ขอพื้นที่เล็กๆ สำหรับระบายความในใจที่มันที่มันอัดอั้นหน่อยนะครับ

เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนครบกันมา 4ปีแล้ว ปกติผมกับแฟนจะอยู่ด้วยกันวันจันทร์ - พฤหัส แล้ววันศุกร์เขาจะกลับบ้านไปหาพ่อแม่เขา แล้วมีอยู่ศุกร์นึงผมสังเกตว่าแฟนผมเขาเงียบไปผิดปกติ เลยได้โทรไปถามคนที่บ้านเขา ปรากฎว่า คนที่บ้านเขาบอกว่า เขาไม่ได้อยู่บ้าน ตอนนั้น 5 ทุ่มกว่าแล้วเป็นช่วง เคอร์ฟิว โควิด-19 แล้วคนที่บ้านบอกอีกว่า ปกติเขาไม่ได้กลับบ้านวันศุกร์ ผมก็เอ้า เขากลับวันศุกร์มาเป็นปีๆละนะ 
  ผมก็เลยแกล้งโทรไปหาแฟนผม โทรไป 3-4 สายไม่รับ โทรจนรับสายแล้วผมก็แกล้งถามว่า ทำอะไรอยู่เงียบไปเลยนะ เขาตอบผมกลับมาว่า นอนอยู่ที่บ้าน มีอะไร ผมก็คิดในใจนะว่า เมื่อกี้คนที่บ้านบอก ไม่อยู่บ้าน รถไม่อยู่ ในห้องนอนไม่มีคน ก็แกล้งถามไปอีกว่า ขอคุยกับน้องหน่อย พอดีผมมีธุระคุยกับเขา เท่านั้นแหละ ตัดสายผมทิ้ง แล้วก็หายไปเลยครึ่งชม. (ขับรถกลับมาบ้าน) 
   มาถึงที่บ้านละ(ที่รู้เพราะผมโทรคุยกับน้องเขาให้น้องเขาเอาโทรศัพท์ในไว้ในกระเป๋าแล้วเดินไปเปิดประตูบ้าน) เขาก็โทรมาทำเป็นว่ารำคาญคนจะนอน แหนะเล่นใหญ่โวยวาย ใช่สิ สร้างหลักฐานตอนนี้อยู่บ้านแล้วนิ ข้อความไม่พอผมขอต่อคอมเม้นนะครับ