ณ.เวลานี้ก้อจะสองปีละที่อยู่มาไม่สิแต่งมา  พอจะสองปีกลับไม่มีอะไรที่ดีขึ้นแต่สิ่งที่เรามีมากขึ้นก้อคือ.ความรับผิดชอบการเงินอันหนักอึ้ง🤢เหนื่อยจนถามตัวเองทุกวัน🥶ผู้หญิงหนึ่งคนที่ยอมอะไรก้อไม่รู้หลายอย่างเพื่ออยากให้คำว่าครอบครัวมันยืดระยะเวลาออกไป😔แลกกับการไกลบ้านแลกกับการลำบาก😖แลกกับการที่ต้องเจอเมียเก่าเค้ามาบ้านเยี่ยมกันโดยที่เราเหมือนสะสาร😞นอนพัดลมตอนหน้าร้อนและล่าสุดก้อขี้แมวในห้องนอน🤥เวลาเหงากอดตัวเองร้องไห้ห้ามมีเสียงร้อง
วันแรกที่จีบกับวันแรกที่แต่งปีแรกที่อยู่มันต่างกับตอนนี้มาก
ความเอาใจใส่มันไม่มีแล้วทถกวันนี้มีแค่🥺คำว่าหน้าที่🙉
คนที่รักเค้ากับคนที่เค้ารักมันคนละคน🤧เราอยากมีรถเราก้อหาตังเองดาวรถเาอยากมีมุ้งมีผ้าห่มมีที่นอนเราก้อต้องหาเอง😟เราอยากมีอะไรก้อต้องหาเองในขณะที่คนที่เค้ารักแค่บ่นรึเอ่ยปากก้อมากองตรงหน้าแล้ว🤒เงินแต่งงานแต่งห้องที่นอนการทำหน้าที่ผัวก้อต่างกัน🤮
เหนื่อยที่ต้องนอนระแวงว่าแมวจะมาขี้ไหมเหนื่อยที่ไม่รู้ว่าเมียเก่าจะแวะมาอีกเมื่อไหร่เหนื่อยที่ทำเท่าไหร่ก้อไม่พอเหนื่อยที่เค้าไม่เคยมองเรามีค่าเลยไม่สิมีค่าค่ารถค่ามือถือค่าเนตและบราๆๆๆเหนื่อยที่เค้าไม่รักษาน้ำใจเหนื่อยที่กาดูแลใส่ใจวันนี้ไม่มีแล้วเหนื่อยที่จะบอกเพราะบอกก้อคือเราบ่นและจบด้วยกาทะเลาะ😶🥺ความอดทนที่ทีพังชิปหายไม่รู้จะทนไปเพื่อ    เพื่อให้เค้าได้ในสิ่งที่เค้าต้องการแค่นั้นเอง
อยากตายเบื่อโลกใบนี้อยากกอดแม่    แรกตั้งใจฮัก😏