หลังจากกระทู้
https://m.pantip.com/topic/40021110?
เราก็กังวลว่าถ้าเราไปมหาลัยใครจะมาดูแล พูดคุยกับพ่อแม่คะ เป็นห่วงสุดๆคือพ่อ เพราะท่านเป็น ผช คนเดียวในบ้าน พี่สาวเรากลับมาอยู่บ้านค่ะ เรียกได้ว่า มีลูกเหมือนไม่มีดีกว่า นานๆพี่สาวจะทำงานบ้าน ส่วนมากแม่จะทำ แต่เเม่คงไม่เหงาเท่าพ่อ เพราะทุกวันนี้ จะมีเราที่พูดกับพ่อเป็นซะส่วนใหญ่ แม่ออกอาการคล้ายไบโพล่านิดหน่อยค่ะ อาจจะดูวัยทองด้วย สองท่านอายุเกือบ60แล้ว แม่ชอบบ่น ด่า ประชดพ่อ ชอบทำให้คนในบ้านแตกแยกกัน จริงๆตอนเราอยู่ทุกคนมีความสุขมาก อบอุ่นสุดๆ ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่หลังๆแม่ออกอาการชอบด่าพ่อ ทำให้พ่อกับแม่ความสัมพันธ์ห่างเหิน ปกติทุกคนในครอบครัวจะคุยกัน(ปล.เราชอบเชื่อมความสัมพันธ์ให้คนในครอบครัวคุยกัน)
ปัญหาก็คือทีนี้ เราไปมหาลัย พ่อคงเหงาอย่ๆเลยเพราะพี่สาว พูดกับพ่อไม่ค่อยบ่อย เย็นชาเฉยชากับพ่อมากๆ ไม่ค่อยทักถามพ่อเลย พ่อกลับมาบ้านก็ไม่ค่อยเสนอตัวไปทักทาย say hello หน่อยเลย เรียกได้ว่านางคุยกับพ่อนับประโยคได้ ส่งนแม่นี่ก็บางวันก็ดีบางวันก็ร้าย เรากังวลว่าถ้าเราไป ทุกคนคงเหงาแย่เลย ยิ่งพ่อนอนคนเดียว ถ้าแม่ไม่พูดด้วยพ่อคงเหงามากๆ แม่กลังเสียฟอร์ม ลางครั้งเราก็อดทนไม่ได้กับสิ่งที่แม่ทำ ชอบประชด ดุด่าพ่อ จนไม่คุยกันเป็นช่วงๆ คือเราสงสารพ่อค่ะ พ่อเป็นผู้ชายที่ดีมากเลย เราโครตคิดถึงช่วงเวลาตอนเด็กๆที่พ่อมาเล่านิทานให้เรานอนหลับ แถมยังค่อยพาไปเที่ยว อุ้มเราเข้านอน ช่วงเวลานั้นคงหายากมากๆตอนเราโตขึ้น ปล.พ่อแม่เราแยกห้องนอนกัน ยิ่งเวลาพ่อป่วย ถ้าคนไม่สังเกตุจริงๆหรือพ่อไม่บอก ก็ไม่รู้เลยค่ะ ยิ่งแม่กับพี่ นี่คือห่างเหินพ่อมาก
พ่อคงน้อยใจที่พี่สาวไม่ค่อยชวนพ่อคุย คงน้อยใจที่ใครๆก็สนิทกับแม่ไหมคะ หลังจากม.ปลายมา กอดกับพ่อนับครั้งได้ แต่กับแม่ เตะกัน ต่อยกันก็มี
เราก็เลย
อยากจะถามว่าพ่อแม่เราจะเหงาไหมคะถ้าเราไปมหาลัย โดยเฉพาะพ่อเพราะไม่ค่อยมีใครคุยด้วย ยิ่งพี่สาวนางไม่ค่อยถามไถ่พ่อเลย แต่พี่สาวสนิทกับแม่ปานกลางเกือบมาก นางชอบหมกตัวอยู่ในห้อง แม่เราก็ชอบบ่นๆด่าๆ เรากังวลมาก ว่าพ่อแม่จะมีใครคุยด้วยไหม อาจจะเขียนดู งงๆ วกไปวนมา เพราะกลั่นมาจากใจล้วนๆค่ะ
อยู่ไกลบ้าน เป็นห่วงพ่อแม่บ้างไหม ขอวิธีแก้ห่วงหน่อย?
