ผิดหวังในตัวเองมากๆค่ะ

เนื่องจากเมื่อต้นปีเราลาออกจากที่ทำงานเก่า ที่ลาออกเพราะแรงกดดันอะไรหลายๆอย่าง แล้วทีนี้ก็ได้งานใหม่ค่ะ จากนั้นก็อย่างที่ทุกคนรู้ใันก็ดันมาเกิดโควิดอีก ที่ทำงานใหม่เราเลยปิดกิจการไปเลยค่ะ ตอนนี้ก็ว่างงานมาราวๆสามเดือนแล้ว พอเวลาว่างๆมันก็คิดนั่นคิดนี้กดดันตัวเองไปหมด ว่าทำไมเราอายุ29แล้วทำไมถึงไม่ได้เรื่องอะไรซักอย่าง ไปสมัครงานหลายๆที่ทำไมถึงไม่มีคนรับ? แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายอีกหากยังไม่มีงานทำ เพราะใช้เงินเก็บมาเกือบจะหมดแล้วเหมือนกัน ทำไมต้องลาออกจากที่ทำงานเก่า คือตอนนี้ในหัวมีแต่คำว่าทำไมๆ??? ตอนนี้เราเครียดมากค่ะ คือยิ้มไม่ออกไปเลย ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใครซักคน ถึงขั้นต้องทานยานอนหลับเพื่อให้นอนหลับ

เอาแต่โทษตัวเองกับโอกาสหลายๆอย่างที่ทำพลาดไป ไม่มีอะไรเยียวยาได้เลยค่ะตอนนี้ เรามีแฟนนะคะ แต่แฟนเราก็เป็นโรคซึมเศร้า เล่าอะไรเยอะก็ไม่ได้ เค้าบอกไม่พร้อมที่จะรับฟังค่ะ แล้วคือตอนรี้ทุกอย่างไม่วามารถเล่าให้ใครฟังได้เลย แม่ก็เป็นโรคหัวใจอีก แค่เค้าเห็นเราตกงานก็เครียดแล้วเลยไม่อยากให้เค้ารู้

และตอนนี้เรามาถึงจุดที่มันไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เหมือนมันไม่มีทางออกเลย คือมันเศร้าไปหมด ไม่สามารถยิ้มได้เหมือนก่อนๆ ล่าสุดคือคิดฆ่าตัวตายไปแล้วค่ะ ใครผ่านมาเห็นกระทู้นี้ ขอกำลังใจให้เราหน่อยนะคะ ช่วยบอกเราหน่อยว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดี....