สวัสดีค่ะ คือเราเป็นคนที่อกหักบ่อยมาก นี่ครบ5 ครั้ง
แล้วเลยอยากมาแชร์ให้ฟัง ถ้าไปแทงใจดำคนไหนเข้า อย่าว่ากันนะคะ ซึ่งก็จะขอเล่า แค่ 4 เรื่องนะคะ
เรื่องที่ 5 ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
เรื่องที่1 รักจึงแกล้ง
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เราอยู่อนุบาล ตอนนั้นเราเพิ่งย้าย
จากเพชรบุรี(บ้านพ่อ)มาอยู่อยู่ฉะเชิงเทรา(บ้านแม่)
เราเคยหกล้มจนฟันหน้าหลุดไป2 ซี่ จนฟันหลอ จนโดนเพื่อนล้อ และเราก็เป็นคนขี้แยอยู่แล้ว ทำให้ยิ่ง
โดนล้อไปใหญ่ และคนที่ล้อบ่อยที่สุดคือคนที่ชื่อj
(นามสมมตินะคะ) มันเริ่มตั้งแต่วันที่เราย้ายมาวันแรก
เรา:สวัสดีนะทุกคนเราชื่อpนะ(จะใช้นามสมมติหมดนะคะ)
ครู:เอาล่ะpหนูไปนั่งกับเพื่อนนะ
พอเราเข้าไปหาทุกคนต่างมองมาที่เราแล้วผช.คน
หนึ่งก็พูดขึ้น
ผช.1:ว๊าย!ฟันหลอด้วยล่ะทุกคนดูสิ
แล้วทุกคนก็หัวเราะออกมา เราก็เริ่มนําตาคลอ แต่แล้ว ก็มีเพื่อนผญ.คนหนึ่งออกตัวปกป้องเรา
ผญ.1:นี่ทุกคนอย่ามาว่าpอย่างนี้นะ
ผช.1:อะไรkแค่เล่นนิดหน่อยเอง
ผช.ที่ล้อเราทำหน้าล้อเลียน
K:โดยเฉพาะนายเลยjนายจะล้ออะไรนักหนามาลองฟันเหยินดูบ้างไหมล่ะ
พอkพูดจบไอ้j นั่นก็ถึงกับเงียบไปตอนนั้นเรารู้สึกขอบคุณk อย่างมาก ตั้งแต่นั้นมเราก็มักจะโดนแกล้ง
โดยไอ้j นั่นตลอดทั้งเอาที่นอนไปซ่อน ล้อบ้าง ซึ่งเรา
ก็ร้องไห้ตลอด ลืมบอกไปนะคะพ่อแม่เรารู้จักกับแม่มัน ตอนอยู่ต่อหน้าครอบครัวพวกเรารักกันดี แต่พอ
ในรร.เราจะโดนแกล้งตลอด จนเราขึ้นป.3 เราเริ่มมองว่าที่jแกล้งเป็นเรื่องปกติ ตอนนี้เราก็กล้าเอาคืน
มันบ้างแล้ว ทำให้กลายเป็นคู่กัดกัน ในงานวันเด็กทุก
ปีทุกระดับชั้นทุกห้องจะต้องขึ้นไปแสดงบนเวทีเสมอ
เราก็ด้วย ในวันนั้นjเรียกเรามาคุยด้วย
j:p....คือฉัน...
เราก็อึ้งไปสักพักเพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมามันไม่เคยเรียกชื่อเราเลย อยู่ดีใจก็เต้นตึกตักๆอย่างบอกไม่ถูก
เรา:อะไรล่ะ รีบพูดเร็วๆเผื่อเขาจับได้ชื่อฉัน
ทุกคนก็น่าจะรู้นะคะว่างานวันเด็กก็มีการจับของหวัญกัน
j:เอ่อ....
