ขอคำแนะนำในการถอนตัวออกจากความรักที่มันเป็นไปไม่ได้เลยหน่อยคับ

ผมกับเเฟนรู้จักกันมาประมาณ8ปี เคยเรียนห้องเดียวกันเเละเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วก็ได้มีโอกาสคบกันแต่ก็ต้องเลิกกันไปเพราะเหตุผลต่างๆ แต่เราระหว่างที่เลิกกันไปก็ยังติดต่อกันตลอด แต่ในบางเวลาเรา2คนก็เผลอพูดว่ายังคิดถึงกันอยู่ แต่เหตุผลที่ผมไม่คิดจะกลับไปเลยเพราะว่าฐานะเขาค่อนข้างที่จะร่ำรวย ส่วนตัวผมเองรู้สึกละอายที่จะเข้าไปเพราะฐานะผมปานกลางไม่ได้ร่ำรวยอะไร ไม่รู้เลยว่าเราจะดูแลเขาได้ดีแค่ไหน อีก7ปีต่อมาผมโสดเรา2คนก็เลยมีเวลาคุยกันได้มากขึ้น ผมรู้สึกว่ามันเป็นความผิดของผมเองที่ไม่ยอมมูฟออนหายไปซักทีเพราะยังให้ความหวังกันและกันอยู่ วันนึงผมเมามากๆแล้ว แต่เราคุยกันอยู่ ประเด็นในวันนั้นคือการถามถึงสถานะว่าเราเป็นอะไรกัน ด้วยความที่ผมเมามากๆผมก็เลยถามเขาว่าอยากอยู่ในสถานะไหน เขาบอกว่าอยากเป็นแฟน ผมก็ตอบโอเครไป แล้วผมก็จำอะไรไม่ได้เลยในคืนนั้น พอเช้ามาย้อนเเชทดูถึงกับตกใจมากๆถามตัวเองว่าทำอะไรลงไป ในครั้งแรกที่เลิกกันก็เพราะเพื่อนของเขามาพูดจาถากถางเราว่ามาเกาะแฟนหรือป่าวจนทำให้เราต้องมูฟแล้วหายไปเลย แต่ตอนนี้เราต่างคนก็ต่างทำงานและติดต่อกันตลอด เเต่เราก็ย้อนคิดตลอดเลยว่าจะมูฟออนออกมายังไงดี บางทีชีวิตจริงมันยิ่งกว่าละครอีก ครอบครัวแฟนเราค่อนข้างที่จะอบอุ่นและไม่มีทางที่จะแทรกเข้าไปได้เลย ระหว่างเราคบกันทางบ้านของแฟนก็ไม่มีใครทราบว่าเขามีแฟน ส่วนทางบ้านเรารับรู้ทุกอย่าง อยากจะรู้ถึงความคิดเห็นต่างๆของคนอื่นบ้างคับว่าจะจัดการกับปัญหานี้ยังไงดีที่จะให้ผมคนเดียวที่เป็นคนเจ็บ อยากให้เขาเจออะไรที่ดีดีกว่าผม งดดราม่าน่ะคับ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจากใจผม