เมื่อกำลังก้าวสู่การเดินทางไปด้วยตนเองด้วยรถสาธารณะโดยเต็มรูปแบบเพื่อความอนาคต

เมื่อก่อนระหว่างเรียนอนุบาล ประถมศึกษา มัธยมศึกษาตอนต้น ไปโรงเรียนโดยใช้เวลาประมาณ 10 นาที ซึ่งให้พ่อไปส่ง แต่ถ้ากลับจากโรงเรียนตอนอนุบาล ประถมศึกษา ม.1-2 ก็ให้พ่อมารับแล้วกลับบ้านก็เวลาพอๆกันแหละครับ พอกลางๆม.3 ก็เริ่มต้นกลับเองด้วยรถสองแถว พอปลายๆม.3 พ่อก็ส่งผมบริเวณแยกใกล้โรงเรียนแล้วเดินเข้าโรงเรียนไปครับ ตอนนั้นที่กลับบ้านเองเพราะพ่อผมทำงานทุกช่วงเย็น ผมเลยคิดกลับบ้านด้วยตนเองเพราะเดี๋ยวพ่อไปทำงานไม่ทันและให้พ่อแม่ได้พักผ่อนครับ
แต่ตอนนี้พอผมกำลังขึ้นปวช.1 ซึ่งวิทยาลัยฯจะห่างไกลขึ้นจากบ้านผม ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณเกือบ 20 นาที เนื่องจากวิทยาลัยฯห่างไกลจากตัวเมือง และพ่อจะให้ผมไปโรงเรียนเองโดยให้พ่อไปส่งตรงที่ท่ารถแล้วขึ้นรถประจำทางเพราะพ่อต้องไปส่งน้องซึ่งไปอีกทางหนึ่ง อีกอย่างผมสังเกตพ่อแล้วเผื่อพ่อมีงานเข้ากะทันหันขึ้นมาเท่านั้นเองครับ
โดยผมก็ได้ฝึกการไปไกลขึ้นด้วยตนเอง แต่ถ้ากลับบ้านจากวิทยาลัยฯก็กลับเองด้วยรถประจำทางแล้วก็ต้องกลับด้วยรถสองแถวอีกครับ
และช่วงปิดเทอมพ่อก็จะให้ผมไปบ้านตากับยายที่ต่างจังหวัดด้วยรถตู้ครับ

แต่รถจักรยานยนต์ รถเก๋ง รถกระบะ ฯลฯ ผมยังขับขี่ไม่เป็นเลยแล้วผมก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ไปฝึกขับขี่รถบ้างสักที 55+ เพราะเดี๋ยวในอนาคตผมก็ต้องคอยส่งลูกผมอีก คอยส่งคนอื่นในครอบครัวผมบ้างแหละครับ
ซึ่งที่เรียนปัจจุบันจะดำเนินการไป 13.4 กิโลเมตรครับ
ตามคำกล่าวมาซึ่งผมไม่ได้เรียนที่กรุงเทพมหานครนะครับ ผมเรียนอยู่จ.นครสวรรค์ครับ เพียงที่เรียนของผมก็ห่างไกลจากตัวเมืองไปด้วยครับ ผมจึงตั้งใจไว้ว่าอนาคตผมต้องเดินทางไปเองให้ได้นะครับ
ดังนั้นทุกคนคิดว่าที่ผมเดินทางไปเรียนที่วิทยาลัยฯที่ห่างไกลจากตัวเมืองนี่ คิดว่าไกลมั้ยครับ?