อยากมาแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตรักที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้ครับผม อาจจะเป็นเพื่อนของฝ่ายเรา หรืออาจจะเป็นเพื่อนของฝ่ายแฟนเรา เอามาแบ่งปันกันได้นะครับ^^`
ผมเลิกกับผู้หญิงคนนี้มาได้3เดือนครับ เราเลิกกันเพราะ ช่วงหลังๆเธอค่อนข้างจะติดเพื่อน ของเธอมากกว่าเก่าครับ มีอะไรคุยกับผม ปรึกษาผม หลังๆคุยกับเพื่อน ปรึกษาเพื่อน เพื่อนพาผิด ผมพยายามเตือน แต่ก็ไม่ยอมฟัง สรุปก็ตามเพื่อนครับ ทุกอย่างที่เคยมีให้ผมเริ่มหายไปเรื่อยๆ ไปให้เพื่อนทั้งหมด เวลาทะเลาะกัน จากเคยเคลียกัน2คน คนอื่นไม่รู้ คือโกรธกันก็เคลียกันเอง กลายเป็นเธอเริ่มเงียบใส่ แล้วไปปรึกษาเพื่อนครับ ซึ่งเพื่อนเธอก็ยอมรับครับว่า ให้คำปรึกษาไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ไม่มีแบบ "เออ คุยกันดีๆนะ/ยอมๆกันหน่อยนะ" สิ่งที่เพื่อนเธอแนะนำเธอคือ "เป็น-ู -ูเลิกแล้ว/เป็น-ู -ูบล็อคแล้วนะ/เลิกคุยกันเหอะ เงียบๆไปเดี๋ยวมันก็คิดได้เอง" นี่คือความ"เป็นกลาง"ของสิ่งที่เรียกว่า"เพื่อนสนิท"ที่ปรึกษาได้(?) และมันก็ถึงวันที่เธอทำตามเพื่อนครับ คือเลิก เพราะวันนั้นเหมือนผมจะค่อนข้างงี่เง่าด้วยครับ ผมบอกว่าเธอค่อนข้างติดเพื่อนนะช่วงนี้ ไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย แต่ให้เพื่อน นิสัยใจคอของเธอก็ค่อนข้างจะไม่โอเค.... ซึ่งเธอก็ไม่ยอมครับ ประมาณว่านี่คือเพื่อนเธอ ทำไมต้องมาว่า แล้วจะหาว่าเพื่อนเธอทำเธอเปลี่ยนไปเหรอ? ก็ประมาณว่าปกป้องเพื่อนเต็มที่เหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละครับ พูดไปหาเหตุผลอะไรไปเรื่อยๆ สุดท้ายเพื่อนคือบอกให้เลิก ก็คือเลิกครับ.... คำถามที่ผุดขึ้นมาของหลายๆคนที่อ่านมาถึงในตอนนี้อาจจะเป็นประมาณว่า "แล้วทำไมคนของเราต้องตามเพื่อน ขนาดนั้น?" อันนี้ผมให้คำตอบไม่ได้ครับ อยู่ที่ตัวเธอ และอีกคำถามก็คงเป็นประมาณว่า"เลิกรักกันไปแล้วหรือเปล่า?" อันนี้มั่นใจครับว่าไม่ เพราะเหตุการณ์หลังจากเลิกกัน เธอเป็นคนมาหาผมบ่อยครั้งมากๆ แบบเพื่อนมา เป็นห่วง คิดถึง และยังรักกันมากๆอยู่ แต่เธอก็แอบเพื่อนเธอมาเงียบๆ และเธอยอมรับว่าถ้าเธอไม่เลิก เพื่อนเธอก็จะไม่ยอมรับเธอ และกลับมาหากันเพื่อนเธอก็จะไม่ยุ่งกับเธออีก ด้วยความที่เธอเป็นคนที่มีเพื่อนคนนี้ที่สนิทมากๆอยู่คนเดียว ที่เหลืออีกเยอะๆคือไม่สนิทครับ และเพื่อนเธอคนนี้ไม่มีแฟน ผมก็ม้กจะบอกครับ ว่าอย่าปรึกษาคนที่ไม่มีความรักเพราะเขาจะไม่เข้าใจ และอย่าปรึกษาคนที่ไม่เป็นกลางเพราะเขาจะไม่รู้ว่าเรารักกันขนาดไหน เพราะเขาไม่ได้รักคนเดียวกับที่เราๆรัก เขาเลยพูดง่าย....