คบกับแฟนมา4ปี จนถึงจุดที่ "หมดรัก" จะทำอย่างไรดี

นี่เป็นกระทู้แรกของเรา มันอึดอัดใจจนทนไม่ไหว จึงขอใช้พื้นที่นี้ในการเล่าระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นมานาน (ใครอ่านแล้วงง หรือจับใจความไม่ได้ก็ขอโทดด้วยนร้า)

ตามที่หัวข้อกระทู้เลย เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกอย่างไรดี ความรู้สึกที่ต้อง "ฝืน" คบกับแฟนไปอีกซักระยะนึง แรกๆเราก็คิดว่าเราทนได้นะ ก็แค่ทนๆคบไป แต่ช่วงหลังมานี้เรารู้สึกว่ามัน "ยาก" แล้วอ่า เรารู้สึกว่าทำไมกูต้องมาอดทนทำในสิ่งที่เราไม่มีความสุขด้วยวะ มันจะอดทนไม่ไหวแล้ว อ่านมาถึงตอนนี้ทุกๆท่านต้องเกิดคำถามว่า อะไรที่ทำให้เราต้องฝืนคบกับแฟน แล้วทำไมเราต้องทนคบกับแฟนด้วย มาค่ะ เราจะเล่าให้ฟัง (นี่เป็นแค่เรื่องราวและความรู้สึกของเราฝ่ายเดียว มันอาจจะไม่สามารถตัดสินได้ทุกอย่าง ยังไงฝากเพื่อนๆช่วยเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันด้วยนะคะ)

เรากับแฟนรู้จักกันผ่านแอพหาคู่ บ้านอยู่คนละจังหวัด ตอนนั้นที่เค้าทักเรามาเราก็มีคุยๆกะหลายคน ส่วนตัวเราเป็นคนขี้เหงา ขี้เบื่อ อยากรู้จักอยากคุยกะคนอื่นไปทั่ว เราก็คุยกับเค้าเรื่อยๆ ทุกๆอย่างมันคลิกกันมาก อายุเราเท่ากัน ก็จะคุยในเรื่องที่เหมือนๆกัน เค้าเป็นคนคุยสนุก เราคุยด้วยแล้วไม่เบื่อ จนมีอยู่วันนึงเราก็ต้องการความชัดเจน (เรารีบเร่งความสัมพันธ์มากกเกินไป) จึงตกลงเป็นแฟนกัน แล้วในระหว่างนั้นเราก็มีคุยๆกะคนอื่นอยู่บ้าง ด้วยความที่เราเป็นคนเจ้าชู้ด้วยแหละ ก็คุยกะคนอื่นแบบสนุกๆ ไม่ได้คิดอะไรมากกว่าคนคุย จนมีเหตุการณ์ที่แฟนเรารู้ว่าเราแอบคุยกะคนอื่นด้วย เค้าก็เสียใจ ส่วนเราก็เสียใจที่ทำให้แฟนรู้สึกแย่ เราจึงเลิกคุยกะทุกคน ให้รหัสเฟส รหัสไลน์ทุกอย่าง เพื่อให้แฟนสบายใจ ในชาวงนั้นมันก็มีการงอน การทะเลาะกันบ้างตามประสาคนเป็นแฟนกัน แต่ส่วนมากที่จะทะเลาะกันก็เรื่อง เค้าชอบกินเหล้า แล้วเราก็งี่เง่างอนไปซะทุกอย่าง เรารู้สึกเจ็บจี้ดที่หัวใจเมื่อเวลาแฟนบอกว่า ไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ เราไม่รู้ว่าที่เราเจ็บมันเป็นเพราะอะไร เราไม่ได้อยากรู้สึกเจ็บหรอกนะ เพราะมันทรมาน แต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ มันเจ็บทุกครั้งที่เค้าออกไปกินเหล้า ซึ่งตรงนี้เรามองว่ามันก็ไม่ใช่ความผิดเค้าหรอก เราก็เลยยอมเจ็บไปหลายครั้ง ตอนนั้นอะไรๆก็ยอมได้ ทุกอย่างมันดีไปหมด โลกทั้งใบเป็นสีชมพู (ดังที่พี่ตูนกล่าว) ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะคำว่า "หลง" คำเดียวแค่นั้น เราจะทำอะไร ไปไหน ก็คิดถึงเค้าตลอดมีความหวังดีให้กัน คือทุกอย่างมันดีมาก ดีถึงขั้นที่เราอยากจะแต่งงานกะคนนี้เลย เคยเจอกันครั้งแรกไม่ถึง 10 นาทีแต่โคตรมีความสุข 

