ิอยากระบาย

สวัดดีค่ะทุกคน คือเรามีพีชายอยู่คนหนึ่งเเม่รักพีชายเรามากรักซะจนเราคิดว่าเราเป็นส่วนเกินในครอบครัวเราเป็นคนโกรธง่ายมากค่ะพอเเม่หรือทำอะไรให้เราโกรธเราจะพยามไม่โกรธพยามฝืนยิ้มเเม้เจาจะด่าเราว่า นิสัยสกปรก สันด้านบ้า ลูกเนรคุณ เราเป็นคนที่เพื่อนลืมเพื่อนไม่ค่อยข่วนไปไหนเราชวนไปห้องน้ำมันก็ไม่ไปเเต่พอเราจะไปชวนอีกทีเพื่อนเราก็ไปห้องน้ำกับคนอื่นซะเเล้ว ไม่ว่าจะไปกินเทียวกับครอบครัวเราก็ตะเดินคนเดียวตามหลังอยู่เสมอ เเม่ยิกว่าเราขี้เกียจทั้งๆที่เราอายุเเค่ 13 เราก็กำลังพยามหางานเพือเเบ่งเบาพาระเเม่ เเม่บอกว่าพีเราทำงานเราเลยเเต่นั่งจี้เกียจไปวันๆทั่งที่ชีวิตในตอนนี้ของเรามันอยู่ในวัยเรียนเราเรียนหนักเนื่องจากเราเป็นอิสลามเรียนเเค่สามันไม่ได้ต้องเรียนศาสนาไปด้วยเราพยามเเล้วนะพยามหางานทำอย่างเช่นรับวาดรูป รับตัดต่อ ทำสีน้ำ เเต่ก็ไม่มีใครมาสั่งเลย เราเป็นคนที่ถูกมองข้าม เราอดทน อดทน เเล้วก็อดทน จนถึงวันที่เราไม่ไหวเราเลยไปถามพ่อว่า

"คัดเตอร์อยู่ไหน?"

พ่อเราไม่เอะใจอะไรเขาก็ให้คัดเตอร์เรามา เราทนไม่ไหวเเล้วคะ เราเเอบร้องไห้ใต้ผ้าห่มทุกคืน
ตบหน้าตัวเองจนเป็นเเผลปากเเตก บ้างทีคิดด้วยซ่ำว่าอยากตายเเต่เราตายไม่ได้เราต้องตอบเเทนพ่อเเม่เรารักพ่อเเม่เรามากจะให้เราเป็นยังไงเราก็ยอมเเต่อย่าให้เเม่เราเครียดก็พอ วันนั้นเราเขาไปในห้องล็อกประตู ปิดหน้าต่าง นั่งบนเตียงน้ำตาคลอ คัดเตอร์ในมือเริ่มกรีดเเขน พอเห็นเเผลที่เเขนเราเริ่มใจเย็นลง พอหลายๆสัปดาห์ต่อมาเราก็กรีดอีก เราไม่อยากเรียกร้องความสนใจ เราไม่อยากให้ใครมาสงสาร เราขอเเค่คนที่เค้าใจเเละพร้อมรับฟังพร้อมเห็นน้ำตาที่ออกมากับเเผลมากมายที่เเขนได้ไหม เราคงจะขอมากไป ฮ่า ฮ่า ^^



..... ขอโทษนะเเม่ หนูขอโทษที่ระบายทุกอย่างออกมา


เราน่าฝืนยิ้มต่อไปนั้นเเหละดีเเล้วขอบคุณที่มีที่ให้เราได้ระบาย ขอบคุณ. ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณ ข... ขอบคุณระหว่างเขียนน้ำตาก็ไหลออกมาเฉยเลย ฮ่าฮ่า