ทำไมพ่อแม่ไม่ให้เราเลือกเอง​ กำหนดทุกอย่าง​ วางกรอบบังคับทุกอย่าง

คาดหวังได้แต่บางทีกดดันจนรู้สึกไม่อยากทำเลยค่ะมันเครียดเรากำลังขึ้นชั้นม.5ค่ะ ขนาดเกรดตกนิดเดียวจาก3.77เหลือ3.65ยังพูดเหน็บแนมเลยค่ะ มันท้อมากเขาใจว่าเขาอยากให้เรามีอนาคตที่ดี เรียนสายวิทคณิตที่ตัวเอง

เราอายุ19 อาศัยกับน้า พ่อเสียตั้งแต่จำความไม่ได้ แม่เสียตอน ป.3 อยู่กับน้าตั้งแต่ตอนนั้น ได้เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง เข้าๆออกๆ ทำงานบ้านทุกอย่างแต่ไม่เคยว่าเราดีเลย อายุ13ไปทำวาน กทม ปีกว่า อายุ16-เขาให้

โดนบังคับตลอดเลย...

ตลอด6ปีจะเข้าปีที่7ที่อยุ่กับแฟนมามีลูก1คน ซึ่งเราโดนพ่อแฟนคอยกดดัน ด่า พูดจาทำร้ายจิตใจตลอด6ปี ไล่เราออกจากบ้านเขาทุกครั้งเวลาเราพูดความจริงแล้วเขารับความจริงไม่ได้ เราทนอยู่เพราะลูก เวลาเราทำงานมาเห

เราเสียใจมากค่ะ เราคอยหางานให้แฟนตลอดคอยพูดทุกวันให้เขาทำงานแต่กลายเป็นเราที่โดนโมโหใส่ เขาว่าเราเป็นคนชอบบังคับเขา เข้าไปในชีวิตเขาเพื่อบงการไม่ได้รักเลยเขาไม่เคยรู้สึกว่าเรารักเขา เราให้เข้ากลับไปเร

โดนกดดันจนไม่อยากอยูแล้ว เหนื่อย ท้อ ไปหมดทำอะไรก็ไม่ได้โดนบังคับตลอด อยากจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำ ออกไปทำงานแต่ล่ะทีก็โดนด่า คิดว่าเราออกไปเที่ยวเล่นไปทั่ว แต่พอเราไม่ทำงานก็จะพูดว่าวันๆไม่ :)อะไรสักอย่างแ

พ่อเเม่เราบอกว่าเขารักลูกเท่ากันค่ะ เเต่เราไม่รู้สึกอย่างงั้นเลย เช่นตอนเรียนเราห่างจากพี่สองปีค่ะพี่เราไม่อยากเรียนวิทย์คณิตเพราะมันไม่ชอบค่ะ พ่อก็ให้เรียนสายศิลป์ได้ เเต่พอเราขอบ้างเพราะเราไม่อยากเร

ทำยังไงดีคะคือเราเครียดมากเลยเวลาอยู่กับเพื่อนที่สนิทด้วยแล้วเวลาเราชวนนางคุยแล้วเขาไม่ตอบมันรู้สึกกดดันมากแบบรู้สึกถูกเมินเลยอ่ะค่ะคือเสียใจมากคือแบบอนาคตน่าจะเข้ากับนางได้น้อยลงตอนนี้คือแบบเหนื่อยมา

เป็นdek69ค่ะ เพิ่งเริ่มจริงจังอ่านหนังสือไม่ได้นาน เครียดมากๆรู้สึกไม่พร้อม หลายอย่างถาโถมเข้ามา รอบตัวมีแต่คนเก่งๆ เราไม่อยากเป็นคนล้มเหลว เป็นจุดด่างพร้อย เป็นภาระ ให้คนอื่นเห็น รู้ว่าเครียดกดดันไปก

คือเราเครียดมากงานไม่ลงตัวซักที งาน 1 ของเราคือ 7-11 เป็นผช.ผจก. เพื่อนร่วมงานดีมากถึงงานจะเหนื่อยหน่อยโดยรวมแล้วโอเค แต่ต้องออกเพราะเราเป็นโควิดตอนนั้นเราโดนกดเงินเดือนเพราะเจ้าของแฟรนไชส์โทษเราว่าเ