สวัสดีค่ะ... อยากบอกว่าบางครั้ง... เรารู้อยู่เต็มหัวใจว่าที่เรากระทำมันไม่ได้เป็นเรื่องที่ดี....
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เราทำงานที่ บ.เอกชนแห่งหนึ่ง... โดยการทำงานจะต้องประสานงานกับ ทีมงานอีก แผนกนึง...
เราเป็น ผญ ที่จริงๆ ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง โก๊ะๆๆ เด้อๆๆ จึงไม่ค่อยชอบสนิทกับ ผช เท่าไร เพราะกลัวโดนแซว แต่น่าที่การงานมันเลี่ยงไม่ได้เพราะแผนกที่ประสานงานส่วนใหญ่เป็น เอ็นจิเนียะ
เราต้องประสานงานกับพี่คนนึง(มีแฟนแล้ว) ที่ถือว่าเป็นคนที่สาวๆ ในออฟฟิตหลายๆคนหมายปอง... ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกว่าเค้าชอบเข้ามาสนิด สนมใกล้ชิด กับเรามากกว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เช่น หลังเลิกงาน เสาร์ อาทิตย์ เค้าก็จะ ทักแชต หรือ โทร มาคุย เราก็จะคุยแบบธรรมดา บังคับใจตัวเองให้คิดว่า ไม่มีอะไร เค้าไม่ได้คิดอะไรหรอกมั้ง?? เป็นแบบนี้อยู่เกือบ 6 เดือน จนเรารู้สึกดีๆๆ แต่เรารู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว และไม่แน่ใจว่าที่เค้าทำแบบนั้น คือเค้าชอบเราหรือเปล่า อยากถามเค้ามาก แต่ตอนนั้นก็คิดอีกว่า เค้ามีแฟนแล้วถามไป ก็ไม่มีประโยชน์... คิดไป คิดมา วนไป... จนรู้สึกอึดอัดใจ เราเลยตัดสินใจถาม... เค้าก็ตอบว่ารู้สึกดีๆ... เราถามเค้าว่าเค้ามีแฟนแล้ว ไม่ควรทำแบบนี้ เค้าบอกว่ารู้ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร... เค้าก็คุยและคบกับเราเลื่อยๆ.... 1 ปี... เราตัดสินใจลาออกจากงาน....
ตอนนี้ก็ผ่านมา 10 ปีแล้ว เค้าแต่งงานและมีลูกแล้ว....แต่ก็ยังคบกับเราอยู่... ถามว่าทำไมเราถึงยังคบอยู่โดยนิสัยเค้ารับนิสัย และ รับข้อเสียของเราได้ อยู่ด้วยแล้วทำให้เรารู้สึกมั่นใจ ไม่เคยพูดจาไม่ดีหรือหยาบคายกับเราเลย เราเองตั้งหากที่เป็นคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เหวียงวีนตลอดเวลา 10 ปี...จนเมื่อหลายเดือนที่แล้วเราตั้งใจจะเลิกกับเค้าอย่างจริงจัง อยู่ดีๆ เราก็ตัดสินใจ บล็อกเบอร์ บล็อกไลน์ ไม่ติดต่ออีกเลย เวลาผ่านมา 3 เดือน
จนมาเดือนก่อนงานเราเคลียดมาก เหมือน ข้างในอกมันจะระเปิดออกมา... ปกติเราจะระบายกับเค้า เราเลยคิดถึงเค้ามากก... จึง un block และทักแชตไป เค้าก็ตอบนะ... 3 เดือนเราเกือบทำได้เชียว... ตอนนี้เราเลยไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดี... คิดวนไป วนมา เหมือนคนบ้า ระหว่าง เลิก! คุยต่อ เลิก! คุยต่อ บางที ใจเราก็เป็นปกติ บางที ก็รู้สึกเศร้า ใน 1 วันมีหลายอารมณ์มาก เราเคยคิดไปปรึกษา จิตเวช
........ ขอบคุณที่อ่านการระบายของเรา เราไม่รู้จะคุยกับใคร เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย บางครั้งเราก็ กลับมาร้องไห้คนเดียวในห้อง ขอบคุณมาก....
