เปิดประตูห้องไปเจอแฟนอยู่กับผู้หญิงคนอื่น

สวัสดีค่ะ อยากจะมาเล่าประสบการณ์ในชีวิตตามหัวข้อด้านบนเลยค่ะ เราคบกับแฟนมา 5 ปี วางแผนชีวิตกันไว้แล้วว่าเราเรียนจบจะแต่งงานกัน แฟนเราทำงานที่ ตจว.ขับรถไปกลับกทม.มีอยู่วันหนึ่งเขาบอกจะไปกินเลี้ยงกับเพื่อนที่ทำงานแล้วนอนกับเพื่อนค่อยกลับมาตอนเย็น ดึกๆเราเลยลองโทรหาว่ากลับจากเที่ยวหรือยังแต่โทรไปไม่รับสายโทรไปอีกก็ปิดเครื่องแล้ว ตอนนั้นเรายังไม่ระแวงอะไรเขาเลยนะโมโหมากกว่า ตอนเช้าเราเลยลองโทรไปใหม่ถามเขาว่าโทรไปทำไมไม่รับสายโทรไปอีกก็ปิดเครื่องเขาบอกว่าแบตหมด ผิดปกติล่ะ!! เขาไม่เคยเป็นแบบนี้เราก็รอเลิกงานแล้วค่อยคุยกันว่าทำไม สรุปพอเราคุยกันถึงเรื่องที่เขาไม่รับสายไปๆมาๆอยู่ๆเขาก็บอกกับเราว่า เขาอยากอยู่คนเดียวขอห่างกับเราแต่ไม่ได้บอกเลิก ตอนนั้นก็ถามเขาไปนะว่าเขามีคนอื่นหรอ เขาบอกเราว่าไม่ได้มีคนอื่นแค่อยากอยู่คนเดียว ไอ่เราก็โง่ยอมเชื่อที่เขาบอกคิดแค่ว่าเขาอยากอยู่คนเดียว เดี๋ยวก็กลับมาหาเราตอนนั้นก็เสียใจนะที่เขาขอห่างทั้งๆที่วางแผนอนาคตด้วยกันแล้ว ยอมรับว่าเรารักและยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมด เรายอมย้ายออกมาอยู่ข้างนอกก่อนออกมาเราบอกเขาว่าอย่าพาใครมานอนที่ห้องนะตอนนั้นแค่บอกไปเฉยๆ วันนั้นเราเลยกลับไปห้องที่เราอยู่ด้วยกันไปเอาของที่ลืมไว้เรามีกุญแจเข้าห้อง เดินไปถึงหน้าตึกแล้วมองขึ้นไปเอ๊ะทำไมหน้าต่างเปิดไว้ เวลานี้เขาน่าจะไปทำงานแล้วหนิ ก็ไม่ได้คิดอะไรเดี๋ยวไปถึงค่อยปิดให้แล้วกัน ไขกุณแจเปิดเข้าไปเจอเขาแล้วก็ผู้หญิงอยู่ในห้องกำลังแต่งตัวอยู่ หัวใจเราหล่นไปอยู่ตาตุ่มใจแตกสลายมันเป็นแบบนี้นี่เอง ใจหวิวๆอยากร้องไห้นะแต่ต้องอดกลั้นไว้จะให้ไปตบผู้หญิงคนนั้นก็ไม่อยากทำรู้สึกสกปรกมือตัวเอง เราก็ดินเข้าไปเอาของที่เราลืมแล้วออกมาบอกตัวเองว่ากลับไปถึงห้องค่อยร้องนะ ร้องไห้ให้พอกับความโง่ที่ยอมเชื่อว่าเขาไม่มีใคร หลังจากนั้นหลายวันเขาโทรมาขอโทษเขารู้สึกผิดที่ทำแบบนี้ เขาขอเราคืนดีบอกว่าเลิกกับคนนั้นแล้ว เราก็ย้ายกลับไปอยู่กับเขาอีกครั้งได้ 1อาทิตย์เราจับได้ว่าเขายังติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอยู่เราถามว่าเขาจะเลือกใคร เขาบอกเลือกคนนั้น เราเลยย้ายออกมาอีกครั้งครั้งนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เรากลับไปหาเขา เราต้องอยู่ให้ได้ในวันที่เราไม่มีเขา เราบล็อคทุกช่องทางการติดต่อตัดขาดทั้งหมด แต่เขาก็เอาเบอร์อื่นโทรมาบอกขอโอกาสได้ไหม เขาคบกับผู้หญิงคนนั้นไม่รอดเพราะรู้สึกผิด หลงผิดไป เขาขาดเราไม่ได้จริงๆ โอกาสของเขามันหมดไปตั้งแต่ที่เลือกผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขาก็เริ่มง้อเรามาเรื่อยๆไปหาเราที่ทำงาน ซื้อของมาให้บ่อยๆ มันทำให้เราคิดได้ว่าคนเรามักจะเห็นค่าความสำคัญก็ต่อเมื่อได้ทำของสิ่งนั้นหลุดหายไป
          ผ่านมาได้ 3 ปีแล้ว เราเลือกคบคนใหม่ตอนนี้แต่งงานใช้ชีวิตคู่แล้วค่ะ ขอบคุณประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาแม้ในตอนนั้นจะทำใจลำบากแต่เราก็ผ่านมันมาได้แล้ว ขอบคุณตัวเองที่เลือกไปต่อกับคนใหม่เพราะถ้ายังกลับไปคบกับคนเก่าชีวิตก็ไม่สงบสุขต้องคอยระแวงว่าจะถูกสวมเขาวันไหน ทุกวันมันยังเป็นฝันร้ายสำหรับเรา