ตอนนี้เรารู้สึกแปลกๆ คือมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรแต่มันทำให้เรารู้สึกแปลกๆ วันนี้เราไปโรงเรียนเพราะเขานัดประชุมแค่ระดับเดียว คือม.3 แล้วเราไม่แน่ใจว่าเค้าใส่ชุดอะไรไปกัน แต่เราใส่พละไป พอไปถึงเค้าใส่ชุดนักเนียนกันเกือบจะหมดมีไม่ถึง10คนที่ใส่พละมา หนึ่งในนั้นคือเรา เราไปรับเงินค่าอุปกรณ์การเรียน ตอนเจอครูครูถามเราว่าทำไมถึงไม่ใส่ชุดนักเรียน เราตอบไปว่าเราเข้าไลน์กลุ่มช้าจึงไม่รู้เรื่อง เราเข้าไปไปดูในเพจโรงเรียนแล้วแต่ก็ไม่เจออะไร เราถึงใส่ชุดพละมา แต่ครูบอกว่าก็ถามเพื่อนอย่ามาอ้างว่าเข้าไลน์ช้า
ครูบอกว่าได้เอาบัตรประชาชนมารึป่าว เราบอกไม่ได้เอามาค่ะแต่จำได้ แล้วทำไมไม่เอามาครูบอกไปแล้ว อย่าเขียนผิดก็แล้วกัน เราก็คิดในใจว่าก็เพราะเราเข้าไลน์กลุ่มช้าแถมในห้องก็ไม่มีเพื่อนที่จะถามอะไรจุกจิกได้ เราสนิทกับเพื่อนห้องอื่นมากกว่าแต่ก็ไม่ได้คุยกัน
เรายอมรับค่ะว่าเราผิดจริงที่ไม่ถามเพื่อนๆให้ดีก่อน แต่ตอนนี้เรารู้สึกแปลกๆค่ะ เรารู้สึกว่าทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง วันนี้เจอเพื่อนก็ทำให้เราดีขึ้นมาบ้าง พอกลับมาบ้านเราก็รู้สึกดีก็ไม่ใช่ไม่ดีก็ไม่เชิงอ่ะค่ะ แต่มันไม่ได้ทำให้เราสบายใจเลยนะคะ เราควรทำยังไงให้รู้สึกดีไม่ก็รู้สึกเสียใจไปเลย ตอนนี้เราอึดอัดมากๆเลย
รู้สึกแปลกๆ
ครูบอกว่าได้เอาบัตรประชาชนมารึป่าว เราบอกไม่ได้เอามาค่ะแต่จำได้ แล้วทำไมไม่เอามาครูบอกไปแล้ว อย่าเขียนผิดก็แล้วกัน เราก็คิดในใจว่าก็เพราะเราเข้าไลน์กลุ่มช้าแถมในห้องก็ไม่มีเพื่อนที่จะถามอะไรจุกจิกได้ เราสนิทกับเพื่อนห้องอื่นมากกว่าแต่ก็ไม่ได้คุยกัน
เรายอมรับค่ะว่าเราผิดจริงที่ไม่ถามเพื่อนๆให้ดีก่อน แต่ตอนนี้เรารู้สึกแปลกๆค่ะ เรารู้สึกว่าทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง วันนี้เจอเพื่อนก็ทำให้เราดีขึ้นมาบ้าง พอกลับมาบ้านเราก็รู้สึกดีก็ไม่ใช่ไม่ดีก็ไม่เชิงอ่ะค่ะ แต่มันไม่ได้ทำให้เราสบายใจเลยนะคะ เราควรทำยังไงให้รู้สึกดีไม่ก็รู้สึกเสียใจไปเลย ตอนนี้เราอึดอัดมากๆเลย