คุยโทรศัพท์นานๆ ผม...

เกลียดการคุยโทรศัพท์นานๆ หลาย ชม. ผมขอยืนยัน ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวหรอก
    และสำหรับ คนที่ชอบ คุยโทรศัพท์นานๆกับแฟนหรือกับคนทีชอบไรเงี้ย 
ไหนๆก็หลงกดเข้ามาแล้ว ยังไงก็รบกวนเวลาลองอ่าน หรือ แลกเปลี่ยน
ความคิดเห็นกันได้เลยนะครับ 

เพราะ...ผมเชื่อว่ามีหลายคนเลยทีเดียวที่คุยกับใครสักคน เช่น แฟน หรือกำลังจีบใครสักคน
แล้วจู่ๆเขาก็หายไป เช่น ตัดสาย, พูดน้อย ,หรือไปคุยกับคนอื่น และอื่นๆ บางทีปัญหาเล่าเนี่ย 
มันอาจจะไม่ได้เป็นเพราะว่าคนๆนั้นแย่นะ อาจจะ นะครับ บางทีอ่ะถ้าเราคิดในหลายๆมุมอะเป็นอาจเป็นเพราะตัวเราก็ได้นะ..เอ้อ!!
เรื่องต่อจากนี้ที่ผมจะเล่าให้ทุกๆท่านได้อ่าน ค่อนข้างยาวนะครับ ต่อเลยครับ 

เรื่องก็มีอยู่ว่า
ผมทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งครับปัจจุบัน อายุแค่ 21 ปีเท่านั้นเองครับ ผมอาจจะเป็นเด็กในสายตาคนบางนะคนครับ
ตอนผม อายุ 18 ผมเรียนมหาลัยปี 1 แต่เรียนไม่จบครับ เลยได้ทำงาน ดูแลตัวเองตั่งแต่นั้นมาเงินพ่อแม่แทบไม่แตะเลยครับ
ผมเคยมีแฟน แค่ 2  คนในชีวิตครับ ตอน ปวช.2 และคบกันได้ไม่นาน และ คนปัจจุบัน

ปวช.
ตอนนั้นอะ ด้วยความที่ว่าเป็นวัยเรียนผมก็ไม่ได้ทำไรนอกจากไปเรียนไปหลับ มีแฟน คุยโทรศัพท์ 
พูดง่ายๆครับ คือเวลาว่างเยอะ + กับความเป็นเด็กหน้าที่เลยน้อย และด้วยความที่ว่าผมเป็นเด็กผู้ชาย ธรรมดาๆ 
การบ้านอะไรก็ไม่ค่อยทำ มีแฟนก็คุยแต่โทรศัพท์ครับ และนิสัยที่ชอบคุยนานๆอะ มันเคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้ว
และตอนนั้นแฟนผมก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันนะ แต่ที่เลิกกันอะเลิกด้วยปัญหาอื่น ต่อเลยนะ

ปัจจุบัน
ปัจจุบันผมทำงาน ผมอายุ 21 และกับลังคบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ครับ เธอบรรลุนิติภาวะแล้ว
แต่ว่าเธอจะเล่นเกมส์อยู่ที่บ้าน ทำอาชีพค้าขาย ซึ่งตัวผมอะ เวลามองหนุ่มสาวเค้าเดินคู่กัน หรือ จู๋จี๋กันเนี่ย
พูดตรงๆเลยนะ ผมไม่เคยอิจฉาเลยนะ แต่เวลาเห็นพ่อแม่ลูกเขายิ้มหรือหัวเราะด้วยกัน อันเนี่ยโครตอิจฉาเลยนะ
ใช่แล้วครับ ผมเป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งที่ฝันอยากมีครอบครัวน่ารักๆครับ 
มีอยู่วันหนึ่งผมก็ได้เจอกับผู้หญิงคนนี้ครับเธอไม่ใช่คนไม่ดีนะครับเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาทั่วไป
แล้วผมก็บอกกับตัวเองว่า ผมอะควรจะเปิดใจได้แล้วนะ จึงทำให้ผมได้จีบผู้หญิงคนนี้ครับ
และไม่นานก็คบกันซึ่งตัวเธอไม่ได้พักอยู่กับผมนะครับ โอเค สำหรับบางคนแล้ว ก็อาจจะคิดว่า ควรจะคุยๆกันไปก่อน ถูกป่ะ
ถ้ามันขัดใจใครในส่วนนี้ผมขอโทษด้วยที่ผมกับคุณมันคนละคนกัน 
ทีเนี่ยเธอดูจะไส่ใจมากเลยครับ เรียกได้ว่า ข้าวใหม่ปลามัน ซึ่งตัวผมอ่ะ เฉยๆ เพราะผมฝันอยากมีครอบครัว
ผมอยากจะตั่งใจที่จะอยู่กับเธอไปนานๆ เธอจะชอบบอกผม เลิกงานแล้วโทรมาด้วย หรือ ตื่นแล้วโทรมาด้วย
เวลาคุยที คุย 4 - 5 ชม. เอาตรงๆนะ ผมอะเซ็งตั่งแต่วันแรกที่คบและว่าจะคุยอะไรเยอะแยะ

