สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เราอยากจะมาระบายเรื่องการทำงานของเรานะคะ ขอบอกก่อนว่างานนี้เป็นงานทำช่วงปิดเทอมของเรานะคะ ไม่ใช่งานประจำ
งานที่เราทำช่วงปิดเทอมอยู่ในศูนย์การค้าแห่งหนึ่งจังหวัดปทุมธานี งานที่เราได้ทำมีสัญญา1เดือนค่ะ รายละเอียดงานคือ ทุกๆเช้าเราจะต้องเดินมาบอกแต่ละร้านอาหาร เพื่อให้เขาทำเมนูที่น่าสนใจของร้านมาร้านละ1อย่าง แล้วนำไปวางไว้ตรงจุด take home แล้วเราก็เป็นคนเฝ้าอาหาร (เชียร์ขาย) แก่ลูกค้าค่ะ บอกก่อนว่าจุดที่เราอยู่มันไม่ไกลจากฟู๊ดคอร์ดเลยค่ะ เดินไปนิดเดียวก็ถึงแล้ว ลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะไม่นิยมซื้อตรงจุดเรา เพราะเขาเลือกไปซื้อที่ฟู๊ดคอร์ดไม่ดีกว่าหรอคะ ตั้งสดใหม่ น่ากินกว่า
จุดประสงค์ตรงจุดที่เราอยู่คือเพื่ออำนวยความสะดวกแก่คนที่รีบร้อน จะได้ไม่ต้องต่อแถวซื้อข้าวจากฟู๊ดคอร์ด คือซื้อจากตรงเราได้เลย แต่ส่วนใหญ่เขาก็ไม่นิยมซื้อกันหรอกค่ะ ถึงจะรีบแค่ไหนก็ตาม เป็นเราเราก็ไม่ซื้อ ทำให้อาหารจากทุกร้านที่นำไปวางไว้ตอนเช้าจะเหลือในทุกๆวันค่ะ บางวันก็ขายได้บ้าง 1-2กล่อง ซึ่งเราก็เข้าใจผู้ประกอบการดีค่ะว่าการที่อาหารมันเหลือทุกๆวันมันก็คือต้นทุนทั้งนั้น
จากนี้เราจะเล่าถึงส่วนที่เราเจอมานะคะ นับตั้งแต่วันแรกที่เราเดินไปบอกร้านอาหาร เราต้องเดินบอกทุกวัน และการที่อาหารเหลือก็ทำให้คนทำอาหารไม่พอใจเรา? เขาคงคิดว่าขายไม่ออกจะยังให้ต้องเอาไปขายตรงนั้นอีกหรอ ซึ่งส่วนนี้เราก็เข้าใจดีมากๆค่ะ แต่ที่ไม่เข้าใจคือ หน้าที่ที่เราทำ เราทำตามหน้าที่ทั้งนั้น เราทำตามคำสั่งที่เราได้รับมาแบบนี้ ถ้าคนทำอาหารไม่พอใจหรือไม่อยากจะให้อาหารแล้ว ทำไมถึงไม่แจ้งหรือพูดคุยกับเมเนเจอร์ของเรา แต่กลับกลาบเป็นว่าเขาทำไม่พอใจใส่เรา บางวันเดินไปบอกก็ทำหน้าทำตาใส่เรา บางทีก็พูดไม่ดีใส่ คือเราไม่ได้เป็นคนไปขอข้าวเขากินนะคะ เรามาทำงาน และอีกอย่าง พวกเขาๆไม่ใช่เจ้าของร้านค่ะ เขาคือคนที่โดนจ้างมาทำอาหารเท่านั้น แต่ทำไมถึงมีสิทธิ์มาไม่พอใจเราคะ ซึ่งทุกคนก็รู้ใช่มั้ยคะว่าการทำงานแล้วเจอคนประเภทนี้มันน่าหนักใจมากค่ะ แล้วเราต้องเจอพวกเขาทุกๆเช้า บั่นทอนกำลังใจในการมาทำงานมาก และในใจก็คิดอีกอย่างค่ะว่า พวกคุณดูโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่การกระทำพวกคุณมันตรงกันข้ามเลยค่ะ เจอแบบนี้บ่อยๆก็ไม่อยากจะทำแล้วค่ะเหนื่อยคน ขอบคุณที่รับฟังค่ะ yy
ทำงาน หนักใจกับคนมากกว่างาน?
