สวัสดีค่ะ คือตออนี้เราอายุ16ค่ะ
คือที่บ้านเลี้ยวเราแบบตามใจมาก ตอนอยู่กับแม่เราไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกอย่างแม่ทำให้หมด พอมาอยู่กับพ่อตอนอายุ15 พ่อบอกว่าเราต้องทำงานบ้านเป็นได้แล้วนะ เราก็ทำ พ่อสอนอะไรเราทำหมด แต่งานในสวนพ่อไม่เคยให้เขเาไปยุ่ง เพราะในสวนมัยยุงเยอะ แมลงต่างๆ หญ้าด้วย เราแพ้หญ้า เคยเป็นไข้เลือดออกเพราะพ่อพาไปในสวนทุกวัน(ปิดเทอมมาหาพ่อตลอด) พอเราเป็นพ่อไม่เคยพาเข้าสวนอีกเลย(มีช่วยงานบ้างนิดหน่อย) ให้อยู่แต่บ้าน ทำงานบ้าน ทำกับข้าวต่างๆ เราก็ไม่ใช่คนเก่งหรอก ทำงานบ้านก็ไม่ค่อยสะอาด แต่ก็ไม่ได้สกปรกจนน่าเกลียด กวาดถูบ้านก็อาศัยทำวันเว้นวันเอา ส่วนพวกงานใหญ่ๆ เช่น ล้างห้องน้ำ อาทิตย์นึงจะทำครั้ง พอดีวันนี้มีคนมาบ้าน เป็นญาติผู้ใหญ่ที่เราเคารพแหละ เค้าพูดกับพ่แว่า "สภาพบ้านมันแย่ ห้องครัวแย่ ห้องน้ำแย่ ของวางไม่เป็นที่ ควรสอนลูกสาวให้ทำอะไรแบบนี้เป็นได้แล้วนะ เรื่องอยู่แต่ในห้องเหมือนกัน มันเป็นอะไรนักหนาไม่ออกมาเจอผู้คน สังคมไม่มี ไม่เอาอะไรซักอย่าง อย่าว่าแต่เป็นหมอเลย(เราอยากเป็นหมอ) เป็นคนปกติให้ได้ก่อน คุยกับคนอื่นให้เหมือนคนปกติก่อน นี่ไม่ได้ดูถูกนะ ถ้ายังเป็นอย่างงี้ อนาคตมันจะอยู่ยังไง มันจะเอาอะไรกิน งานสวนก็ทำไม่เป็นซักอย่าง พามันไปเรียนรู้บ้าง ให้มันหัดช่วนงานพ่อบ้าง เรื่องนอนตื่นสายด้วย เที่ยงแล้วพึ่งตื่น บลาๆๆๆๆ (จำไม่ได้แล้ว)" เรายืนฟังอยู่ แต่เค้าไม่เห็นเรา เราแอบไปร้องไห้คนเดียว มันเสียใจอ่ะ พ่อไม่บอกเรื่องนี้กับเราด้วย ไม่รู้ทำไม เราผิดหรอที่เราโลกส่วนตัวสูง เราไม่ผิดหรอที่ไม่ชอบคุยกับคนไม่สนิท ผิดหรอที่ไม่เก่งเรื่องงานบ้าน เราอยู่บ่าน7วัน บ้านเราสะอาด6วันไม่เห็น มันผิดหรอ ผิดปกติจริงๆหรอว้ะคนที่โลกส่วนตัวสูงอ่ะ เราก็มีสังคมนะ แต่นี่มันปิดเทอมอ่ะ ให้ทำไง เปรียบเทียบกับหลานชายตัวเองด้วยนะว่าช่วยงานที่บ้าน(บ้านเค้าทำหอพัก) ยกของหลักต่างๆไม่เกี่ยง นู้นนี่นั่น แต่เราทำอะไรไม่เป็นเลย หนักไม่เอา เบาไม่สู้ เราเคยขอพ่อทำงานพาร์ทไทม์ แต่พ่อไม่ให้ พ่อบอกเสมอว่าอายุแค่นี้ ทำทำไมงาน มีหน้าที่เรียนก็เรียน เรื่องงานพ่อทำเอง ไม่ต้องสรรหาให้ตัวเองลำบาก เราโคตรเสียใจอ่ะ เสียใจกว่าเค้าด่าคือพ่อไม่บอกเราเลย ไม่บอกว่าคนนั้นคนนี้ดอะไรกับเรา เค้าพูดเค้าด่าอะไรบ้าง
โลกส่วนตัวสูง=ไม่ใช่คนปกติ??????
