อายุ 17 ย่างเข้า 18 ควรทำไงดีครับ

เมื่อก่อนทำงานกับทางบ้านทำกับตาวันล่ะ 500 ถามว่าเยอะไหม เราก็ว่าเยอะครับแต่สัปดานึงทำงานไม่กี่วัน เลยคิดว่าไม่โอเค เลยลงใต้เพราะพ่อให้มาช่วยกรีดยาง เดียวจะหาแปลงกรีดยางให้ เป็นยางสวนป่านะครับ พอลงไปเสียตังไปหลายบาทค่านุ้นนั้นนี่ ค่าขนของขึ้นรถกะไปอยู่นุ้นเลย แต่พ่อหลอกให้ไปช่วยงานไปทำเป็นเดือนไม่ได้สักทีหัดก็นานทำก็เหนื่อยตั้งแต่ 1 ทุ่ม จนถึง ตี 3 แล้วตื่นมาเก็บยางอีกที 6 โมงเช้า เก็บเสร็จสัก 8 โมง พ่ออยู่กับแม่เลี้ยงนะครับ แม่พึ่งเสียได้ไม่ถึงปี เราคิดว่าเริ่มไม่โอเคแล้วตัดสินใจเอาตังก้อนสุดท้าย กลับมาเลยครับ กะว่าจะลองดูอีกสักตั้ง เลยเห็นรถตัวเอง เห็นว่ามันเก่าแล้ว และพังตอนกลับมาได้ไม่กี่วัน ตังเราหมดแล้วซ่อมไม่ไหวเลยตัดสินใจเริ่มระเบิดอะไหล่ทุกชิ้นออกมาขาย *แยกอะไหล่ คิดว่าน่าจะพอได้ค่ารถคืน แต่กลับพลาดครับ มีคนขอลดราคานั้นนุ้นนี้ เพราะมารับเอง ตัวเราหลังจากแยกอะไหล่ไป ก็ไม่มีรถขับ เจ้งครับ รถเกือบ 20000 หมื่นถ้าแยกอะไหล่ สังคมคนมันเหลี่ยมเยอะครับเราสู้ไม่ไหวเลยลดให้ หลังจากขายรถสักพักก่อนเข้าโควิด เราเอาตังก้อนนึงซื้อเสื้อมาขายแบบเหมา เห็นว่าน่าจะได้ลองทำไปก่อนสรุปก็เจ้งครับ ด้วยความว่ามีตัง ก็ใช้สุรุ่ยสุร่ายไปจนหมด พอเข้าช่วงโควิดก็อดอยากเลยครับ เงิน 5000 ก็ไม่ได้ เพราะอายุไม่ถึง สัปดามีสัก 100-200 พออยู่ได้ครับ ตาจ่ายค่าไฟให้  พอช่วงนี้ พี่ชวนไปช่วยดูร้านขายของชำ เค้าบอกว่าจะเปิดร้านขายขนมจีบ สาลาเปา เราก็ช่วยออกแบบป้ายให้ครับ เพราะมีคอม พอจะขายพี่ผมกับจะมาขายเองซ้ะงั้น ทั้งที่ผมจะขายอยู่แล้ว ที่บ้านเค้าก็ไม่มีปัญหาทางด้านการเงินเลย พี่ผมก็รู้ ผมรู้สึกเหมือนโดนแกล้งยังไงก็ไม่รู้ ผมหมดจนปัญญาแล้ว ควรทำไงดีครับ งานอย่างอื่นก็เคยทำ ขนพัสดุ เสิฟอาหาร แต่ล้ะอย่างไกลบ้านทั้งนั้นครับ เรายังเด็ก