อายุ 26 ปี หมด Passion ในการใชชีวิต

อาทิตย์คล้อยลอยต่ำค่ำลงแล้ว ลมพัดแผ่วแว่วกล่อมย้อมอุษา เงาไม้ทอดแนวยาวคราวนิทรา กลบเวลาทั้งวันอันเหนื่อยล้า ฝูงนกน้อยล่องลมกลับรังเร้น สยายเส้นปีกโบยพลอยอ่อนค่า เสียงเจื้อยแจ้วแว่วหายกลางเวหา ดั่งลาท

แปลกมั้ยคะพี่ๆรู้สึกไม่มีเป้าหมายในชีวิตเบยคะอานุ17ล่องลอยไปวันๆคะพี่นอกจากทำงานกลับมานอนพีกวนลูปไม่กะจิตกระใจเหมือนวัยรุ่นคนอื่นคะ เจนz ค่ะพี่ตอนนี้ไม่รู้จะเอายังไงไม่มีทั้งความฝันสิิ่งที่อยากทำเบยค่

สั่งกระจกกันลอยแทบแลตมากล่องยุบกระจกแตกเลยแจ้งให้ร้าน ร้านคืนเงินให้เลยสั่งใฟม่รอบ 2 คือแตกเหมือนเดิม

ทรงเดียวกับทักไปสวัสดีวันหยุด สวัสดีวันพระไรงี้มั้งนะ 5555555 ตอบเบาๆ นะคะ อย่าเพิ่งซีเรียส จขกท. เพิ่งปั่นรายงานการขายเสร็จ งานอ่ะทำค่ะ ไม่ใช่ว่างจนล่องลอย ตอนนี้ตา จขกท. มีแต่ตัวเลข เบลอจนจะอ้วกละค

คือตอนนี้สับสนกับชีวิตมากครับตอนอายุ 16 ปีผมตั้ง(เป้าหมาย)ในชีวิตว่าจะต้องเรียนจบ วิศวกรรมศาสตร์ ที่พระจอมเกล้าพระนครเหนือ และจะต้องจบตามหลักสูตรซึ่งผมก็ทำสำเร็จ (เป้าหมายทะลุ) แต่ตอนเนี่ยจบมาแล้ว ทำง

อยากสร้างเป้าหมาย แต่นึกไม่ออกว่าอยากมีอะไร อยากเป็นอะไร ทุกอย่างมันล่องลอยมากแม้กระทั่งความคิดของเรา เป็นมานาน ไม่รู้สึกท้อนะ แต่ไม่รู้สึกอะไรเลย เฉยๆกับทุกอย่าง บางทีมันก็ทำเราเครียดเพราะมันกลายเป็น

เริ่มแรกของตุลาคม ลมฝนล่องหนหายคล้ายค่อยสลายไป ลมหนาวเริ่มโผล่หน้าแย้ม เพียงแผ่วแว่วทัก ข้าวตั้งท้อง น้ำก็เริ่มลด ใครๆ ย่อมรู้ แม้แต่ปลายังละล่อง เตรียมลอยตามกระแสลงหนอง อันมีน้ำพอต่อชีวิตตัวเองต่อไป

เหมือนใช้ชีวิตไม่เต็มที่ ไม่มีแฟน ไม่มีเงิน ไม่มี outing ไม่คิดอยากไปไหน อยู่ใน save zoneที่ตัวเองทำขึ้น งานที่ทำก็ทำเพื่อเงินไม่ได้ชอบรึอยากเรียนรู้มัน อึดอัด....ขอhow toสร้างแรงบันดาลใจหน่อย ปล.แชร์

มีบ้าน มีรถ มีงานที่มั่นคง ขาดแต่แฟน ยังไม่มี ตอนนี้รู้สึกชีวิตล่องลอย ไม่มีเป้าหมาย ไม่อยากเจอผู้คน อยากอยู่คนเดียว อยู่กับสังคมไม่มีความสุข แบบนี้ เป็นโรคซึมเศร้าไหมครับ ขออนุญาตระบายครับ ชีวิตเห