวันที่ 7 แล้วก็กลับนครวันนั้นเรย เรากลับมานอนกับเขาที่บ้าน เขานอนกอดเรา ทำให้เราได้คิดอะไรหลายๆอย่าง ตลอดเวลามันคืออะไร ทำมัยทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ นอนคิดทั้งคืน รู้สึกได้เรยว่ากอดนั้นไม่ใช่ของเราอีกแล้ว เราเรยโทรหาพ่อเราให้มารับกลับกระบี่หน่อยหนูไม่ไหวแล้ว ตอนเราเก็บผ้าเขาก็มานั่งร้องกับเราน่ะ ว่าจะไปจิงๆหรอ ไม่ไปได้มัย แต่เมื่อก่อนเขาอยากให้เราไปมาก วันนั้นเขากอดเราก่อนขึ้นรถเป็นครั้งสุดท้าย เขาสันยาว่าสิ้นเดือนจะมาหา แต่นั้นใครจะคิดหละว่าเป็นกอดสุดท้าย เรามาอยู่นี้ได้ 2 วัน แต่เราก็โทรหากันทุกวันน่ะ พอวันที่ 10 เขามาบอกเลิกเรา เขาว่าปล่อยเขาเถอะน่ะ เขาไม่มีความสุขแล้ว เขาอยากอยู่คนเดียว ตอนนั้นเราก็ไม่อยากเลิกหรอกน่ะ แต่ความที่เหนื่อยแล้วเรยเลิก แต่ผ่านได้ไม่นาน เขาก็ไปคบกับอีนั้นที่บอกว่าไม่มีไร ผญ คนนั้น อายุ 19 ปี ทำงานร้านเหล้ามีลูกติด 1 คน สามีติดคุก เราก็ไม่ได้ยินดีกับเขาหรอกน่ะ ถ้าเขาเจอคนที่ดีกว่านี้ เราจะยินดีมากเรยน่ะ เราก็ดูเขาอยู่ตลอดแหละไม่เคยไปไหนเรย มีคนเข้ามาจีบเราน่ะแต่เราไม่เคยเอาใครเรย เพราะคิดว่าไม่มีใครมาแทนที่เขาได้เรย ต้องบอกก่อนน่ะ ถึงเขาจะนอกใจนอกกายเรา แต่เขาเลี้ยงเราอย่างดี ส่งเสียให้เราเรียนจนจบทุกอย่าง นั้นแหละเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครมาแทนที่เขาได้เรย จน เรามาเจอพี่คนหนึ่งอายุ 28 ปี เขาดีมากๆๆน่ะ เราแถบที่ไม่ต้องปรับตัวหาเขาเรย เราสามารถเป็นตัวของตัวเองแบบเต็มที่ พี่เขาไม่เหมือน ผช ที่เคยเข้ามาคุยกับเราเรย จนเราคิดว่านี้แหละคือคนที่จะมาเติมเต็มในชีวิตเราได้ เรารักพี่เขามากๆๆน่ะ ไม่อยากเสียพี่เขาไป แต่พอมาวันหนึ่งความรู้สึกที่ว่าไม่มีใครมาแทนที่เขาได้ก็กลับมา มานั่งคิดถึงอยู่ นั่งเศร้า ซึ้ม พี่เขาก็ถามว่าเป็นไร เราก็บอกว่าไม่เป็นไร เราควรทำไงดีค่ะ ให้ความคิดนี้ออกไปสักที