สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์ที่เราเคยลองไปทำงานเป็นแคทเชียร์ในห้างแห่งหนึ่งประมาณปีที่แล้ว ช่วงนี้นเป็นช่วงที่เรากำลังรอเข้ามหาลัยค่ะ เราก็อยู่บ้านช่วยแม่เฝ้าร้านกาแฟ มีลูกจ้างแต่เราก็ต้องทำทุกหน้าที่ตั้งแต่เปิดร้านยันปิดร้าน ด้วยคติที่ว่า”ใครทำก็ไม่เหมือนเราทำเอง” แต่ด้วยความที่ตอนนั้นอยากเก็บเงินและอยากลองอะไรใหม่ๆเราเลยไปสมัครงานเป็นแคทเชียร์ที่ห้างแถวบ้าน มีคนห้ามก็ไม่ฟัง (ก็อยู่บ้านมันไม่ได้เงินนี่หน่าา) แต่พ่อเราคือสนับสนุนลุยเลยลูกลองให้รู้55555
การทำงานก็คือตอนแรกก็คิดว่าคงแค่ติ้ดๆ คิดเงินง่ายๆ พอเอาเข้าจริงมันก็ติ้ดๆนั่นละค่ะแต่เราต้องยืนทั้งวัน มีพักกินข้าว1ชม. เมื่อยมากกกก แต่ก็ต้องยิ้มไว้ เพื่อนร่วมงานก็มีทั้งที่มาคุยกับเราดี ก็มีมองเหยียดก็มี อีกอย่าที่สัมผัสได้คือมันจะมีsup คือเป็นหัวหน้าแคทเชียร์อีกที ที่จะคอยดูถ้าแคทเชียร์ทำแสกนซ้ำ supจะต้องเป็นคนมาแก้อะไรแบบนี้ เราเข้าไปทำงานก็ยังไม่ได้สนิทกับใครและเป็นคนพูดไม่เก่ง เรามั่นใจมากว่าเราทำผิดน้อยมาก แต่เมื่อเราเรียกsupมาเขาก็จะทำหน้าเหวี่ยงๆแล้วก็ว่าเรา แต่กับพนักงานที่อยู่มานานทำผิดกี่ครั้งเรียกsupไปเขาก็ยิ้มคุยเล่นกันและไม่ว่าอะไร ตอนนั้นก็คืองงมาก ทำไมโดนว่าอยู่คนเดียว ก็พยายามไม่ทำผิดเลย นอกจากนั้นแต่ละวันก็จะเจอลูกค้าหลากหลายแบบ บ้างก็เข้ามาคิดเงินเงียบๆแล้วก็ไป บางคนก็เข้ามาชวนคุยเล่น เคยมีลุงคนนึงรุ่นพ่อเราคิดเงินไปหยอกเราไปก็น่ารักดี แต่ทำงานไปได้ไม่กี่วันเราได้เจอลูกค้าเหวี่ยง โดนลูกค้าโวยวาย ปาเหรียญที่เป็นเงินทอนปาใบเสร็จใส่เราแล้วก็พ่นคำไม่เสนาะหูต่างๆนาๆใส่เรา เพียงเพราะเขาซื้อแอลกอฮอล์เป็นสินค้าที่ทำให้ไม่ได้ส่วนลดท้ายบิล50บาท เราก็ขอโทษลูกค้าที่ไม่ได้แจ้ง และเสนอทางแก้ แนะนำเขา ว่ามันสามารถยกเลิกบิลนี้แล้วคิดเงินใหม่ได้นะคะ จะได้ ได้ส่วนลดตามที่ต้องการ แต่ลูกค้าท่านนั้นก็ไม่ยอมโวยวายลูกเดียว เราก็ต้องยิ้มตลอดเวลา แล้วก็เรียกsup พอเคลียร์อะไรเสร็จ ถึงเวลาพักของเราพอดี เราเดินเข้าห้องน้ำปุ๊ปน้ำตาไหลพราก ดราม่ากับเพื่อนหนักมาก จากนั้นต้องออกไปทำงานต่อ ตอนนั้นใจคิดถึงร้านกาแฟมาก😂