เพราะอะไรรู้ป่ะ 
วันหนึ่งมี 24ชม.
ผมอะทำงานวันละ 8 - 9 ชม. 
ในหนึ่งวัน ปัดไปเลยนะ หายไปแล้ว 9 ชม.
นอนพักผ่อน 6 - 7 ชม. ปัดเป็น 7 ชม.
ทานข้าวทำธุระอาบน้ำซักผ้าเก็บกวาดห้อง จิปาถะ ผมตัดไป 2 ชม.
ผมเหลือ 6 ชม. ครับ วันไหนทำธุระเร็วหน่อยเหลือ 7 ชม.
คุยโทรศัพท์ 4 - 5 ชม. หรือมากกว่านั้น
ผมจะเหลือแค่ 1 ชม. หรืออาจจะมากกว่านั้นนิดหน่อย 

ใช่แล้วครับ..ผมโตแล้วมีหน้าที มีสิ่งที่ต้องทำ รู้จักการแบ่งเวลาให้สิ่งต่างๆในชีวิต เหนื่อย, หัวเราะ, เคลียด, มีความสุข 
ในชีวิตเราต้องมีสิ่งแบบนี้อยู่แล้ว แต่ว่าเธอไม่ใช่แบบนั้นไงครับตั่งแต่เริ่มคบกัน เธอแบ่งเวลามาให้ผมหมดเลย 
จากที่แรกเคยขายของทุกวัน คราวนี้หยุดบ่อย เหนื่อย ไม่ไป แล้วก็จะบอกกับผมแต่ว่า คิดถึงตัวเอง คิดถึงตัวเอง

ความคิดส่วนตัวผมนะ 
ใช่เรารักกัน แต่เราโตแล้วนะ ยังไงก็มีเรื่องที่ต้องทำมากมาย 
การคิดถึงกันอ่ะ มันจำเป็นขนาดที่ต้องปล่อยปะละเลยหน้าที่เลยหรอ แล้วถ้านานๆไปเธอเบื่อผมขึ้นมาแบบนี้ผมจะดูแลยังไงหรอ
ใช่ครับความรัก ไม่ควรมองหรือวาดอนาคตที่แสนไกล แต่ควรจะทำเวลานี้ให้ดีที่สุดค่อยๆเดิน ค่อยๆประคองไปด้วยกัน
แต่การคุยโทรศัพท์ 4 - 5 แบบเนี่ย มันทำให้ผมมีแต่ เหนื่อย, เครียด, เหนื่อย ,เคลียด ผมจะประคองไหวหรอ

แน่นอนผมเข้าใจดีว่าผมกับคุณมันคนละคนบางคนอาจมี ไทม์ไลน์ ชีวิตที่ไม่เหมือนกับผม 
บางคนมีเวลาว่างเยอะกว่านี้ หรือ บางคน อาจจะน้อยกว่าผมอีกก็ได้ 
แต่เคสของผมเนี่ย ผมถามไรหน่อย แค่จะมานอนดูหนังคลายเครียดสักเรื่องผมยังทำไม่ได้อะ ทั้งๆที่หลังตื่นนอนแล้วเราก็ไปทำงานแล้วอะ
ผมกล้าบอกเลยว่ามันไร้สาระมากที่จะมาค้างสาย บางคนอาจจะกล้าบอกผมถึงขนาดที่ว่าว่าผม อ่อนว่ะ, เรื่องปกติ , หรืออาจจะบอกว่าความรักต้องทุ่มเท
งั้นผมถามไรสักข้อทีดิสำหรับคนที่คิดแบบนี้หน่อยนะ เวลาพ่อแม่ห่างกัน คุณเคยเห็ยพ่อแม่คุณโทรศัพท์นาน 4 - 5 ชม. ทุกวันป่ะล่ะ 
แล้วคุณเคยคิดเล่นๆไหมว่ามัน อาจจะ เป็นความรักในช่วงแรก ใครจะไปรู้ว่าอีก 5 - 10 ปี อาจจะ พูดขึ้นกูไส่กันก็ได้ แล้วผมก็เกลียดอะไรแบบนั้นมาก
ผมก็มีนะไอคาวรู้สึกช่วงแรกอะ ก็ เช่น คิดถึงเป็นพิเศษ หรือ แบบ ฉันจะรักเธอคนเดียว 

พ่อแม่ขอผมเวลาห่างกัน เขาโทรศัพท์หากัน คุย 10 - 20 นาทีจบ เออให้รู้ว่าคิดถึงนะเป็นห่วงนะ
พอใครอ่านมาถึงจุดนี้หลายๆคนก็คงเริ่มคิดแทนตัวผมไปแล้วแหละ เช่น ทำไมไม่บอกเขาตรงๆล่ะ 
หรือ ถ้านายไม่ชอบนายก็บอกเขาไปเลยถ้าเขารับไม่ได้ก็ปล่อยเขาไป บลาๆๆๆ เชื่อได้เลยฮะ หลายคงคนคิดแบบนี้แล้วแหละ
แต่อย่างที่บอกอะ ผมอะเป็นแฟนกับเขาแล้วนะ จะทำ หรือ จะพูด มันก็ต้องแคร์เป็นธรรมดาครับ 
แต่ตอนเนี่ยวันเนี่ย ผมเริ่มคิดแล้วแหละว่า สักวันผมอาจทนไม่ได้ไม่ทนอะ  ผมคงจะไม่แคร์อะไรอีกแล้วแหละ
ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง ผมตั่งใจจะบอกตรงๆแบบมีสติ แล้ว ตัดจบไปเลย ไม่ต้องมีแผล ให้เป็นความทรงจำไปแค่นั้น