เรา:อะไรเล่าอําอึ้งอยู่ได้
วันนั้นj ดูแปลกๆมากดูเหมือนไม่ใช่เขาเราก็อยากถามออกไปแต่ก็กลัวเสียฟอร์ม
j:ถ้าเกิดฉันไม่อยู่แล้วเธอจะดีใจไหม
เราก็อึ้งไปสิคะ ถ้าไม่อยู่เหรอเราควรจะดีใจ แต่ทำไมใจมันวาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก
p:ก็ต้องดีใจสิ ว่าแต่ทำไมถึงถามเหมือนจะไปไหนงั้นแหล่ะ
เราถามออกไปแล้วก็เห็นว่าjดูผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเรา
พูดแบบนั้น
j:ง...งั้นเหรอ งั้นไม่มีอะไรหรอกฉันไปก่นนะ
เราก็ทำท่าจะตามไปแต่พ่อที่มาด้วยเรียกซะก่อน เรา
เลยคิดว่าเดี๋ยวค่อยถามวันจันทร์ ปรากฏว่ามันหลบหน้าเราค่ะถามอะไรก็ไม่ตอบเรานี่ของขึ้นเราไม่คุยกับมันบ้าง จนถึงเปิดเทอมเลย
พอเปิดเทอม
เรามองหาjแต่ก็ไม่พบเลยไปถามtเพื่อนของj
เรา:tเห็นjไหมเขาหายไปไหนอ่ะ
tถอนหายใจออกมา
t:jย้ายรร.ไปแล้วย้ายไปที่กรุงเทพ
เราได้ยินก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เราก็เข้าใจตอนนั้นเลยค่ะเราก็เพิ่งรรู้ว่ารักผช.ที่เคยล้อเราเข้าซะแล้ว
p:ไม่น่าน่ะตอนงานวันเด็กเขาจะบอกเรื่องนี้นี่เอง
tก็ส่ายหน้า เราก็งงๆ
t:เธอไม่รู้จริงๆเหรอสิ่งที่jจะบอกไม่ใช่เรื่องย้ายรร.
แต่มันจะสารภาพรักกับเธอต่างหาก
เราได้ฟังก็อึ้งไปเลยค่ะ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้ยินข่าวสารของjอีกเลยถ้าถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไงก็ยังไม่ลืมค่ะรักแรกในสมัยเด็กอ่ะเนอะใครจะลืมลง แต่เขาก็ยังอยู่ในหัวใจเรานะคะ
จบไปแล้วเรื่องที่1 เรื่องต่อไปเดี๋ยวเขียนในคอมเมนต์นะคะ
แชร์ประสบการ์ณความรัก
แล้วเลยอยากมาแชร์ให้ฟัง ถ้าไปแทงใจดำคนไหนเข้า อย่าว่ากันนะคะ ซึ่งก็จะขอเล่า แค่ 4 เรื่องนะคะ
เรื่องที่ 5 ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
เรื่องที่1 รักจึงแกล้ง
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เราอยู่อนุบาล ตอนนั้นเราเพิ่งย้าย
จากเพชรบุรี(บ้านพ่อ)มาอยู่อยู่ฉะเชิงเทรา(บ้านแม่)
เราเคยหกล้มจนฟันหน้าหลุดไป2 ซี่ จนฟันหลอ จนโดนเพื่อนล้อ และเราก็เป็นคนขี้แยอยู่แล้ว ทำให้ยิ่ง
โดนล้อไปใหญ่ และคนที่ล้อบ่อยที่สุดคือคนที่ชื่อj
(นามสมมตินะคะ) มันเริ่มตั้งแต่วันที่เราย้ายมาวันแรก
เรา:สวัสดีนะทุกคนเราชื่อpนะ(จะใช้นามสมมติหมดนะคะ)
ครู:เอาล่ะpหนูไปนั่งกับเพื่อนนะ
พอเราเข้าไปหาทุกคนต่างมองมาที่เราแล้วผช.คน
หนึ่งก็พูดขึ้น
ผช.1:ว๊าย!ฟันหลอด้วยล่ะทุกคนดูสิ
แล้วทุกคนก็หัวเราะออกมา เราก็เริ่มนําตาคลอ แต่แล้ว ก็มีเพื่อนผญ.คนหนึ่งออกตัวปกป้องเรา
ผญ.1:นี่ทุกคนอย่ามาว่าpอย่างนี้นะ
ผช.1:อะไรkแค่เล่นนิดหน่อยเอง
ผช.ที่ล้อเราทำหน้าล้อเลียน
K:โดยเฉพาะนายเลยjนายจะล้ออะไรนักหนามาลองฟันเหยินดูบ้างไหมล่ะ
พอkพูดจบไอ้j นั่นก็ถึงกับเงียบไปตอนนั้นเรารู้สึกขอบคุณk อย่างมาก ตั้งแต่นั้นมเราก็มักจะโดนแกล้ง
โดยไอ้j นั่นตลอดทั้งเอาที่นอนไปซ่อน ล้อบ้าง ซึ่งเรา
ก็ร้องไห้ตลอด ลืมบอกไปนะคะพ่อแม่เรารู้จักกับแม่มัน ตอนอยู่ต่อหน้าครอบครัวพวกเรารักกันดี แต่พอ
ในรร.เราจะโดนแกล้งตลอด จนเราขึ้นป.3 เราเริ่มมองว่าที่jแกล้งเป็นเรื่องปกติ ตอนนี้เราก็กล้าเอาคืน
มันบ้างแล้ว ทำให้กลายเป็นคู่กัดกัน ในงานวันเด็กทุก
ปีทุกระดับชั้นทุกห้องจะต้องขึ้นไปแสดงบนเวทีเสมอ
เราก็ด้วย ในวันนั้นjเรียกเรามาคุยด้วย
j:p....คือฉัน...