เราก็กังวลว่าถ้าเราไปมหาลัยใครจะมาดูแล พูดคุยกับพ่อแม่คะ เป็นห่วงสุดๆคือพ่อ เพราะท่านเป็น ผช คนเดียวในบ้าน พี่สาวเรากลับมาอยู่บ้านค่ะ เรียกได้ว่า มีลูกเหมือนไม่มีดีกว่า นานๆพี่สาวจะทำงานบ้าน ส่วนมากแม่จะทำ แต่เเม่คงไม่เหงาเท่าพ่อ เพราะทุกวันนี้ จะมีเราที่พูดกับพ่อเป็นซะส่วนใหญ่ แม่ออกอาการคล้ายไบโพล่านิดหน่อยค่ะ อาจจะดูวัยทองด้วย สองท่านอายุเกือบ60แล้ว แม่ชอบบ่น ด่า ประชดพ่อ ชอบทำให้คนในบ้านแตกแยกกัน จริงๆตอนเราอยู่ทุกคนมีความสุขมาก อบอุ่นสุดๆ ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่หลังๆแม่ออกอาการชอบด่าพ่อ ทำให้พ่อกับแม่ความสัมพันธ์ห่างเหิน ปกติทุกคนในครอบครัวจะคุยกัน(ปล.เราชอบเชื่อมความสัมพันธ์ให้คนในครอบครัวคุยกัน)
ปัญหาก็คือทีนี้ เราไปมหาลัย พ่อคงเหงาอย่ๆเลยเพราะพี่สาว พูดกับพ่อไม่ค่อยบ่อย เย็นชาเฉยชากับพ่อมากๆ ไม่ค่อยทักถามพ่อเลย พ่อกลับมาบ้านก็ไม่ค่อยเสนอตัวไปทักทาย say hello หน่อยเลย เรียกได้ว่านางคุยกับพ่อนับประโยคได้ ส่งนแม่นี่ก็บางวันก็ดีบางวันก็ร้าย เรากังวลว่าถ้าเราไป ทุกคนคงเหงาแย่เลย ยิ่งพ่อนอนคนเดียว ถ้าแม่ไม่พูดด้วยพ่อคงเหงามากๆ แม่กลังเสียฟอร์ม ลางครั้งเราก็อดทนไม่ได้กับสิ่งที่แม่ทำ ชอบประชด ดุด่าพ่อ จนไม่คุยกันเป็นช่วงๆ คือเราสงสารพ่อค่ะ พ่อเป็นผู้ชายที่ดีมากเลย เราโครตคิดถึงช่วงเวลาตอนเด็กๆที่พ่อมาเล่านิทานให้เรานอนหลับ แถมยังค่อยพาไปเที่ยว อุ้มเราเข้านอน ช่วงเวลานั้นคงหายากมากๆตอนเราโตขึ้น ปล.พ่อแม่เราแยกห้องนอนกัน ยิ่งเวลาพ่อป่วย ถ้าคนไม่สังเกตุจริงๆหรือพ่อไม่บอก ก็ไม่รู้เลยค่ะ ยิ่งแม่กับพี่ นี่คือห่างเหินพ่อมาก
พ่อคงน้อยใจที่พี่สาวไม่ค่อยชวนพ่อคุย คงน้อยใจที่ใครๆก็สนิทกับแม่ไหมคะ หลังจากม.ปลายมา กอดกับพ่อนับครั้งได้ แต่กับแม่ เตะกัน ต่อยกันก็มี
เราก็เลย
อยากจะถามว่าพ่อแม่เราจะเหงาไหมคะถ้าเราไปมหาลัย โดยเฉพาะพ่อเพราะไม่ค่อยมีใครคุยด้วย ยิ่งพี่สาวนางไม่ค่อยถามไถ่พ่อเลย แต่พี่สาวสนิทกับแม่ปานกลางเกือบมาก นางชอบหมกตัวอยู่ในห้อง แม่เราก็ชอบบ่นๆด่าๆ เรากังวลมาก ว่าพ่อแม่จะมีใครคุยด้วยไหม อาจจะเขียนดู งงๆ วกไปวนมา เพราะกลั่นมาจากใจล้วนๆค่ะ