ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เกริ่นก่อนคือมีช่วงนึงเรามีปัญหากับทางบ้าน การเรียน ชีวิตเราเลยเริ่มมีอาการของโรคซึมเศร้า โมโหง่าย เศร้าง่าย ร้องไห้บ่อย ชอบไปไหนคนเดียว แล้วชอบพูดไม่คิด(อันนี้นิสัย)แต่แล้วกลุ่มเพื่อนเรากลับแบนเราให้เหตุผลที่ว่าเราไม่เคยเห็นหัวเพื่อนชอบพูดร้าย ยอมรับว่าพูดไม่คิดแต่รักเพื่อนมากๆๆๆๆ จริงใจมากๆ เรื่องนี้มันทำให้เราดิ่งมากๆจากที่เครียดแล้วก้เครียดอีกซึ่งเพื่อนรับรู้ว่าเราค่อนข้างเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว จนปิดเทอมตลอดปิดเทอมเราอยู่คนเดียวมันทุกข์มากค่แบบ เราบำบัดตัวเองทุกวันๆมันยากมากๆๆๆๆๆๆมีแค่แม่เราที่เคียงข้าง ส่วนเพื่อนที่เคยบอกว่าห่วงเรา จริงใจกับเราเป็นเพื่อนแท้คือหายไปเลยค่ะ อีกทั้งพวกเขายังมาหลอกหลอนเราอีกตอนนี้เราเริ่มดีขึ้นแล้วแต่พอมาเรียนเขาก้หลบหน้าเรา เมินเรารอให้เราไปง้อเขาแต่ตอนนี้เรากลายเป็นกลัวเขาแค่เห็นหร้าก็รู้สึกไม่ดีแล้วคิดยังไงกับเพื่อนแบบนี้คะ แล้วเราต้องกลับไปคบเขาเหมือนเดิมมั้ยคะ?
คิดยังไงกับเพื่อนที่ปล่อยให้คุณเผชิญความทุกข์ตัวคนเดียว?