กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมอยากฟังความคิดเห็นหรือคำแนะนำจากสมาชิกทุกคนในpantip รบกวนด้วยนะครับ
อาของผมปัจจุบันอายุ40กว่าแล้ว แกเคยเสพยาบ้ามาก่อน เลยทำไห้สมองแกได้รับผลกระทบจากยา คือมีอาการประสาทหลอนหัวเราะคนเดียวหนักสุดคือทำร้ายคนรอบตัวจนเกือบตาย แกเข้าออกโรงพยาบาลจิตเวชไม่ต่ำกว่า10ครั้ง เกิดจากที่แกไม่ยอมรับตัวเองว่าต้องทานยาเพื่อระงับอาการทางจิตเวช ทุกครั้งที่แกมีอาการหรือเริ่มคลุ้มคลั่งขึ้นมาก็มักจะจบด้วยการที่ผมกับครอบครัวเอาแกไปโรงพยาบาล ช่วงหลังผมเป็นคนอยู่ดูแลแกเรื่องการทานยาเพราะก่อนหน้านี้ที่แกเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ เพราะแกชอบแอบเอายาไปทิ้ง หรือแกล้งกินแล้วไปคายทิ้งทีหลัง
ปัญหาอยู่ตรงที่ทุกครั้งหลังจากแกไปโรงพยาบาลแล้วอาการดีขึ้นแล้ว แกมักจะบอกตัวเองว่าไม่จำเป็นต้องทานยาพวกนี้อีก แล้วก็วนลูปเดิม คือเข้าออกโรงพยาบาลอยู่ตลอด สมาชิกในครอบครัวรวมถึงผมพยายามคุยกับแกมาตลอดหรือแพทย์ที่ดูแลอาการแกก็กำชับการทานยาจิตเวช ที่ห้ามเลิกทานเด็ดขาด แต่แกก็ยังปฏิเสธว่าไม่จำเป็นต้องทาน
แกเคยทำร้ายคนในบ้านจนได้รับบาดเจ็บ เป็นแผลฝังใจจนไม่กล้าอยู่ร่วมด้วย แต่ทุกคนก็เลี่ยงที่จะไม่พูดถึงและคอยดูแลแกมาตลอด แล้ววันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ผมจับได้ว่าแกแอบเอายาไปทิ้ง ทุกครั้งที่ทานยาผมจะไห้แกอ้าปากพร้อมตรวจว่าซ่อนไว้ในปากมั้ย ผลคือแกก็ยังหาวิธีกลืนแล้วแอบคายทิ้งอยู่ดี พอแกขาดยาจิตเวชไปซักระยะหนึ่งแกก็จะกลับมามีอาการทีละนิดและจบด้วยคลุ้มคลั่งทำร้ายคนอื่นทุกครั้ง วิธีสุดท้ายทุกครั้งก็คือพาแกไปโรงพยาบาลจิตเวชแต่ก็เหมือนพาแกไปแล้วกลับมามีอาการแบบเดิม ในเมื่อแกไม่เคยยอมรับอาการของตัวเอง
ผมจะทำอะไรได้บ้างกับเหตุการณ์แบบนี้เหมือนผมกำลังติดอยู่ตรงกลางแล้วหาทางออกไม่เจอไม่ว่าจะพยายามวิธีไหนสุดท้ายก็เหมือนสูญเปล่าทุกครั้ง ความพยายามที่ใส่ลงไปเหมือนไม่ได้อะไรเลย
ผมมีอาที่ป่วยเป็นโรคจิตเวช ที่ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองเป็น
อาของผมปัจจุบันอายุ40กว่าแล้ว แกเคยเสพยาบ้ามาก่อน เลยทำไห้สมองแกได้รับผลกระทบจากยา คือมีอาการประสาทหลอนหัวเราะคนเดียวหนักสุดคือทำร้ายคนรอบตัวจนเกือบตาย แกเข้าออกโรงพยาบาลจิตเวชไม่ต่ำกว่า10ครั้ง เกิดจากที่แกไม่ยอมรับตัวเองว่าต้องทานยาเพื่อระงับอาการทางจิตเวช ทุกครั้งที่แกมีอาการหรือเริ่มคลุ้มคลั่งขึ้นมาก็มักจะจบด้วยการที่ผมกับครอบครัวเอาแกไปโรงพยาบาล ช่วงหลังผมเป็นคนอยู่ดูแลแกเรื่องการทานยาเพราะก่อนหน้านี้ที่แกเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ เพราะแกชอบแอบเอายาไปทิ้ง หรือแกล้งกินแล้วไปคายทิ้งทีหลัง
ปัญหาอยู่ตรงที่ทุกครั้งหลังจากแกไปโรงพยาบาลแล้วอาการดีขึ้นแล้ว แกมักจะบอกตัวเองว่าไม่จำเป็นต้องทานยาพวกนี้อีก แล้วก็วนลูปเดิม คือเข้าออกโรงพยาบาลอยู่ตลอด สมาชิกในครอบครัวรวมถึงผมพยายามคุยกับแกมาตลอดหรือแพทย์ที่ดูแลอาการแกก็กำชับการทานยาจิตเวช ที่ห้ามเลิกทานเด็ดขาด แต่แกก็ยังปฏิเสธว่าไม่จำเป็นต้องทาน
แกเคยทำร้ายคนในบ้านจนได้รับบาดเจ็บ เป็นแผลฝังใจจนไม่กล้าอยู่ร่วมด้วย แต่ทุกคนก็เลี่ยงที่จะไม่พูดถึงและคอยดูแลแกมาตลอด แล้ววันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ผมจับได้ว่าแกแอบเอายาไปทิ้ง ทุกครั้งที่ทานยาผมจะไห้แกอ้าปากพร้อมตรวจว่าซ่อนไว้ในปากมั้ย ผลคือแกก็ยังหาวิธีกลืนแล้วแอบคายทิ้งอยู่ดี พอแกขาดยาจิตเวชไปซักระยะหนึ่งแกก็จะกลับมามีอาการทีละนิดและจบด้วยคลุ้มคลั่งทำร้ายคนอื่นทุกครั้ง วิธีสุดท้ายทุกครั้งก็คือพาแกไปโรงพยาบาลจิตเวชแต่ก็เหมือนพาแกไปแล้วกลับมามีอาการแบบเดิม ในเมื่อแกไม่เคยยอมรับอาการของตัวเอง
ผมจะทำอะไรได้บ้างกับเหตุการณ์แบบนี้เหมือนผมกำลังติดอยู่ตรงกลางแล้วหาทางออกไม่เจอไม่ว่าจะพยายามวิธีไหนสุดท้ายก็เหมือนสูญเปล่าทุกครั้ง ความพยายามที่ใส่ลงไปเหมือนไม่ได้อะไรเลย