สวัสดีค่ะ หนูอายุ18นะคะ ขอแทนชื่อตัวเองว่า ม่วง นะคะ
*ช่วยกรุณาอ่านให้จบทีนะคะ หนูไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว**
วันนี้มาตั้งกระทู้ครั้งแรก เดิมแล้วเป็นคนมีเหตุผล ใจเย็น ตลก
เราอาศัยและโตมากับคุณย่า คุณปู่และคุณอา
แต่คุณอาเราเสีย ส่วนคุณพ่อคุณแม่แยกทางกันต่างคนต่างมีคนใหม่ พ่อมีแฟนใหม่เรื่อยๆอยู่กรุงเทพ
แต่พักหลังรู้สึกโลกมันโหดร้ายตั้งแต่ เราขึ้นม4 เราเป็นเด็กเรียบร้อยมาตลอด ขึ้นม4มาเรามีแฟน แฟนของเราเป็นคนดาร์คๆค่ะ หัวร้อนง่ายๆเอะอะขึ้นกู ด่าทอตลอด จะทำร้ายข่มขู่ เราเสียเพื่อนเสียการเรียน
มีเรื่องขึ้นห้องปกครองทุกอาทิตย์ เด็กในโรงเรียนจ้องมองคู่เราตลอดเพราะทะเลาะกันประจำและเสียงดัง
ตอนนั้นเราทุ่มเท หลายอย่างแต่ตอนนั้นที่คบไม่ได้รักหรือชอบนะคะเพราะคือตอนนั้นเพื่อนเชียร์รวมกับอยากมีแฟนด้วย
เราขอเลิกหลายครั้งไม่ได้เขาน่ากลัวมาก
ตอนนั้นชีวิตเราพังมาก พ่อเราเป็นคนใหญ่คนโต โรงเรียนจะไล่ออกต้องการความช่วยเหลือจากคุณพ่อ คุณพ่อเราปล่อย ไม่สนใจแล้วบอกจะตัดพ่อตัดลูกตอนนั้นเราดาวน์มาก คือพ่อเราทิ้งจริงๆด่าสารพัด ไล่ออกจากบ้าน
หลังจากนั้นเราศูนย์มาก
ตั้งหลักกับตัวเองไม่ได้ ทัศนคติแย่ ไม่ดูแลตัวเอง เพื่อนก็ไม่สน อารมณ์ร้อน ร้องไห้ทุกวัน
จนตอนนี้เรามีแฟนใหม่แล้ว เราย้ายบ้านมาอยู่อีกจังหวัดนึง แต่คนในครอบครัวตอนนี้เหลือแค่2คน เพราะคนในบ้านมีครอบครัวอื่น บ้านมีหนี้สินจำนวนมาก
คุณพ่อจะมาวันสองวันแล้วก็กลับ เรารู้สึกขาดความอบอุ่นนะคะ แต่เราสังเกตุตัวเองได้เวลาทะเลาะกับคุณพ่อ
เราอยากฆ่าตัวตายทุกครั้ง เราเคยออกจากบ้าน
แล้วคุณพ่อเคยตบหน้าเรา2ครั้ง
พ่อเป็นคนพูดจาแรงมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีครั้งนึงท่านพูดว่า 'แม่ยังไม่เอาเลย ออกจากบ้านกูไป' 'กูแค่ทำหน้าที่แค่นั้นแหละ'
แทงใจดำ พ่อต้องการให้เราเป็นเด็กดีตามสกู๊ปชีวิต แต่เรารู้สึกบางอย่างมันเกินไป บ้านเราพอมีพอกิน ทำไมต้องให้เราหาปลาไปขายตลาดเช้ามืดตามในทีวี? ทำไมต้องไปกู้เงินเรียนเดินทางเองทั้งที่ตอนนั้นคุณพ่อว่าง และบ้านเราพอมีส่งเรียน แค่นี้หนี้ก็มากมายแล้ว?
เราเหนื่อยกับชีวิตมาก เรากลายเป็นคนอารมณ์และหัวร้อนง่ายมาก
เราอยู่กับแฟนสองคนทะเลาะกันเรายั้งอารมณ์และมือไม้ไม่อยู่จริงๆ สงสารเขา กลายเป็นคนงี่เง่า
และบางครั้งเราทะเลาะกับพ่ออยากบวกกับพ่อตอนนั้นเลย พ่อเราก็หัวร้อนเหมือนกัน
เรากลายเป็นคนหัวร้อนง่ายมากๆเลย
เราอยู่กับคนสูงอายุ1คน เป็นคนที่ตามเทคโนโลยีไม่ทัน ใครบอกอะไรก็เชื่อง่าย เราจะคอยพูดตลอดค่าน้ำค่าไฟ งานอะไรที่ต้องเข้าเมืองส่วนมากเราจะทำให้
ทุกครั้งที่บ้านหรือใครต่างท้อจะมาระบายกับเรา แต่พอเราระบาย ไม่ค่อยมีคนเข้าใจ
เราเคยโทรหาสายด่วนสุขภาพจิตนะคะ แต่ไม่เคยติด
เราควรไปหาหมอมั้ยคะ หรือเราเป็นแบบนี้ปกติของวัยรุ่น ตอนนี้เครียดมากจริงๆ เพราะเราโกรธโมโหร้องไห้ง่ายมาก ตอนนี้เพื่อนมีน้อยแต่เพื่อนดีมากค่ะ
หนูเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าคะ?
