ความรัก

ผมอายุใกล้30 แล้ว แต่ยังไม่มีแฟนเลย บางทีก็เหงาเหมือนกัน บางครั้งก็รู้สึกชีวิตอิสระดี อยากไปไหนก็ไปไม่ต้องแคร์ใคร คิดยังไงกับผู้ชายที่ยังโสดอยู่

คือ ถามอะไรก็ตอบเรื่องของกู ตอบแบบข้างๆคูๆ ตัวเองไม่เคยผิด ผิดไม่ยอมรับ เถียงหน้าด้านๆอะ ควรทำไงกับมันดี

ไม่ชอบเวลาที่เพื่อนบอกว่า เป็นโสดก็ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องคอยแคร์ใคร อยากทำอะไรก็ได้ทำ ไม่ต้องมานั่งรายงานใคร แต่เพื่อนที่พูดแบบนั้นก็มีแฟนกันหมดเลย อยากถามว่ารู้สึกยังไงกับคนที่พูดแบบนี้หรอคะ แล้วอยากพูดก

เมื่อก่อนเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองรักตัวเองไม่กลัวไม่แคร์ใคร ไม่กลัวความตายอยู่ก็อยู่ตายก็ตายไม่สน แต่ตอนนี้คิดว่าเมื่อไหร่จะตายเมื่อไหร่จะจบซะที เวลาผ่านไปช้าจัง เรื่องแต่ละเรื่องที่เข้ามามีแต่เรื่องแย

รู้สึกอยากจะร้องไห้ตลอดเวลาที่ได้รับรู้เรื่องของเขาเวลาอยู่คนเดียวก็จะนึกถึงคำพูดเขาตลอดเวลา😭 ทุกคนรู้สึกยังไงกับคนที่บอกเราแบบนี้🙋🏻 🙅🏻อยู่คนเดียวมันก็ดีอยู่แล้วเราไม่อยากแคร์ใครเพราะเราแคร์คนอื่นมากก

สวัสดีค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ขออนุญาตบอกตัวละครให้เข้าใจได้ง่ายขึ้นนะคะ 1. เรา 2. A = น้องสาวที่สนิท 3. B = แฟนน้องสาว  4. P = เพื่อนสนิทเรา ( เพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นาน ) A กับ B เลิกกัน  เ

คือเราเป็นคนที่เทคแคร์ใครไม่ค่อยเป็นเลย เพราะเคยแต่มีแต่คนมาเทคแคร์มากกว่า ก็มีเคยไปเทคแคร์เพื่อนผู้ ญ บ้าง แต่เทคไปเทคมาดันไปทำของเขาเสียหาย เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนคนนี้ไปซื้ออาหารแล้วเห็นว่าเขาถือขอ

“อายุเป็นเพียงตัวเลข” หากเป็นสมัยก่อน หนุ่มใหญ่อาจเอาไว้พูดจูงใจสาวน้อยวัยกระเตาะ ให้ไม่ต้องอายใคร ยืดอกภูมิใจ ควงคู่หนุ่มใหญ่รุ่นพ่อไปโลด แต่สมัยเนี้ย..มันเปลี่ยนไป เพราะกลายเป็นละอ่อนหนุ

เป็นเรื่องภายในครอบครัวค่ะ เราอาศัยอยู่กับคนคนนึง คือคนในบ้านแทบทุกคนทำไรไม่ถูกใจเลยค่ะ แม้แต่อาหารที่ทำให้กินทุกวันยังไม่ถูกใจ ปัดกวาดเช็ดถูบ้านก็ไม่ถูกใจ แต่ตัวเองไม่เคยทำ มีแต่พูดว่าถ้าตัวเองทำ ดีก