เธอมาหาผมเรื่อยๆบ่อยครั้งๆกับความรู้สึกที่พวกเรายังให้เหมือนเดิม และรอวันที่มีโอกาสดีๆจะกลับมาหากันอีกเหมือนเดิม ตอนเป็นแฟนกันเธอไม่ได้มาหาบ่อยขนาดนี้ครับ เพราะรู้อยู่ว่ามีกันตลอด แต่เลิกกันเธอมาบ่อยๆเพราะเธอกลัวผมเศร้าครับ เธอก็ห่วงกลัวผมไปหาคนอื่น ผมก็ห่วงกลัวเธอไปเจออะไร ไปทำอะไรกับใครเพราะเพื่อนพาไปพังอีก ไม่ค่อยสบายใจกันทั้งคู่ครับหลังเลิก ถึงมาหากันและเราก็รอโอกาสดีๆจะกลับมาหากันครับ อย่างที่บอกครับตอนยังไม่เลิกไม่ได้มาหาหรือไม่มาเลยเพราะรู้ว่ามีกันอยู่ แต่เลิกต่างคนต่างกังวลครับเพราะรักกันมากๆ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่งครับ เธอมาหาผมเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้มาเจอผมครับ และใช่ครับ....เธอจากไปเพราะอุบัติเหตุครับ ตอนนี้หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านมาได้1เดือนแล้วครับ คำถามของผมที่ผมย้ำถามคนอื่นจากเรื่องตรงนี้มาตลอดว่า "ทำไมใครหลายๆคนมักจะให้เพื่อนเข้ามีอิทธิพลกับชีวิตคู่ได้มากมายเหลือเกิน?" เพราะผมเชื่อครับว่าไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่ชีวิตคู่พังเพราะสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนอาจจะเป็นเพื่อนของฝ่ายเรา หรือเพื่อนของฝ่ายแฟนครับ และ"ทำไมหลายๆคนจึงละเลยการเคลียปัญหากับคนรัก เลือกที่จะเงียบ แต่ไปคุยกับคนอื่นโดยปล่อยให้อีกฝ่ายรอเคลียปัญหาอยู่เพียงคนเดียว?" อยากฝากให้คนหลายๆคนที่มีแฟนอยู่จะรักกันดีแค่ไหน หรือคิดจะเลิกเพราะเหตุผลอะไร ขอให้คิดถึงคนที่อยู่กับเขา คนที่อยู่กับเราให้มากๆนะครับ อยากให้นึกถึงช่วงเวลาที่ดีๆของเขา มากกว่าเรื่องที่พึ่งทะเลาะกัน เพราะเรื่องทะเลาะ หลายๆครั้ง ก็ไม่เทียบเท่าสิ่งดีๆ ความอบอุ่นที่คนคนนึงให้คุณได้มากกว่า พยายามอย่าเลิกกันเพราะทะเลาะเรื่องเดิมๆ หรือนิสัยเดิมๆของเขา อะไรที่เราเคยขอเขา แต่เขาทำไมไม่ได้ ถ้ายังรักกันอยู่จริงๆ เราควรปรับตัวให้ชินมากกว่าบังคับเขาให้ทำตามที่เราต้องการนะครับ ส่วนเรื่องมือที่3 อันนี้หลายคนรับไม่ได้อยู่แล้วครับ แต่หลายคนอาจะรับได้ ก็คงแล้วแต่สถานการณ์ไป แต่เรื่องนิสัยใจคอ อะไรที่ปรับเปลี่ยนได้ปรับเถอะครับ อะไรที่ปรับกันไม่ได้ คุยกันดีๆครับ เรื่องไหนที่ไม่ได้หนักหนาขนาดต้องเลิกกันแต่เขาทำบ่อยๆ เราอาจจะต้องพยายามให้ชินครับ อย่างที่บอกเขาทำไม่ได้จริงๆ ถ้ายังรักกันจริงๆ เราควรเป็นฝ่ายยอมบ้างครับ ถึงจะยอมบ่อยแต่ถ้าไม่หนักหนาขนาดนั้น ทำเถอะครับ ยอมให้เป็น เย็นให้ได้ เขาทำไม่ได้จริงๆเราปรับให้ชิน พอชินกับเรื่องที่เขาทำเดิม เราจะทะเลาะกันน้อยลงเองครับผม
เรื่องที่เล่านี้อาจจะยาวไปมาก แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาเสียเวลานั่งอ่านมาถึงตอนจบครับผม ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่านมากครับ หากใครมีเรื่องราวประสบการณ์ที่แย่ๆและพังๆเพราะบุคคลที่คุณเรียกว่า"เพื่อน"สามารถเข้ามาแบ่งปันกันได้ครับ สุดท้ายขอให้ทุกคนมีรักที่ดีนะครับ
โชคดีครับผม^^
มีใครเคยชีวิตคู่รักที่รักกันดีๆพังเพราะ บุคคลที่เรียกว่า "เพื่อน" หรือป่าวครับ?
