เราอายุ16ค่ะ เราเป็นคนคิดมากค่ะ มีปัญหาเรื่องสุขภาพจิตอย่างมาก ไปหาหมอก็ไม่หาย
เรารู้สึกเป็นลูกที่เลวมากค่ะ ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย
เราอยากเป็นเหมือนคนอื่นที่ไม่กลัวไม่คิดมากจนทำตัวเองตกเหวค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว
คือเรากลัวเรียนไม่ได้ค่ะ เรากลัวคน พ่อแม่เราจ่ายไป100,000นึงเพื่อที่ให้เราเรียนม.4ได้เพราะเราดรอปม.3ไปเพราะป่วยอาการทางจิต แต่เรากลัวค่ะ กลัวที่จะไปเงยหน้าบนกระดานแล้วคิดมากว่าคนอื่นเขามองเรายังไง คืออารมณ์กลัวแบบนั้นมันกลับมาค่ะ คือเราเป็นคนอารมณ์แปนปรวนมากค่ะ กลัวจะเป็นเหมือนม.3ที่เรากลัวการไปโรงเรียนค่ะ คนอื่นคงไม่เข้าใจเรานะคะแต่มันเหมือนมีอะไรควบคุมตัวเราจิตใจเรา
เรากลัวว่าเราจะไปเป็นตัวประหลาดในโรงเรียนค่ะ และเราแปรปรวนมากๆด้วย
เรากลัวว่าเราจะไม่กล้าไปโรงเรียนอีกครั้ง และทำให้พ่อแม่เสียใจ เพราะเป็นเงินก้อนที่ขายทองไปสองเส้นเลยค่ะ เรารู้สึกเป็นลูกที่เลวมากๆค่ะ แต่ใจกับตัวมันไม่ไป ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย
เราอยากเป็นเหมือนคนอื่นที่ไม่กลัวไม่คิดมากจนทำตัวเองตกเหวค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนั้นซ้ำอีกแล้ว
เรามีปัญหามากค่ะเรื่องการเรียนต้องไปโรงเรียนค่ะ
เรารู้สึกเป็นลูกที่เลวมากค่ะ ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย
เราอยากเป็นเหมือนคนอื่นที่ไม่กลัวไม่คิดมากจนทำตัวเองตกเหวค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว
คือเรากลัวเรียนไม่ได้ค่ะ เรากลัวคน พ่อแม่เราจ่ายไป100,000นึงเพื่อที่ให้เราเรียนม.4ได้เพราะเราดรอปม.3ไปเพราะป่วยอาการทางจิต แต่เรากลัวค่ะ กลัวที่จะไปเงยหน้าบนกระดานแล้วคิดมากว่าคนอื่นเขามองเรายังไง คืออารมณ์กลัวแบบนั้นมันกลับมาค่ะ คือเราเป็นคนอารมณ์แปนปรวนมากค่ะ กลัวจะเป็นเหมือนม.3ที่เรากลัวการไปโรงเรียนค่ะ คนอื่นคงไม่เข้าใจเรานะคะแต่มันเหมือนมีอะไรควบคุมตัวเราจิตใจเรา
เรากลัวว่าเราจะไปเป็นตัวประหลาดในโรงเรียนค่ะ และเราแปรปรวนมากๆด้วย
เรากลัวว่าเราจะไม่กล้าไปโรงเรียนอีกครั้ง และทำให้พ่อแม่เสียใจ เพราะเป็นเงินก้อนที่ขายทองไปสองเส้นเลยค่ะ เรารู้สึกเป็นลูกที่เลวมากๆค่ะ แต่ใจกับตัวมันไม่ไป ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลย
เราอยากเป็นเหมือนคนอื่นที่ไม่กลัวไม่คิดมากจนทำตัวเองตกเหวค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนั้นซ้ำอีกแล้ว