เราก็อึ้งไปสักพักเพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมามันไม่เคยเรียกชื่อเราเลย อยู่ดีใจก็เต้นตึกตักๆอย่างบอกไม่ถูก
เรา:อะไรล่ะ รีบพูดเร็วๆเผื่อเขาจับได้ชื่อฉัน
ทุกคนก็น่าจะรู้นะคะว่างานวันเด็กก็มีการจับของหวัญกัน
j:เอ่อ....
เรา:อะไรเล่าอําอึ้งอยู่ได้
วันนั้นj ดูแปลกๆมากดูเหมือนไม่ใช่เขาเราก็อยากถามออกไปแต่ก็กลัวเสียฟอร์ม
j:ถ้าเกิดฉันไม่อยู่แล้วเธอจะดีใจไหม
เราก็อึ้งไปสิคะ ถ้าไม่อยู่เหรอเราควรจะดีใจ แต่ทำไมใจมันวาบหวิวอย่างบอกไม่ถูก
p:ก็ต้องดีใจสิ ว่าแต่ทำไมถึงถามเหมือนจะไปไหนงั้นแหล่ะ
เราถามออกไปแล้วก็เห็นว่าjดูผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเรา
พูดแบบนั้น
j:ง...งั้นเหรอ งั้นไม่มีอะไรหรอกฉันไปก่นนะ
เราก็ทำท่าจะตามไปแต่พ่อที่มาด้วยเรียกซะก่อน เรา
เลยคิดว่าเดี๋ยวค่อยถามวันจันทร์ ปรากฏว่ามันหลบหน้าเราค่ะถามอะไรก็ไม่ตอบเรานี่ของขึ้นเราไม่คุยกับมันบ้าง จนถึงเปิดเทอมเลย
พอเปิดเทอม
เรามองหาjแต่ก็ไม่พบเลยไปถามtเพื่อนของj
เรา:tเห็นjไหมเขาหายไปไหนอ่ะ
tถอนหายใจออกมา
t:jย้ายรร.ไปแล้วย้ายไปที่กรุงเทพ
เราได้ยินก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เราก็เข้าใจตอนนั้นเลยค่ะเราก็เพิ่งรรู้ว่ารักผช.ที่เคยล้อเราเข้าซะแล้ว
p:ไม่น่าน่ะตอนงานวันเด็กเขาจะบอกเรื่องนี้นี่เอง
tก็ส่ายหน้า เราก็งงๆ
t:เธอไม่รู้จริงๆเหรอสิ่งที่jจะบอกไม่ใช่เรื่องย้ายรร.
แต่มันจะสารภาพรักกับเธอต่างหาก
เราได้ฟังก็อึ้งไปเลยค่ะ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้ยินข่าวสารของjอีกเลยถ้าถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไงก็ยังไม่ลืมค่ะรักแรกในสมัยเด็กอ่ะเนอะใครจะลืมลง แต่เขาก็ยังอยู่ในหัวใจเรานะคะ
จบไปแล้วเรื่องที่1 เรื่องต่อไปเดี๋ยวเขียนในคอมเมนต์นะคะ