งานที่เราทำช่วงปิดเทอมอยู่ในศูนย์การค้าแห่งหนึ่งจังหวัดปทุมธานี งานที่เราได้ทำมีสัญญา1เดือนค่ะ รายละเอียดงานคือ ทุกๆเช้าเราจะต้องเดินมาบอกแต่ละร้านอาหาร เพื่อให้เขาทำเมนูที่น่าสนใจของร้านมาร้านละ1อย่าง แล้วนำไปวางไว้ตรงจุด take home แล้วเราก็เป็นคนเฝ้าอาหาร (เชียร์ขาย) แก่ลูกค้าค่ะ บอกก่อนว่าจุดที่เราอยู่มันไม่ไกลจากฟู๊ดคอร์ดเลยค่ะ เดินไปนิดเดียวก็ถึงแล้ว ลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะไม่นิยมซื้อตรงจุดเรา เพราะเขาเลือกไปซื้อที่ฟู๊ดคอร์ดไม่ดีกว่าหรอคะ ตั้งสดใหม่ น่ากินกว่า
จุดประสงค์ตรงจุดที่เราอยู่คือเพื่ออำนวยความสะดวกแก่คนที่รีบร้อน จะได้ไม่ต้องต่อแถวซื้อข้าวจากฟู๊ดคอร์ด คือซื้อจากตรงเราได้เลย แต่ส่วนใหญ่เขาก็ไม่นิยมซื้อกันหรอกค่ะ ถึงจะรีบแค่ไหนก็ตาม เป็นเราเราก็ไม่ซื้อ ทำให้อาหารจากทุกร้านที่นำไปวางไว้ตอนเช้าจะเหลือในทุกๆวันค่ะ บางวันก็ขายได้บ้าง 1-2กล่อง ซึ่งเราก็เข้าใจผู้ประกอบการดีค่ะว่าการที่อาหารมันเหลือทุกๆวันมันก็คือต้นทุนทั้งนั้น
จากนี้เราจะเล่าถึงส่วนที่เราเจอมานะคะ นับตั้งแต่วันแรกที่เราเดินไปบอกร้านอาหาร เราต้องเดินบอกทุกวัน และการที่อาหารเหลือก็ทำให้คนทำอาหารไม่พอใจเรา? เขาคงคิดว่าขายไม่ออกจะยังให้ต้องเอาไปขายตรงนั้นอีกหรอ ซึ่งส่วนนี้เราก็เข้าใจดีมากๆค่ะ แต่ที่ไม่เข้าใจคือ หน้าที่ที่เราทำ เราทำตามหน้าที่ทั้งนั้น เราทำตามคำสั่งที่เราได้รับมาแบบนี้ ถ้าคนทำอาหารไม่พอใจหรือไม่อยากจะให้อาหารแล้ว ทำไมถึงไม่แจ้งหรือพูดคุยกับเมเนเจอร์ของเรา แต่กลับกลาบเป็นว่าเขาทำไม่พอใจใส่เรา บางวันเดินไปบอกก็ทำหน้าทำตาใส่เรา บางทีก็พูดไม่ดีใส่ คือเราไม่ได้เป็นคนไปขอข้าวเขากินนะคะ เรามาทำงาน และอีกอย่าง พวกเขาๆไม่ใช่เจ้าของร้านค่ะ เขาคือคนที่โดนจ้างมาทำอาหารเท่านั้น แต่ทำไมถึงมีสิทธิ์มาไม่พอใจเราคะ ซึ่งทุกคนก็รู้ใช่มั้ยคะว่าการทำงานแล้วเจอคนประเภทนี้มันน่าหนักใจมากค่ะ แล้วเราต้องเจอพวกเขาทุกๆเช้า บั่นทอนกำลังใจในการมาทำงานมาก และในใจก็คิดอีกอย่างค่ะว่า พวกคุณดูโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่การกระทำพวกคุณมันตรงกันข้ามเลยค่ะ เจอแบบนี้บ่อยๆก็ไม่อยากจะทำแล้วค่ะเหนื่อยคน ขอบคุณที่รับฟังค่ะ yy