มาอวดความทุกข์ทรมานกันหน่อย ว่าใครจะมากกว่ากัน

เราทุกทรมานมาเกือบสิบปีแล้ว เดือนนึงเรานอนหลับได้ไม่เกินห้าวัน วันไหนหลับก็ฝันร้าย เป็นโรคซึมเศร้า ย้ำคิดย้ำทำ นอนไม่หลับ คิดฆ่าตัวตายเกินพันครั้ง  สมองก็ตื้อๆคิดอะไรไม่ค่อยออกสมองหลงๆลืมๆ ต้องกินยาโรคจิตซึ่งทำลายเซลล์สมองในระยะยาว หมดหวังในชีวิตแล้ว ทุกวันนี้คิดว่าทำทุกวันให้เต็มที่ ฝืนทำงานฝืนเรียนรู้ มีใครให้มากกว่านี้ไหม ชีวิตบัดซบ 
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เข้ามารับฟัง จขกท ค่ะ

โรคนี้ เมื่อเป็นแล้ว หากตั้งใจรักษา ทั้งโดยการทานยา พบคุณหมอ และพึ่งตนเองให้มาก รวมทั้ง หากมีโอกาสได้ทำจิตบำบัด ผู้ป่วยจะไม่เป็นผู้ป่วยเหมือนคราวแรกที่ได้รับการวินิจฉัยไปได้หรอกนะคะ เพราะแม้ว่าไม่ได้รักษาและได้รับความช่วยเหลือใด ๆ คนเรานั้น เปลี่ยนแปลงเสมอและมีสัญชาตญานในการมีชีวิตรอด และยิ่งกว่านั้น มีชีวิตที่มีความสุขกายและสุขใจเพิ่มขึ้น

ไม่มากก็น้อย จากหัวข้อกระทู้ และเนื้อหาที่เขียนมานั้น เหมือนอาการจะยังมากอยู่ ไม่แน่ใจค่ะ ว่าเกิดจากสาเหตุใด เท่าที่รู้ มีหลายเคสที่ตั้งใจจะไม่หาย เท่ากับว่ากอดโรคไว้กับตัว อาจเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง และหรือหลายอย่าง ทั้งที่โดยรู้ตัวและหรืออาจไม่รู้ตัว

ภาษาและถ้อยคำที่ใช้ มีความสัมพันธ์และสำคัญต่อสุขภาพจิตของคนเราไม่น้อยเลยนะคะ หากคลังคำที่เป็นคำซึ่งมีความหมายในแง่บวกมีจำกัด และหรือมีมากแต่ไม่ใช้ อาจต้องเพิ่มให้มีมากขึ้น และใช้มากขึ้น มันอาจเหมือนเป็นสิ่งเล็ก ๆ แต่อิมแพ็คของมัน ไม่เล็กเลยค่ะ

เป็นทัศนะหนึ่งเท่านั้น
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่