คุณคิดยังไงกับน้องที่ชอบใส่เสื้อผ้าของคุณ และขี้หวงกับคนที่มีบุญคุณ

เราจะมีน้องคนนึงค่ะที่ชอบใส่เสื้อผ้าของเรา ขนาดกางเกงในยังใส่ของเราจนเราต้องให้น้องไปเลย น้องไม่ใช่ลูกของแม่เราแต่นิสัยแบบไม่ไหวเลย ไม่มีมารยาทพูดไอ ไอสัสใส่เรา น้องอายุแค่8ขวบ มันติดโทรศัพท์มาก เราอายุเกือบ14 บางทีน้องก็ด่าย่าแช่งให้ทวดตายเร็วๆ มันเกินไป ตบหัวน้องอายุแค่1ขวบ มันไปจำมาจากยูทูป เราไม่อยากให้ใครมายุ่งกับของๆเรา ทั้งทีมันจะไม่มีค่าหรือมีค่าก็ตาม แค่ที่ห่อกันกระแทกเราก็ไม่อยากให้น้องยุ่ง เพราะยังไงมันก็คือของเรา แต่นี่เราเสื้อผ้าเราไปใส่ แล้วชอบทำเลอะ เราพูดกับย่าเอาไว้ว่าถ้ามันเอาไปใส่เราจะบอกแม่ แต่ย่าก็พูดว่าเออ เดี๋ยวย่าบอกให้ แต่สุดท้ายก็ใส่เหมือนเดิม เราร้องไห้ก็ไม่มีใครสนใจ เค้าแค่บอกว่าน้องไม่มีใส่ ให้ใส่ไปก่อน คือถ้าไม่มีขนาดนั้นก็แบบว่าหัดเตรียมมาหน่อย ถ้าวันนึงโตไปอะแล้วไม่มีกางเกงใน อยากรู้ว่าจะขอยืมเพื่อนมั้ยไรงี้ พอเราบอกก็ด่าว่า อย่ามายุ่ง อย่า ไม่ต้องมายุ่งกับชีวิตหนู ไอเด็ก คือกูไม่อยากยุ่งหรอกแต่นั่นมันเสื้อผ้ากู ด่าไปงี้มันก็บอกแม่มัน บอกทุกคน ทุกคนก็มาด่าเรา หาว่าขี้หวงจัง ขนาดน้องตัวเอง เราเลยบอกไปว่า ไม่ใช่น้องแท้ๆสักหน่อย เค้าก็บอกว่าก็พี่น้องกันต้องรักกัน มันไม่เคยรักเรา ถ้าไม่มีใครบอกมันมันจะไม่ทำ อย่างขอกินลูกอมเม็ดนึงมันก็ไม่ให้ พอเรามีขนมมันเอาไปกินคนเดียว พอเราด่าก็บอกว่า ทีแม่หนูยังซื้อให่พี่กินเลย เราเลยบอกว่าอย่ามาเอ๋อ ทีแม่แกซื้อให้พี่อะ แม่แกไปเก็บตังกับย่าอีกที ไม่รู้อย่าเสร่อมาพูด  มันก็สำออยแกล้งร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น พอคนอื่นไปด่าเราว่า แล้วไง หนักหัวพ่อพี่หรอ ไม่ไหวอะ ต้องทำยังไงดี ต้องบอกใครว่าน้องทำแบบนี้ เรารู้ว่าเราสอนอะไรน้องไม่ได้ แต่ขนาดพ่อแม่น้องยังด่าเลย นับประสาอะไรกับคนอื่น ที่พูดมาทุกคนว่าน้องเป็นคนนิสัยเสียมั้ย