ผมไม่รู้แล้วครับว่าชีวิตผมจะไปทางไหนต่อ

เรื่องมีอยู่ว่าผมกับพ่อทะเลาะกันเรื่องที่ผมลืมป้อนยาย่า พ่อคิดว่าผมไม่ใส่ใจ ผมเคยลืม4-5ครับแล้วครับ เพราะว่าผมขี้ลืม(หรือไม่ใส่ใจ-_-) ย้อนไปก่อนหน้านั้นนิดนึงครับ ผมกับพ่อไมค่อยถูกกันอยู่แล้ว ในความคิดผมนะครับคือพ่อผมเนี่ยเป็นคนไม่ได้เรื่อง ทำงานก็ไม่ดี ขี้เกียจ เอาแต่ใจ ชอบสั่งคนอื่น ทำเองไม่เป็น(จริงๆทำได้แต่ขี้เกียจ) ทุกวันเลยครับ ทุกวันพ่อผมจะใช้งานผมและน้อง ทำน้ำบ้าง ล้างจานบ้าง แลพมีการมอบหมายหน้าที่ของแต่ละคน น้องกอดน้ำ ผมซักผ้า น้องล้างจาน ผมจากผ้า น้องรดน้ำต้นไม้ ผมเก็บผ้า พับผ้า รีดผ้า แต่ทุกคนจะช่วยกันดูแลคุณย่าครับ คุณย่าอายุ86ปี เป็นผู้ป่วยติดเตียง ต้องป้อนข้าวป้อนยาและเปลี่ยนแพมเพิด



คุณพ่อแบ่งให้ผมป้อนยาตอนเช้า น้องตอนเที่ยง และเปลี่ยวแพมเพิดกันเอง แต่คุณพ่อไม่ช่วยอะไรเลย นั่งอยู่บนห้อง เปิดแอร์ดูทีวี เปลี่ยนค่าไฟไปวันๆ
ที่บอกว่าเปลื้องค่าไฟนี่คือพ่อผมเขาตกงาน ไม่มีเงินมาใช้แต่ก็ยังจะหารายจ่ายให้มากขึ้นกว่าเดิม ตอนนี่มีแค่แม่ครับที่หาเลี้ยงครอบครัว ทั้ง4ชีวิต แม่ผมเหนื่อยมาก ผมกับน้องก็เหนื่อยเช่นกัน



แต่ดูพ่อสิครับ ไม่ทำอะไรสักอย่าง ยังมีหน้ามาบ่นด้วยนะครับว่าผมไม่ใส่ใจ แต่ตัวเองไม่ทำอะไรเลย คุณว่าใครผิดครับ และจะเสนอทางแก้นี้อย่างไร ผมเล่าไม่หมดนะครับ เพราะถ้าเล่าหมดคงปวดไม่ไหวครับ มีคำถามอะไรก็ถามไว้เลยครับ ถ้าตอนได้เดี๋ยวตอบครับ