ซะป๊ะเรื่องของความเจริญ
เรื่องบนโต๊ะอาหาร ซะป๊ะเรื่องของความเจริญ
วันสุดท้ายของเดือน 30 มิถุนายน 2563 รายการอาหารเช้านี้ ปลาสลิดแดดเดียว..แกงผักเชียงดา..ตีนไก่ไข่พะโล้..ผัดถั่วใส่ไข่..ต้มจืดผักกาดขาว..เห็นปลาแล้วนึกถึงการเลี้ยงที่ในปัจจุบันมีวิวัฒนาการการจัดการที่ก้าวหน้าไปไกลมาก โดยเฉพาะการคิดค้นพืชผลการเกษตรตลอดจนสัตว์เลี้ยงเพื่อการโภชนาการ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานที่ใด ในสภาพแวดล้อม ภูมิอากาศที่แตกต่างกันออกไป ก็สามารถปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ภายในโรงเรือน ให้ผลผลิตออกมาแปรรูปเป็นอาหารได้ โดยไม่ต้องพึ่งธรรมชาติเลย
เห็นภาพการปลูกผักในโรงเรือนของเอธิโอเปีย โรงงานเกษตรกรรมครบวงจรของดูไบ การเลี้ยงสัตว์ในฟาร์มปิดของจีน ไร่ข้าวโพดข้าวสาลีแปลงมันเทศของอเมริกา การเลี้ยงปลา กุ้ง หอย ของญี่ปุ่น แต่ละแห่งล้วนอาศัยเทคโนโลยีผลการวิจัยทางการเกษตรกรรมทั้งสิ้น อาหารแต่ละชนิดสามารถกำหนดเวลาการผลิตออกมาได้ เริ่มตั้งแต่ ชนิด จำนวนปริมาณการเตรียมพื้นที่ จัดหาพันธ์ การเพาะเลี้ยง การดูแลรักษา การเก็บเกี่ยว ไปจนถึงการแปรรูปออกมาเป็นอาหารสำเร็จรูปบรรจุลงในผลิตภัณฑ์จัดส่งไปยังห้างร้านตลาดบ้านเรือน เพียงแค่เปิดหีบห่อกล่องขวดซองออกมาก็สามารถใส่ลงปากได้เลย รสชาติถูกปาก ครบรสตามที่อยาก มีคุณค่าทางโภชนาการสูง แค่ซองเดียวก็อิ่มได้ทั้งวันเพราะมันเข้าไปขยายตัวเพิ่มขึ้นในท้อง ทุกอย่างไม่ต้องอาศัยพึ่งพิงธรรมชาติอีกต่อไป
ภาพการแห่นางแมวของชาวบ้านเกษตรกรทางภาคอีสานเพื่อขอฝนเพราะปลูกข้าวแล้วน้ำแล้งเริ่มแห้งเฉาเหี่ยวตาย ภาพการออกไปเสาะหาอาหารพืชผักจากในป่านำห่อใส่ใบตองแล้วนำออกมาวางขายตามเพิงพักข้างทางที่มีถนนตัดผ่านของชาวเหนือ ภาพชาวประมงทางใต้ที่กำลังซ่อมอวนแหแม่บ้านแล่ปลาตัวเล็กที่หามาได้เพียงห้าหกตัวออกตากแดด หาดชายเลนที่เคยเต็มไปด้วยกุ้งปูปลาแต่ตอนนี้มองออกไปเห็นเป็นโคลนสีดำคล้ำปนเมือกน้ำมัน ปู กุ้ง หอย ปลา หายไปไหนหมด เหล่านี้ล้วนเป็นภาพปัจจุบันในสมัยยุคเทคโนโลยีก้าวไกลไร้พรหมแดน
ความเท่าเทียมในสังคมที่หาได้ยากเต็มทน ความต่างศักดิ์ที่ถ่างให้อยู่กันอย่างคนละชั้นชนิดเทียบกันไม่ติดมีมากขึ้น การดิ้นรนกระ
กระสนหนีจากความขัดสนยากไร้เพิ่มขึ้นๆ ที่เคยอยู่สุขสบายไปมาสะดวกเริ่มติดขัดบ้านเรือนที่ดินสิ่งปลูกสร้างถูกขายออกไปให้นายทุนแล้วคนพื้นถิ่นต้องอพยพหาแหล่งที่อยู่ทำกินใหม่ในดินแดนแห้งแล้งไกลออกไป
ภาพการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานถนนหนทางรถไฟฟ้าความเร็วสูงรางเดี่ยวรางคู่สถานีขนส่งถนนเลี่ยงเมืองอุโมงค์ลอดภูเขาสะพานข้ามแม่น้ำหุบเขาสูงด้วยงบประมาณการลงทุนที่สูงลิ่วเกินจริงจนต้องหาแหล่งกู้ยืมเงินมาทำหรือไม่ก็ยอมอนุญาตให้ที่อื่นมาลงทุนรับผลประโยชน์ไปในอีก 100 ปีเกิดขึ้นในพื้นที่พัฒนาหลายแห่ง อ้างเพื่อขนพืชผลผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรไปมาหากันได้สะดวกมากยิ่งขึ้น ที่คุยมาก็เพื่อปากท้องทั้งสิ้น
ลุงที่เคยอยู่ใต้สะพานลอยหายไปไหน ครอบครัวบ้านป้ายไวนิลก็ไม่รู้ไปกางป้ายบังฝนที่ไหน ข่าวความก้าวหน้าการจัดระเบียบสังคมออกมาตามสื่อถี่ขึ้น สัพเพเหระจบไปแบบห้วนๆชนิดข้าวติดคอขอให้เพื่อนโชคดีมีสุขในวันสิ้นเดือนนี้