คำระบายของคนไม่มีสถานะ
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เราทำงานที่ บ.เอกชนแห่งหนึ่ง... โดยการทำงานจะต้องประสานงานกับ ทีมงานอีก แผนกนึง...
เราเป็น ผญ ที่จริงๆ ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง โก๊ะๆๆ เด้อๆๆ จึงไม่ค่อยชอบสนิทกับ ผช เท่าไร เพราะกลัวโดนแซว แต่น่าที่การงานมันเลี่ยงไม่ได้เพราะแผนกที่ประสานงานส่วนใหญ่เป็น เอ็นจิเนียะ
เราต้องประสานงานกับพี่คนนึง(มีแฟนแล้ว) ที่ถือว่าเป็นคนที่สาวๆ ในออฟฟิตหลายๆคนหมายปอง... ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกว่าเค้าชอบเข้ามาสนิด สนมใกล้ชิด กับเรามากกว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เช่น หลังเลิกงาน เสาร์ อาทิตย์ เค้าก็จะ ทักแชต หรือ โทร มาคุย เราก็จะคุยแบบธรรมดา บังคับใจตัวเองให้คิดว่า ไม่มีอะไร เค้าไม่ได้คิดอะไรหรอกมั้ง?? เป็นแบบนี้อยู่เกือบ 6 เดือน จนเรารู้สึกดีๆๆ แต่เรารู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว และไม่แน่ใจว่าที่เค้าทำแบบนั้น คือเค้าชอบเราหรือเปล่า อยากถามเค้ามาก แต่ตอนนั้นก็คิดอีกว่า เค้ามีแฟนแล้วถามไป ก็ไม่มีประโยชน์... คิดไป คิดมา วนไป... จนรู้สึกอึดอัดใจ เราเลยตัดสินใจถาม... เค้าก็ตอบว่ารู้สึกดีๆ... เราถามเค้าว่าเค้ามีแฟนแล้ว ไม่ควรทำแบบนี้ เค้าบอกว่ารู้ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร... เค้าก็คุยและคบกับเราเลื่อยๆ.... 1 ปี... เราตัดสินใจลาออกจากงาน....
ตอนนี้ก็ผ่านมา 10 ปีแล้ว เค้าแต่งงานและมีลูกแล้ว....แต่ก็ยังคบกับเราอยู่... ถามว่าทำไมเราถึงยังคบอยู่โดยนิสัยเค้ารับนิสัย และ รับข้อเสียของเราได้ อยู่ด้วยแล้วทำให้เรารู้สึกมั่นใจ ไม่เคยพูดจาไม่ดีหรือหยาบคายกับเราเลย เราเองตั้งหากที่เป็นคนอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เหวียงวีนตลอดเวลา 10 ปี...จนเมื่อหลายเดือนที่แล้วเราตั้งใจจะเลิกกับเค้าอย่างจริงจัง อยู่ดีๆ เราก็ตัดสินใจ บล็อกเบอร์ บล็อกไลน์ ไม่ติดต่ออีกเลย เวลาผ่านมา 3 เดือน
จนมาเดือนก่อนงานเราเคลียดมาก เหมือน ข้างในอกมันจะระเปิดออกมา... ปกติเราจะระบายกับเค้า เราเลยคิดถึงเค้ามากก... จึง un block และทักแชตไป เค้าก็ตอบนะ... 3 เดือนเราเกือบทำได้เชียว... ตอนนี้เราเลยไม่รู้จะทำอย่างไรต่อดี... คิดวนไป วนมา เหมือนคนบ้า ระหว่าง เลิก! คุยต่อ เลิก! คุยต่อ บางที ใจเราก็เป็นปกติ บางที ก็รู้สึกเศร้า ใน 1 วันมีหลายอารมณ์มาก เราเคยคิดไปปรึกษา จิตเวช
........ ขอบคุณที่อ่านการระบายของเรา เราไม่รู้จะคุยกับใคร เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย บางครั้งเราก็ กลับมาร้องไห้คนเดียวในห้อง ขอบคุณมาก....