คือที่บ้านเลี้ยวเราแบบตามใจมาก ตอนอยู่กับแม่เราไม่ต้องทำอะไรเลย ทุกอย่างแม่ทำให้หมด พอมาอยู่กับพ่อตอนอายุ15 พ่อบอกว่าเราต้องทำงานบ้านเป็นได้แล้วนะ เราก็ทำ พ่อสอนอะไรเราทำหมด แต่งานในสวนพ่อไม่เคยให้เขเาไปยุ่ง เพราะในสวนมัยยุงเยอะ แมลงต่างๆ หญ้าด้วย เราแพ้หญ้า เคยเป็นไข้เลือดออกเพราะพ่อพาไปในสวนทุกวัน(ปิดเทอมมาหาพ่อตลอด) พอเราเป็นพ่อไม่เคยพาเข้าสวนอีกเลย(มีช่วยงานบ้างนิดหน่อย) ให้อยู่แต่บ้าน ทำงานบ้าน ทำกับข้าวต่างๆ เราก็ไม่ใช่คนเก่งหรอก ทำงานบ้านก็ไม่ค่อยสะอาด แต่ก็ไม่ได้สกปรกจนน่าเกลียด กวาดถูบ้านก็อาศัยทำวันเว้นวันเอา ส่วนพวกงานใหญ่ๆ เช่น ล้างห้องน้ำ อาทิตย์นึงจะทำครั้ง พอดีวันนี้มีคนมาบ้าน เป็นญาติผู้ใหญ่ที่เราเคารพแหละ เค้าพูดกับพ่แว่า "สภาพบ้านมันแย่ ห้องครัวแย่ ห้องน้ำแย่ ของวางไม่เป็นที่ ควรสอนลูกสาวให้ทำอะไรแบบนี้เป็นได้แล้วนะ เรื่องอยู่แต่ในห้องเหมือนกัน มันเป็นอะไรนักหนาไม่ออกมาเจอผู้คน สังคมไม่มี ไม่เอาอะไรซักอย่าง อย่าว่าแต่เป็นหมอเลย(เราอยากเป็นหมอ) เป็นคนปกติให้ได้ก่อน คุยกับคนอื่นให้เหมือนคนปกติก่อน นี่ไม่ได้ดูถูกนะ ถ้ายังเป็นอย่างงี้ อนาคตมันจะอยู่ยังไง มันจะเอาอะไรกิน งานสวนก็ทำไม่เป็นซักอย่าง พามันไปเรียนรู้บ้าง ให้มันหัดช่วนงานพ่อบ้าง เรื่องนอนตื่นสายด้วย เที่ยงแล้วพึ่งตื่น บลาๆๆๆๆ (จำไม่ได้แล้ว)" เรายืนฟังอยู่ แต่เค้าไม่เห็นเรา เราแอบไปร้องไห้คนเดียว มันเสียใจอ่ะ พ่อไม่บอกเรื่องนี้กับเราด้วย ไม่รู้ทำไม เราผิดหรอที่เราโลกส่วนตัวสูง เราไม่ผิดหรอที่ไม่ชอบคุยกับคนไม่สนิท ผิดหรอที่ไม่เก่งเรื่องงานบ้าน เราอยู่บ่าน7วัน บ้านเราสะอาด6วันไม่เห็น มันผิดหรอ ผิดปกติจริงๆหรอว้ะคนที่โลกส่วนตัวสูงอ่ะ เราก็มีสังคมนะ แต่นี่มันปิดเทอมอ่ะ ให้ทำไง เปรียบเทียบกับหลานชายตัวเองด้วยนะว่าช่วยงานที่บ้าน(บ้านเค้าทำหอพัก) ยกของหลักต่างๆไม่เกี่ยง นู้นนี่นั่น แต่เราทำอะไรไม่เป็นเลย หนักไม่เอา เบาไม่สู้ เราเคยขอพ่อทำงานพาร์ทไทม์ แต่พ่อไม่ให้ พ่อบอกเสมอว่าอายุแค่นี้ ทำทำไมงาน มีหน้าที่เรียนก็เรียน เรื่องงานพ่อทำเอง ไม่ต้องสรรหาให้ตัวเองลำบาก เราโคตรเสียใจอ่ะ เสียใจกว่าเค้าด่าคือพ่อไม่บอกเราเลย ไม่บอกว่าคนนั้นคนนี้ดอะไรกับเรา เค้าพูดเค้าด่าอะไรบ้าง