ผมมีปัญหาหลายๆอย่างกับครอบครัวครับซึ่งครอบครัวผมก็ดูจะหลักใจและท้อกับผมเต็มทีแล้วคับจริงจริงมันที่นิสัยส่วนตัวผมด้วยแหละครับ
ผมอายุ15ปีครับยังเรียนอยู่เลยตอนนี้ไม่มีใครให้พึ่งทางใจแล้วครับผมเคยคิดหลายรอบแล้วว่าทุกวันนี้ผมอยู่ไปทำไม เพรสะอยู่ไปก้ไม่มีใครสนผมอยู่แล้วครับ แต่จริงๆเมื่อก่อนผมก้ไม่เคยคิดแบบนี้นะครับเมื่อก่อนผมเป็นเด็กเรียนดีพอใช้ได้เลยละครับแต่มีชวงนึงตอนม.1-2ผมเกรดดรอปลงไปเยอะมากแล้วบวกกับวัยที่ผมกำลังดิ้อซน ผมเป็นคนไม่ยอมคนครับ ผมเถียงได้ทุกเรื่องครับจริงๆผมเป็นอย้างงี้มาตั้งแต่อายุ12แล้วครับแต่ตอนนั้นมันยังอยู่ประถมอยู่ครับเกรดเลยไม่แย่ขนาดนี้ ปัจจุบันผมท้อมาครับ คนในครอบครัวผมเหลืออดกับผมมากๆแล้วครับเลยตัดหางปล่อยวัดผมแล้วครับ ผมเคยเกือบจะโดนส่งไปสถาบันบำบัดแล้วด้วยครับ เพราะผมอยู่ดีๆก็คลั่งขึ้นมาตอนผมโดนแม่ผมด้าอยู่ผมเผลอไปผักกับบีบคอแม่ผมครับ ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจทำ และเหตุการนั้นทำให้ผมจะได้ไปอยู่ศถานรับเลี้ยงเด็กแล้วครับ จริงๆทุกอย่างที่เป็นงี้มันเป้นที่ตัวผมเองแหละ ตอนนี้ผมไม่เหลือใครแล้วจริงๆผมต้องทำยังไงคับ ผมควรอยู่บนโลกนี้อยู่มั้ยคับ(ตอนนี้ยังปิดเทอมอยู่นะครับ)
ผมอยู่ไปทำไมครับ???
ผมอายุ15ปีครับยังเรียนอยู่เลยตอนนี้ไม่มีใครให้พึ่งทางใจแล้วครับผมเคยคิดหลายรอบแล้วว่าทุกวันนี้ผมอยู่ไปทำไม เพรสะอยู่ไปก้ไม่มีใครสนผมอยู่แล้วครับ แต่จริงๆเมื่อก่อนผมก้ไม่เคยคิดแบบนี้นะครับเมื่อก่อนผมเป็นเด็กเรียนดีพอใช้ได้เลยละครับแต่มีชวงนึงตอนม.1-2ผมเกรดดรอปลงไปเยอะมากแล้วบวกกับวัยที่ผมกำลังดิ้อซน ผมเป็นคนไม่ยอมคนครับ ผมเถียงได้ทุกเรื่องครับจริงๆผมเป็นอย้างงี้มาตั้งแต่อายุ12แล้วครับแต่ตอนนั้นมันยังอยู่ประถมอยู่ครับเกรดเลยไม่แย่ขนาดนี้ ปัจจุบันผมท้อมาครับ คนในครอบครัวผมเหลืออดกับผมมากๆแล้วครับเลยตัดหางปล่อยวัดผมแล้วครับ ผมเคยเกือบจะโดนส่งไปสถาบันบำบัดแล้วด้วยครับ เพราะผมอยู่ดีๆก็คลั่งขึ้นมาตอนผมโดนแม่ผมด้าอยู่ผมเผลอไปผักกับบีบคอแม่ผมครับ ซึ่งผมไม่ได้ตั้งใจทำ และเหตุการนั้นทำให้ผมจะได้ไปอยู่ศถานรับเลี้ยงเด็กแล้วครับ จริงๆทุกอย่างที่เป็นงี้มันเป้นที่ตัวผมเองแหละ ตอนนี้ผมไม่เหลือใครแล้วจริงๆผมต้องทำยังไงคับ ผมควรอยู่บนโลกนี้อยู่มั้ยคับ(ตอนนี้ยังปิดเทอมอยู่นะครับ)