Noohom Ja
30 / 6 / 63
ซะป๊ะเรื่องของความเจริญ
เรื่องบนโต๊ะอาหาร ซะป๊ะเรื่องของความเจริญ
วันสุดท้ายของเดือน 30 มิถุนายน 2563 รายการอาหารเช้านี้ ปลาสลิดแดดเดียว..แกงผักเชียงดา..ตีนไก่ไข่พะโล้..ผัดถั่วใส่ไข่..ต้มจืดผักกาดขาว..เห็นปลาแล้วนึกถึงการเลี้ยงที่ในปัจจุบันมีวิวัฒนาการการจัดการที่ก้าวหน้าไปไกลมาก โดยเฉพาะการคิดค้นพืชผลการเกษตรตลอดจนสัตว์เลี้ยงเพื่อการโภชนาการ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานที่ใด ในสภาพแวดล้อม ภูมิอากาศที่แตกต่างกันออกไป ก็สามารถปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ภายในโรงเรือน ให้ผลผลิตออกมาแปรรูปเป็นอาหารได้ โดยไม่ต้องพึ่งธรรมชาติเลย
เห็นภาพการปลูกผักในโรงเรือนของเอธิโอเปีย โรงงานเกษตรกรรมครบวงจรของดูไบ การเลี้ยงสัตว์ในฟาร์มปิดของจีน ไร่ข้าวโพดข้าวสาลีแปลงมันเทศของอเมริกา การเลี้ยงปลา กุ้ง หอย ของญี่ปุ่น แต่ละแห่งล้วนอาศัยเทคโนโลยีผลการวิจัยทางการเกษตรกรรมทั้งสิ้น อาหารแต่ละชนิดสามารถกำหนดเวลาการผลิตออกมาได้ เริ่มตั้งแต่ ชนิด จำนวนปริมาณการเตรียมพื้นที่ จัดหาพันธ์ การเพาะเลี้ยง การดูแลรักษา การเก็บเกี่ยว ไปจนถึงการแปรรูปออกมาเป็นอาหารสำเร็จรูปบรรจุลงในผลิตภัณฑ์จัดส่งไปยังห้างร้านตลาดบ้านเรือน เพียงแค่เปิดหีบห่อกล่องขวดซองออกมาก็สามารถใส่ลงปากได้เลย รสชาติถูกปาก ครบรสตามที่อยาก มีคุณค่าทางโภชนาการสูง แค่ซองเดียวก็อิ่มได้ทั้งวันเพราะมันเข้าไปขยายตัวเพิ่มขึ้นในท้อง ทุกอย่างไม่ต้องอาศัยพึ่งพิงธรรมชาติอีกต่อไป
ภาพการแห่นางแมวของชาวบ้านเกษตรกรทางภาคอีสานเพื่อขอฝนเพราะปลูกข้าวแล้วน้ำแล้งเริ่มแห้งเฉาเหี่ยวตาย ภาพการออกไปเสาะหาอาหารพืชผักจากในป่านำห่อใส่ใบตองแล้วนำออกมาวางขายตามเพิงพักข้างทางที่มีถนนตัดผ่านของชาวเหนือ ภาพชาวประมงทางใต้ที่กำลังซ่อมอวนแหแม่บ้านแล่ปลาตัวเล็กที่หามาได้เพียงห้าหกตัวออกตากแดด หาดชายเลนที่เคยเต็มไปด้วยกุ้งปูปลาแต่ตอนนี้มองออกไปเห็นเป็นโคลนสีดำคล้ำปนเมือกน้ำมัน ปู กุ้ง หอย ปลา หายไปไหนหมด เหล่านี้ล้วนเป็นภาพปัจจุบันในสมัยยุคเทคโนโลยีก้าวไกลไร้พรหมแดน
ความเท่าเทียมในสังคมที่หาได้ยากเต็มทน ความต่างศักดิ์ที่ถ่างให้อยู่กันอย่างคนละชั้นชนิดเทียบกันไม่ติดมีมากขึ้น การดิ้นรนกระ
ภาพการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานถนนหนทางรถไฟฟ้าความเร็วสูงรางเดี่ยวรางคู่สถานีขนส่งถนนเลี่ยงเมืองอุโมงค์ลอดภูเขาสะพานข้ามแม่น้ำหุบเขาสูงด้วยงบประมาณการลงทุนที่สูงลิ่วเกินจริงจนต้องหาแหล่งกู้ยืมเงินมาทำหรือไม่ก็ยอมอนุญาตให้ที่อื่นมาลงทุนรับผลประโยชน์ไปในอีก 100 ปีเกิดขึ้นในพื้นที่พัฒนาหลายแห่ง อ้างเพื่อขนพืชผลผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรไปมาหากันได้สะดวกมากยิ่งขึ้น ที่คุยมาก็เพื่อปากท้องทั้งสิ้น
ลุงที่เคยอยู่ใต้สะพานลอยหายไปไหน ครอบครัวบ้านป้ายไวนิลก็ไม่รู้ไปกางป้ายบังฝนที่ไหน ข่าวความก้าวหน้าการจัดระเบียบสังคมออกมาตามสื่อถี่ขึ้น สัพเพเหระจบไปแบบห้วนๆชนิดข้าวติดคอขอให้เพื่อนโชคดีมีสุขในวันสิ้นเดือนนี้
Noohom Ja
30 / 6 / 63