เมื่อได้ลิ้มรสชาติความหอมหวานแล้วนั้น เราก็ไปทำงานต่อให้ครบอาทิตย์ อาทิตย์ถัดมาออกมาช่วยแม่เฝ้าร้านกาแฟเหมือนเดิม55555 หลายคนอาจจะมองว่าเราไม่มีความอดทนเจอเรื่องแค่นี้ก็ออกมาแล้ว เราก็ยอมรับ นะเพราะ ณ ตอนนั้นเราก็ยังเด็กและเป็นครั้งแรกที่เจอเรื่องแบบนั้นเจอลูกค้าปาของใส่ แต่สำหรับเราเรารู้สึกว่าตัวเองรับมือได้ดีระดับหนึ่ง เราก็ถือว่าได้ไปลองให้รู้ว่ามันเป็นยังไง ทำไมคนรอบข้างถึงห้าม เมื่อได้รู้แล้วก็ออกมา ช่วยแม่ทำงานที่ร้านดีกว่า555555 ถึงจะไม่ได้ค่าจ้าง แต่สบายใจและมีความสุข กว่าเยอะ ลูกค้าก็น่ารักๆทั้งนั้น แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกเสียดายที่ไปทำ มันก็เป็นประสบการณ์ให้เราได้ลอง ชีวิตมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด การไปทำงานครั้งนั้นเราได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างมากจริงๆ ถึงตอนนี้เราเชื่อว่าถ้าเราต้องเจอเรื่องแบบนั้นอีกเราจะรับมือกับมันได้ดีกว่าเดิมแน่นอนค่ะ
ช่วงปิดเทอมนี้ เรามีความคิดอยากไปลองทำงานที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง คนรอบข้างก็ไม่เห็นด้วยเช่นเดิม พอดีกับติดโควิดก็เลยต้องยกไว้ก่อน
***เราจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง ! และจะไม่ทำสิ่งแย่ๆที่เราเคยเจอหรือไม่ชอบกับใคร***
เป็นกำลังใจให้เก็กที่กำลังเติบโตและพยายามเรียนรู้โลกคนนี้ด้วยนะคะ🥰
ประสบการณ์ลองทำงานเป็นแคทเชียร์
การทำงานก็คือตอนแรกก็คิดว่าคงแค่ติ้ดๆ คิดเงินง่ายๆ พอเอาเข้าจริงมันก็ติ้ดๆนั่นละค่ะแต่เราต้องยืนทั้งวัน มีพักกินข้าว1ชม. เมื่อยมากกกก แต่ก็ต้องยิ้มไว้ เพื่อนร่วมงานก็มีทั้งที่มาคุยกับเราดี ก็มีมองเหยียดก็มี อีกอย่าที่สัมผัสได้คือมันจะมีsup คือเป็นหัวหน้าแคทเชียร์อีกที ที่จะคอยดูถ้าแคทเชียร์ทำแสกนซ้ำ supจะต้องเป็นคนมาแก้อะไรแบบนี้ เราเข้าไปทำงานก็ยังไม่ได้สนิทกับใครและเป็นคนพูดไม่เก่ง เรามั่นใจมากว่าเราทำผิดน้อยมาก แต่เมื่อเราเรียกsupมาเขาก็จะทำหน้าเหวี่ยงๆแล้วก็ว่าเรา แต่กับพนักงานที่อยู่มานานทำผิดกี่ครั้งเรียกsupไปเขาก็ยิ้มคุยเล่นกันและไม่ว่าอะไร ตอนนั้นก็คืองงมาก ทำไมโดนว่าอยู่คนเดียว ก็พยายามไม่ทำผิดเลย นอกจากนั้นแต่ละวันก็จะเจอลูกค้าหลากหลายแบบ บ้างก็เข้ามาคิดเงินเงียบๆแล้วก็ไป บางคนก็เข้ามาชวนคุยเล่น เคยมีลุงคนนึงรุ่นพ่อเราคิดเงินไปหยอกเราไปก็น่ารักดี แต่ทำงานไปได้ไม่กี่วันเราได้เจอลูกค้าเหวี่ยง โดนลูกค้าโวยวาย ปาเหรียญที่เป็นเงินทอนปาใบเสร็จใส่เราแล้วก็พ่นคำไม่เสนาะหูต่างๆนาๆใส่เรา เพียงเพราะเขาซื้อแอลกอฮอล์เป็นสินค้าที่ทำให้ไม่ได้ส่วนลดท้ายบิล50บาท เราก็ขอโทษลูกค้าที่ไม่ได้แจ้ง และเสนอทางแก้ แนะนำเขา ว่ามันสามารถยกเลิกบิลนี้แล้วคิดเงินใหม่ได้นะคะ จะได้ ได้ส่วนลดตามที่ต้องการ แต่ลูกค้าท่านนั้นก็ไม่ยอมโวยวายลูกเดียว เราก็ต้องยิ้มตลอดเวลา แล้วก็เรียกsup พอเคลียร์อะไรเสร็จ ถึงเวลาพักของเราพอดี เราเดินเข้าห้องน้ำปุ๊ปน้ำตาไหลพราก ดราม่ากับเพื่อนหนักมาก จากนั้นต้องออกไปทำงานต่อ ตอนนั้นใจคิดถึงร้านกาแฟมาก😂
เมื่อได้ลิ้มรสชาติความหอมหวานแล้วนั้น เราก็ไปทำงานต่อให้ครบอาทิตย์ อาทิตย์ถัดมาออกมาช่วยแม่เฝ้าร้านกาแฟเหมือนเดิม55555 หลายคนอาจจะมองว่าเราไม่มีความอดทนเจอเรื่องแค่นี้ก็ออกมาแล้ว เราก็ยอมรับ นะเพราะ ณ ตอนนั้นเราก็ยังเด็กและเป็นครั้งแรกที่เจอเรื่องแบบนั้นเจอลูกค้าปาของใส่ แต่สำหรับเราเรารู้สึกว่าตัวเองรับมือได้ดีระดับหนึ่ง เราก็ถือว่าได้ไปลองให้รู้ว่ามันเป็นยังไง ทำไมคนรอบข้างถึงห้าม เมื่อได้รู้แล้วก็ออกมา ช่วยแม่ทำงานที่ร้านดีกว่า555555 ถึงจะไม่ได้ค่าจ้าง แต่สบายใจและมีความสุข กว่าเยอะ ลูกค้าก็น่ารักๆทั้งนั้น แต่เราก็ไม่เคยรู้สึกเสียดายที่ไปทำ มันก็เป็นประสบการณ์ให้เราได้ลอง ชีวิตมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด การไปทำงานครั้งนั้นเราได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างมากจริงๆ ถึงตอนนี้เราเชื่อว่าถ้าเราต้องเจอเรื่องแบบนั้นอีกเราจะรับมือกับมันได้ดีกว่าเดิมแน่นอนค่ะ
ช่วงปิดเทอมนี้ เรามีความคิดอยากไปลองทำงานที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง คนรอบข้างก็ไม่เห็นด้วยเช่นเดิม พอดีกับติดโควิดก็เลยต้องยกไว้ก่อน
***เราจะเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง ! และจะไม่ทำสิ่งแย่ๆที่เราเคยเจอหรือไม่ชอบกับใคร***
เป็นกำลังใจให้เก็กที่กำลังเติบโตและพยายามเรียนรู้โลกคนนี้ด้วยนะคะ🥰