จากมุมมองของการเป็นพ่อคนในวันแรกๆที่มีน้องเข้ามาในชีวิต

ในเรื่องการปั้มนม ในมุมของของผู้ชายล้วนๆที่มีนม stock 5 ออนซ์เข้าตู้เย็นในวันแรก





บอกเลยว่าการเตรียมความพร้อมก่อนลูกมานั้น จะบอกว่าเตรียมทุกอย่างไว้ดีมากๆ คิดว่าพร้อมจริงๆ ของรองรับไว้หมด ทุกชิ้น ที่เขาว่าต้องเตรียม ควรเตรียม เครื่องปั้มนม ถุงใส่ ตู้เย็น แต่.... เอาเข้าจริงสิ่งที่เราไม่ได้เตรียมนั้นคือ ..น้ำนมของแม่ 😭

ในวันแรกที่ลูกคลอดนั้น ความตั้งใจที่เราจะคลอดเองนั้นก็สลายไปเมื่อต้องผ่าคลอด ทำให้เมื่อคลอดมาแล้วลูกไม่มีน้ำนมในช่วง 3-4 วันแรก บอกเลยมันเจ็บปวดมากทั้งพ่อและแม่ ซึ่งไม่มีนมให้ลูกเมื่อเขาร้องไห้ร้องนม

ตอนนี้ผมต้องใช้สายยางรูเล็กๆสอดไปกับเต้านมที่เหมือนเป็นสิ่งหลอกให้เขาเสมือนว่าได้ดูดจากเต้าจริงๆ ความรู้สึกนี้บอกไม่ถูกเลย เราเห็นคุณแม่เศร้าและพยายามให้คุณพยาบาลใน รพ บีบให้ๆ บางทีเห็นเขาบีบแบบแรงมากๆ ซึ่งมันก็ไม่ผิด มันเป็นวิธีของเขา แต่บอกเลยคุณแม่น้ำตาไหลเลยนะ ในทุกครั้งที่เขาบีบ มันคงเจ็บปวดมากในมุมมองของพ่อ

ในขณะเดียวกัน ผมก็เห็นคุณแม่พยายามกินทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาว่าเรียกน้ำนมให้มาได้โดยที่เขาไม่ได้ชอบเลย เช่น น้ำขิง นี่ทานแทนน้ำเลย น้ำหัวปลี อาหารทุกมื้อเช้า กลางวัน และเย็น ต้องมีผัดพริกขิง และกระเพราหมูใส่ใบกะเพราเยอะๆ เพื่อเรียกน้ำนม เอาเข้าจริง น้ำนมมันก็ยังไม่มานะใน 1 สัปดาห์หลังจากคลอด ผมเข้าใจเลยว่าทำไม คนท้องหลังคลอดถึงซึมเศร้าและไม่มีความสุข ลองมองภาพตามคุณแม่ เราจะเห็นความทุกที่เขาเจอ

อีกทั้งในทุกๆวันตอนเช้าขณะที่เราไปทำงานตอนเช้า และเย็นกลับ เราคิดว่าการอยู่ที่บ้านคืองานไม่หนัก แต่มุมมองมันเปลี่ยน เมื่อต้องเห็นคุณแม่ มุ่งมั่นกับการปั้มนมทุกๆ 2 ชั่วโมง ทำแบบมีวินัยมากๆ ออกแทบก็กระปิดกะปอย แต่ก็สู้เสมอ เรามองเห็นแบบนี้แล้วยังคิดว่าเป็นงานที่หนักกว่าเราทำมากๆ

การปั้มนมทุก 2 ชั่วโมง ทำให้คุณแม่ซึ่งก่อนท้องเป็นคนหลับเยอะมาก กลายเป็นคนไม่ได้นอนยาวแบบเต็มอิ่ม ในขณะที่เราเต็มอิ่มบ้าง ไม่เต็มอิ่มบ้าง บอกเลยขนาดผมอดนอนแค่3-4 วันแรก ยังเบลอมาก ไม่สามารถทำงานได้ แต่นี่เขายิงยาวนอนทีละ 1-2 ชม. แบบนี้ตั้งแต่วันคลอด คิดดูว่ามันน่าจะหนักแค่ไหน เห็นแล้วน่าทึ่งมาก