ผมเลิกกับผู้หญิงคนนี้มาได้3เดือนครับ เราเลิกกันเพราะ ช่วงหลังๆเธอค่อนข้างจะติดเพื่อน ของเธอมากกว่าเก่าครับ มีอะไรคุยกับผม ปรึกษาผม หลังๆคุยกับเพื่อน ปรึกษาเพื่อน เพื่อนพาผิด ผมพยายามเตือน แต่ก็ไม่ยอมฟัง สรุปก็ตามเพื่อนครับ ทุกอย่างที่เคยมีให้ผมเริ่มหายไปเรื่อยๆ ไปให้เพื่อนทั้งหมด เวลาทะเลาะกัน จากเคยเคลียกัน2คน คนอื่นไม่รู้ คือโกรธกันก็เคลียกันเอง กลายเป็นเธอเริ่มเงียบใส่ แล้วไปปรึกษาเพื่อนครับ ซึ่งเพื่อนเธอก็ยอมรับครับว่า ให้คำปรึกษาไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ไม่มีแบบ "เออ คุยกันดีๆนะ/ยอมๆกันหน่อยนะ" สิ่งที่เพื่อนเธอแนะนำเธอคือ "เป็น-ู -ูเลิกแล้ว/เป็น-ู -ูบล็อคแล้วนะ/เลิกคุยกันเหอะ เงียบๆไปเดี๋ยวมันก็คิดได้เอง" นี่คือความ"เป็นกลาง"ของสิ่งที่เรียกว่า"เพื่อนสนิท"ที่ปรึกษาได้(?) และมันก็ถึงวันที่เธอทำตามเพื่อนครับ คือเลิก เพราะวันนั้นเหมือนผมจะค่อนข้างงี่เง่าด้วยครับ ผมบอกว่าเธอค่อนข้างติดเพื่อนนะช่วงนี้ ไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย แต่ให้เพื่อน นิสัยใจคอของเธอก็ค่อนข้างจะไม่โอเค.... ซึ่งเธอก็ไม่ยอมครับ ประมาณว่านี่คือเพื่อนเธอ ทำไมต้องมาว่า แล้วจะหาว่าเพื่อนเธอทำเธอเปลี่ยนไปเหรอ? ก็ประมาณว่าปกป้องเพื่อนเต็มที่เหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละครับ พูดไปหาเหตุผลอะไรไปเรื่อยๆ สุดท้ายเพื่อนคือบอกให้เลิก ก็คือเลิกครับ.... คำถามที่ผุดขึ้นมาของหลายๆคนที่อ่านมาถึงในตอนนี้อาจจะเป็นประมาณว่า "แล้วทำไมคนของเราต้องตามเพื่อน ขนาดนั้น?" อันนี้ผมให้คำตอบไม่ได้ครับ อยู่ที่ตัวเธอ และอีกคำถามก็คงเป็นประมาณว่า"เลิกรักกันไปแล้วหรือเปล่า?" อันนี้มั่นใจครับว่าไม่ เพราะเหตุการณ์หลังจากเลิกกัน เธอเป็นคนมาหาผมบ่อยครั้งมากๆ แบบเพื่อนมา เป็นห่วง คิดถึง และยังรักกันมากๆอยู่ แต่เธอก็แอบเพื่อนเธอมาเงียบๆ และเธอยอมรับว่าถ้าเธอไม่เลิก เพื่อนเธอก็จะไม่ยอมรับเธอ และกลับมาหากันเพื่อนเธอก็จะไม่ยุ่งกับเธออีก ด้วยความที่เธอเป็นคนที่มีเพื่อนคนนี้ที่สนิทมากๆอยู่คนเดียว ที่เหลืออีกเยอะๆคือไม่สนิทครับ และเพื่อนเธอคนนี้ไม่มีแฟน ผมก็ม้กจะบอกครับ ว่าอย่าปรึกษาคนที่ไม่มีความรักเพราะเขาจะไม่เข้าใจ และอย่าปรึกษาคนที่ไม่เป็นกลางเพราะเขาจะไม่รู้ว่าเรารักกันขนาดไหน เพราะเขาไม่ได้รักคนเดียวกับที่เราๆรัก เขาเลยพูดง่าย....