*ช่วยกรุณาอ่านให้จบทีนะคะ หนูไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว**
วันนี้มาตั้งกระทู้ครั้งแรก เดิมแล้วเป็นคนมีเหตุผล ใจเย็น ตลก
เราอาศัยและโตมากับคุณย่า คุณปู่และคุณอา
แต่คุณอาเราเสีย ส่วนคุณพ่อคุณแม่แยกทางกันต่างคนต่างมีคนใหม่ พ่อมีแฟนใหม่เรื่อยๆอยู่กรุงเทพ
แต่พักหลังรู้สึกโลกมันโหดร้ายตั้งแต่ เราขึ้นม4 เราเป็นเด็กเรียบร้อยมาตลอด ขึ้นม4มาเรามีแฟน แฟนของเราเป็นคนดาร์คๆค่ะ หัวร้อนง่ายๆเอะอะขึ้นกู ด่าทอตลอด จะทำร้ายข่มขู่ เราเสียเพื่อนเสียการเรียน
มีเรื่องขึ้นห้องปกครองทุกอาทิตย์ เด็กในโรงเรียนจ้องมองคู่เราตลอดเพราะทะเลาะกันประจำและเสียงดัง
ตอนนั้นเราทุ่มเท หลายอย่างแต่ตอนนั้นที่คบไม่ได้รักหรือชอบนะคะเพราะคือตอนนั้นเพื่อนเชียร์รวมกับอยากมีแฟนด้วย
เราขอเลิกหลายครั้งไม่ได้เขาน่ากลัวมาก
ตอนนั้นชีวิตเราพังมาก พ่อเราเป็นคนใหญ่คนโต โรงเรียนจะไล่ออกต้องการความช่วยเหลือจากคุณพ่อ คุณพ่อเราปล่อย ไม่สนใจแล้วบอกจะตัดพ่อตัดลูกตอนนั้นเราดาวน์มาก คือพ่อเราทิ้งจริงๆด่าสารพัด ไล่ออกจากบ้าน
หลังจากนั้นเราศูนย์มาก
ตั้งหลักกับตัวเองไม่ได้ ทัศนคติแย่ ไม่ดูแลตัวเอง เพื่อนก็ไม่สน อารมณ์ร้อน ร้องไห้ทุกวัน
จนตอนนี้เรามีแฟนใหม่แล้ว เราย้ายบ้านมาอยู่อีกจังหวัดนึง แต่คนในครอบครัวตอนนี้เหลือแค่2คน เพราะคนในบ้านมีครอบครัวอื่น บ้านมีหนี้สินจำนวนมาก
คุณพ่อจะมาวันสองวันแล้วก็กลับ เรารู้สึกขาดความอบอุ่นนะคะ แต่เราสังเกตุตัวเองได้เวลาทะเลาะกับคุณพ่อ
เราอยากฆ่าตัวตายทุกครั้ง เราเคยออกจากบ้าน
แล้วคุณพ่อเคยตบหน้าเรา2ครั้ง
พ่อเป็นคนพูดจาแรงมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แทงใจดำ พ่อต้องการให้เราเป็นเด็กดีตามสกู๊ปชีวิต แต่เรารู้สึกบางอย่างมันเกินไป บ้านเราพอมีพอกิน ทำไมต้องให้เราหาปลาไปขายตลาดเช้ามืดตามในทีวี? ทำไมต้องไปกู้เงินเรียนเดินทางเองทั้งที่ตอนนั้นคุณพ่อว่าง และบ้านเราพอมีส่งเรียน แค่นี้หนี้ก็มากมายแล้ว?
เราเหนื่อยกับชีวิตมาก เรากลายเป็นคนอารมณ์และหัวร้อนง่ายมาก
เราอยู่กับแฟนสองคนทะเลาะกันเรายั้งอารมณ์และมือไม้ไม่อยู่จริงๆ สงสารเขา กลายเป็นคนงี่เง่า
และบางครั้งเราทะเลาะกับพ่ออยากบวกกับพ่อตอนนั้นเลย พ่อเราก็หัวร้อนเหมือนกัน
เรากลายเป็นคนหัวร้อนง่ายมากๆเลย
เราอยู่กับคนสูงอายุ1คน เป็นคนที่ตามเทคโนโลยีไม่ทัน ใครบอกอะไรก็เชื่อง่าย เราจะคอยพูดตลอดค่าน้ำค่าไฟ งานอะไรที่ต้องเข้าเมืองส่วนมากเราจะทำให้
ทุกครั้งที่บ้านหรือใครต่างท้อจะมาระบายกับเรา แต่พอเราระบาย ไม่ค่อยมีคนเข้าใจ
เราเคยโทรหาสายด่วนสุขภาพจิตนะคะ แต่ไม่เคยติด
เราควรไปหาหมอมั้ยคะ หรือเราเป็นแบบนี้ปกติของวัยรุ่น ตอนนี้เครียดมากจริงๆ เพราะเราโกรธโมโหร้องไห้ง่ายมาก ตอนนี้เพื่อนมีน้อยแต่เพื่อนดีมากค่ะ