และในเมื่อทำทุกวิธีทั้งกิน ทั้งปั้มมา 7 วัน น้ำนมก็ยังออกมาน้อยมากอยู่ ไม่พอให้ลูกทาน ผมเห็นคุณแม่ยอมออกจากบ้าน ซึ่งน้อยคนมากที่จะออกห่างลูกที่ยังเล็ก ไปหาพี่คนที่นวดนม เพื่อเปิดระบบน้ำนม พี่คนที่นวดให้ก็ดีมากๆช่วยเต็มที่ โดยที่ไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียว อีกทั้งยังทำน้ำสมุนไพรให้ผมคอยไปเอาที่บ้าน แล้วเอามาให้คุณแม่ดื่มกระตุ้นน้ำนม รสชาติบอกเลยแย่สุดๆ แต่เขาก็ยังทน (อีกครั้ง) เพื่อให้มีน้ำนม

ผมเห็นกิจวัตรประจำซ้ำๆ ภาพเดิมๆ แบบนี้ซ้ำไปทุกๆวัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดี คือ กำลังใจที่ดี และมุ่งมั่นของคุณแม่เพื่อลูก ที่สัมผัสได้จริงๆ ความมีวินัย ความรัก ความใส่ใจ ความทุ่มเท ต้องมีครบทุกอย่างประกอบกันจริงๆ และในช่วงวันที่รอคอยก็มาถึง..

ในวันที่ 12 หลังจากวันคลอด น้ำนมก็ไหลออกมาจากเครื่องปั้ม ฟืดๆๆๆๆ ฟืดๆ ออกมาได้ 2 ข้างรวมกัน 1 ออนซ์ แค่เห็นก็โครตดีใจ น้ำตาแทบไหล มันน้อยนะ แต่ลูกเริ่มได้ทานแล้ว โมเม้นนี้ดีใจกว่าถูกหวยอีก เพราะมันคือสัญญานที่ดี

ส่วนในเรื่องเครื่องปั้มนม ซึ่งเมื่อก่อนไม่รู้เรื่องไรเลย จนมาถึงคราวที่รู้เรื่องกรวยปั้มนม 555 เพราะเปลี่ยนมาตั้งแต่ 24 , 28 และ ล่าสุด 30 เพราะขนาดถ้าเล็กเกินไป น้ำนมก็ไม่สามารถลอดผ่านเข้ามายังขวดปั้มนมได้ จึงมาจบที่เบอร์ 30 นี้ น้ำนมจึงไหลสะดวกขึ้นมาก

และเรื่องที่น้ำตาไหลแล้วเรารู้สึกเจ็บแทน คือ ลูกดูดนมแรงมาก จนหัวนมเจ็บและแตก ผมเห็นยังเจ็บแทน มันดูน่าเจ็บจริงๆนะ เหมือนโดนกัด ลองเราโดนกัดบ้าง คงรีบเอามือปัดออกอย่างไวแน่ๆ แต่เป็นลูกเรา คุณแม่คงทนสุดชีวิตแน่นอน แต่การดูดของลูกนี้ ผมสังเกตเห็นข้อดีนะ คือ มันกระตุ้นน้ำนมได้จริงๆ ดีกว่าเครื่องปั้มด้วยซ้ำ พอมาลองปั้มดูเรื่อยๆทุก 2 ชม. เออน้ำนมมาว่ะ..

จนวันนี้วันที่ 13 น้ำนมล็อตแรกที่ปั้มแต่ต่อ 1 ครั้งที่ 5 ออนซ์ ก็สามารถเขียนใส่ถุงนำไปเก็บแช่ชองแช่แข็งเป็นสต็อกได้สำเร็จ คนที่ดีใจและบอกเราคนแรกคือคุณแม่นั้นเอง ดีใจจนน้ำตาไหลเลยนะ ไม่คิดว่าจะทำได้ และได้ทำเต็มที่ บอกเลยมันคือความเหนื่อยที่มีความสุขจริงๆ

ไม่เชื่อลองท้องดูนะ แล้วจะรู้ว่า “ความสุข” เป็นอย่างไร มาท้องกันเถอะครับ 😂😂