เธอมาหาผมเรื่อยๆบ่อยครั้งๆกับความรู้สึกที่พวกเรายังให้เหมือนเดิม และรอวันที่มีโอกาสดีๆจะกลับมาหากันอีกเหมือนเดิม ตอนเป็นแฟนกันเธอไม่ได้มาหาบ่อยขนาดนี้ครับ เพราะรู้อยู่ว่ามีกันตลอด แต่เลิกกันเธอมาบ่อยๆเพราะเธอกลัวผมเศร้าครับ เธอก็ห่วงกลัวผมไปหาคนอื่น ผมก็ห่วงกลัวเธอไปเจออะไร ไปทำอะไรกับใครเพราะเพื่อนพาไปพังอีก ไม่ค่อยสบายใจกันทั้งคู่ครับหลังเลิก ถึงมาหากันและเราก็รอโอกาสดีๆจะกลับมาหากันครับ อย่างที่บอกครับตอนยังไม่เลิกไม่ได้มาหาหรือไม่มาเลยเพราะรู้ว่ามีกันอยู่ แต่เลิกต่างคนต่างกังวลครับเพราะรักกันมากๆ จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่งครับ เธอมาหาผมเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้มาเจอผมครับ และใช่ครับ....เธอจากไปเพราะอุบัติเหตุครับ ตอนนี้หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านมาได้1เดือนแล้วครับ คำถามของผมที่ผมย้ำถามคนอื่นจากเรื่องตรงนี้มาตลอดว่า "ทำไมใครหลายๆคนมักจะให้เพื่อนเข้ามีอิทธิพลกับชีวิตคู่ได้มากมายเหลือเกิน?" เพราะผมเชื่อครับว่าไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่ชีวิตคู่พังเพราะสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนอาจจะเป็นเพื่อนของฝ่ายเรา หรือเพื่อนของฝ่ายแฟนครับ และ"ทำไมหลายๆคนจึงละเลยการเคลียปัญหากับคนรัก เลือกที่จะเงียบ แต่ไปคุยกับคนอื่นโดยปล่อยให้อีกฝ่ายรอเคลียปัญหาอยู่เพียงคนเดียว?" อยากฝากให้คนหลายๆคนที่มีแฟนอยู่จะรักกันดีแค่ไหน หรือคิดจะเลิกเพราะเหตุผลอะไร ขอให้คิดถึงคนที่อยู่กับเขา คนที่อยู่กับเราให้มากๆนะครับ อยากให้นึกถึงช่วงเวลาที่ดีๆของเขา มากกว่าเรื่องที่พึ่งทะเลาะกัน เพราะเรื่องทะเลาะ หลายๆครั้ง ก็ไม่เทียบเท่าสิ่งดีๆ ความอบอุ่นที่คนคนนึงให้คุณได้มากกว่า พยายามอย่าเลิกกันเพราะทะเลาะเรื่องเดิมๆ หรือนิสัยเดิมๆของเขา อะไรที่เราเคยขอเขา แต่เขาทำไมไม่ได้ ถ้ายังรักกันอยู่จริงๆ เราควรปรับตัวให้ชินมากกว่าบังคับเขาให้ทำตามที่เราต้องการนะครับ ส่วนเรื่องมือที่3 อันนี้หลายคนรับไม่ได้อยู่แล้วครับ แต่หลายคนอาจะรับได้ ก็คงแล้วแต่สถานการณ์ไป แต่เรื่องนิสัยใจคอ อะไรที่ปรับเปลี่ยนได้ปรับเถอะครับ อะไรที่ปรับกันไม่ได้ คุยกันดีๆครับ เรื่องไหนที่ไม่ได้หนักหนาขนาดต้องเลิกกันแต่เขาทำบ่อยๆ เราอาจจะต้องพยายามให้ชินครับ อย่างที่บอกเขาทำไม่ได้จริงๆ ถ้ายังรักกันจริงๆ เราควรเป็นฝ่ายยอมบ้างครับ ถึงจะยอมบ่อยแต่ถ้าไม่หนักหนาขนาดนั้น ทำเถอะครับ ยอมให้เป็น เย็นให้ได้ เขาทำไม่ได้จริงๆเราปรับให้ชิน พอชินกับเรื่องที่เขาทำเดิม เราจะทะเลาะกันน้อยลงเองครับผม
เรื่องที่เล่านี้อาจจะยาวไปมาก แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาเสียเวลานั่งอ่านมาถึงตอนจบครับผม ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่านมากครับ หากใครมีเรื่องราวประสบการณ์ที่แย่ๆและพังๆเพราะบุคคลที่คุณเรียกว่า"เพื่อน"สามารถเข้ามาแบ่งปันกันได้ครับ สุดท้ายขอให้ทุกคนมีรักที่ดีนะครับ
โชคดีครับผม^^