คือ รักครั้งแรกของเราเกิดขึ้นเมื่อตอนประมาณ ป.5 จนถึงปัจจุบันนี้ก็ประมาณ 6 ปีแล้วค่ะ
วันนั้นเราจำได้ว่าเราไปเรียนธรรมะศึกษาที่วัดใกล้โรงเรียนและตอนนั้นนักธรรมชั้นตรีคือเรียนในเมรุเราได้เจอกับพี่เขาที่นั่นแต่เขาไม่ใช่"พระ"นะคะ เหมือนเขาเป็นรุ่นพี่ที่เรียนจบนักธรรมชั้นเอกแล้ว ทางวัดเลยให้มาช่วยสอน
ซึ่งเรามีโอกาสได้ใกล้ชิดเขานิดนึง ได้คุยได้เล่นกับพี่เขาบ้าง ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นคือชอบพี่เขามากและพี่เขาก็สัญญากับเราไว้ว่า ถ้าเราสอบผ่านนักธรรมชั้นตรีจะเลี้ยงขนม จนตอนนี้ผ่านมา6ปีแล้ว เรายังไม่ได้กินขนมเลยค่ะ5555
พอหลังจากวันนั้น เราพยายามหาชื่อเฟสเขาแต่หาไม่เจอค่ะ เพราะเรารู้จักแค่ชื่อเล่นเขา
แต่เมื่อ2ปีที่ผ่านมา เรากลับมานึกถึงพี่เขาอีกครั้งและแล้วเราก็หาชื่อเฟสพี่เขาจนเจอ เลยมีโอกาสได้ทักไปคุยกับเขา ซึ่งเรารู้สึกเขินๆเหมือนตอนที่เจอครั้งแรกที่เมรุเลยค่ะ5555คุยไปคุยมาจึงได้รู้ว่าพี่เขาเคยเรียนที่เดียวกับเราตอนประถมแต่ตอนนั้นเรายังอยู่อนุบาล1.อยู่เลย
(พี่เขาแก่กว่า7ปีค่ะ.)
ตอนนั้นเราคุยกับพี่เขาแบบมาๆหายๆไม่ได้มีสถานะชัดเจน จนเมื่อประมาณ2-3เดือนมีงานวัดพอดีเขาเลยชวนเราไปทำบุญด้วย ตอนนั้นนี่คือยิ้มแก้มแตกเลยค่ะและหลังจากทำบุญเสร็จแล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ เราเลยตัดสินใจทักไปถามพี่เขาว่ารู้สึกยังไงกับเรา เขาตอบกลับมาว่าก็ชอบเราเหมือนกันแต่เขาไม่รีบเขาอยากให้ศึกษากันไปก่อน รอเราโตขึ้นอีกนิด
ปล.เราอยากจะอยู่ต่อกับเขาไปเรื่อยๆนะคะอยากจะคอยให้กำลังใจเขาไปเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ด้วยความที่เขาโตกว่าเรามากเราเลยไม่รู้ว่าพี่เขายังจะรู้สึกกับเด็กน้อยคนนี้แบบเดิมมั้ย
ประสบการณ์รักครั้งแรกเป็นยังไงกับบ้างคะ?
วันนั้นเราจำได้ว่าเราไปเรียนธรรมะศึกษาที่วัดใกล้โรงเรียนและตอนนั้นนักธรรมชั้นตรีคือเรียนในเมรุเราได้เจอกับพี่เขาที่นั่นแต่เขาไม่ใช่"พระ"นะคะ เหมือนเขาเป็นรุ่นพี่ที่เรียนจบนักธรรมชั้นเอกแล้ว ทางวัดเลยให้มาช่วยสอน
ซึ่งเรามีโอกาสได้ใกล้ชิดเขานิดนึง ได้คุยได้เล่นกับพี่เขาบ้าง ยอมรับเลยค่ะว่าตอนนั้นคือชอบพี่เขามากและพี่เขาก็สัญญากับเราไว้ว่า ถ้าเราสอบผ่านนักธรรมชั้นตรีจะเลี้ยงขนม จนตอนนี้ผ่านมา6ปีแล้ว เรายังไม่ได้กินขนมเลยค่ะ5555
พอหลังจากวันนั้น เราพยายามหาชื่อเฟสเขาแต่หาไม่เจอค่ะ เพราะเรารู้จักแค่ชื่อเล่นเขา
แต่เมื่อ2ปีที่ผ่านมา เรากลับมานึกถึงพี่เขาอีกครั้งและแล้วเราก็หาชื่อเฟสพี่เขาจนเจอ เลยมีโอกาสได้ทักไปคุยกับเขา ซึ่งเรารู้สึกเขินๆเหมือนตอนที่เจอครั้งแรกที่เมรุเลยค่ะ5555คุยไปคุยมาจึงได้รู้ว่าพี่เขาเคยเรียนที่เดียวกับเราตอนประถมแต่ตอนนั้นเรายังอยู่อนุบาล1.อยู่เลย
(พี่เขาแก่กว่า7ปีค่ะ.)
ตอนนั้นเราคุยกับพี่เขาแบบมาๆหายๆไม่ได้มีสถานะชัดเจน จนเมื่อประมาณ2-3เดือนมีงานวัดพอดีเขาเลยชวนเราไปทำบุญด้วย ตอนนั้นนี่คือยิ้มแก้มแตกเลยค่ะและหลังจากทำบุญเสร็จแล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ เราเลยตัดสินใจทักไปถามพี่เขาว่ารู้สึกยังไงกับเรา เขาตอบกลับมาว่าก็ชอบเราเหมือนกันแต่เขาไม่รีบเขาอยากให้ศึกษากันไปก่อน รอเราโตขึ้นอีกนิด
ปล.เราอยากจะอยู่ต่อกับเขาไปเรื่อยๆนะคะอยากจะคอยให้กำลังใจเขาไปเรื่อยๆ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ด้วยความที่เขาโตกว่าเรามากเราเลยไม่รู้ว่าพี่เขายังจะรู้สึกกับเด็กน้อยคนนี้แบบเดิมมั้ย