จนกระทั่งมันมีช่วงชีวิตอยู่ช่วงนึงที่ทำให้เราทั้งสองคนต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน อยู่บ้านหลังเดียวกัน ทุกอย่างมันเป็นไปตามความต้องการของเราทั้งคู่ เพราะตอนที่อยู่คนละจังหวัดแทบจะไม่ได้เจอกันเลย แล้วจู่ๆมีเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องมาอยู่ด้วยกัน โคตรดีใจเลย แต่...มันไม่เป็นอย่างที่เราคิด คือตามธรรมชาติของมนุษย์อะ เมื่อมาอยู่รวมกัน 2 คนขึ้นไปมันก็จะมีความขัดแย้งตามมา เมื่อได้มาใช้ชีวิตอยู่กับเค้า เราก็ได้เห็นนิสัยบางอย่างของเค้าที่เราไม่เคยรู้มาก่อน เช่น การเป็นอารมณ์ร้อน ชอบโมโห ชอบตะคอกเสียงใส่ เป็นต้น ซึ่งเราเป็นคนSensitive โดนใครด่า ใครเสียงดังใส่นิดหน่อยก็นอยด์ละ อยากจะร้องไห้ละ ในช่วงแรกที่อยู่ด้วยกันมันก็ยังโอเคนะ มีความสุข ได้ใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เรารัก แต่ในช่วงนั้นเราก็ได้เห็นนิสัยต่างๆของเค้าที่เราไม่ชอบ เค้าเป็นคนรนราน ทำอะไรไม่มีสมาธิ ทำงานลวกๆ ไม่รอบคอบ แต่เค้าเป็นที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด เราเป็นตัวของตัวเองมากๆ ทุกอย่างมันก็เหมือนจะดีนะ แต่มันไม่ดีอะ จากนี้เราจะเล่าเหตุการณืที่ทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไป
- ที่บอกว่าเราได้มาใช้ชีวิตด้วยกันอะคือเรามาเรียนที่เดียวกัน เพราะฉนั้นช่วงเวลาที่ปิดเทอม เราก็จะแยกย้ายกลับบ้าน เค้าก็จะชอบไปปาร์ตี้กับเพื่อน กลับดึกๆ ซึ่งเราไม่ชอบ เรารู้สึกไม่โอเค เค้าก็เลยบอกว่างั้นจะไม่ไปก็ได้เพื่อให้เราสบายใจ ตอนนั้นรู้สึกดีที่เค้าไม่ไป แต่ก็รู้สึกแย่ที่เหมือนกะว่าเราบังคับไม่ให้เค้าไปไหน ระหว่างที่กลับบ้านเราก็คุยกันตลอด ถามว่าทำอะไรเค้าก็บอกว่าเฝ้าร้าน เค้าก็จะคอยรายงานตลอดว่าทำอะไร นอนตอนไหน เราก็ถามไปบางวันว่ากินเหล้ารึป่าว เค้าก็บอกว่าไม่กิน เราก็ "เชื่อใจ"แฟน พอเปิดเทอมเราก็กลับมาเรียน แล้ววันนั้นเพื่อนเค้าโทรมาคุย แล้วเพื่อนเผลอหลุดปากพูดว่า คืนนั้นที่ไปนั่งกินกะกู แล้วเราก็ได้ยิน แฟนก็ทำเป็นเหมือนกะว่า พูดอะไร จำผิดรึป่าว ส่วนเพื่อนแฟนมันก็ยังยืนยันว่าคืนนั้น คืนนู้น คืนนี้ ที่ออกไปกินเหล้ากัน คือพอเราได้ยินแบบนั้น หัวใจมันก็จี้ดขึ้นมา มันเหมือนฟ้าผ่ามาที่หัวใจ ไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง เค้าโกหกเราหรอวะ ทำไมเค้าโกหกเราอะ เราร้องไห้หนักมาก แยกห้องนอน เราเจ็บสุดๆ เรารู้สึกว่าเหมือนเราไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน ทำไมเค้าถึงทำกับเราแบบนี้ เค้าก็อธิบายว่า ไม่อยากบอกเพราะถ้าบอกว่าออกไปกิน เดี๋ยวเราก็งอน ก็เลยแอบไป คือมันจุกมาก อีกครั้งนึง ปิดเทอมแล้วแยกย้ายกลับบ้านเหมือนเดิม คืนนั้นเค้าบอกเราว่าปวดหัว จะกินยานอนแล้ว เราก็บอกว่าถ่ายรูปมาดูหน่อย เค้าก็ไม่ตอบ เค้าบอกว่าลุกไปเปิดไฟก่อน เราก็บอกว่าไม่ต้องเปิดถ่ายมาเลย เค้าก็เงียบจนสุดท้ายมาสารภาพว่ากินเหล้าอยู่ คืนนั้นเราก็นอนร้องไห้ มันทรมานมากๆอะ แล้วมันก็มีเหตุการณ์แบบเนี้ยถ้าจำไม่ผิดก็น่าจะประมาณ 3 ครั้ง ที่เค้าโกหกเราว่านอนแล้วนะ แต่จริงๆนั่งกินเหล้ากะเพื่อน หัวใจเราโดนทำร้ายหนักๆแบบนี้มาสามสี่ครั้ง จากหัวใจสีชมพูก็โดนแต้มสีดำไปเรื่อยๆ จนตอนนี้มันแทบจะดำไปทั้งหัวใจแล้ว นี่คือสาเหตุที่เราคิดว่ามันทำให้ความรักของเราหมดลง เพราะเหมือนกับว่าหัวใจเรามันโดนคนคนนี้ทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความเชื่อใจอย่าถามถึง มันหมดไปตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณโกหกเรา ซึ่งตอนนั้นเราก็ยังไม่เลิกกันนะ คือเหมือนกับว่าเราทั้งคู่ยังต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่ บวกกับคบกันมานานก็มีความผูกพัน บางทีมันก็มีความคิดขึ้นมาว่า ถ้าไม่ได้มาอยู่ด้วยกันก็อาจจะดีกว่านี้ หรือ อาจจะเลิกกันง่ายกว่านี้ก็ได้ 

ความรู้สึกของเราตอนนี้คือเราไม่ได้รักแฟนเหมือนเดิมแล้ว เรารักเค้าแบบเพื่อนเรายังมีความหวังดีให้เค้าเสมอ ทุกวันนี้แฟนจะหอมแก้มหรือเดินจับมือเรายังรู้สึกแปลกๆเลย เหมือนเรามีเพื่อนผู้ชายมาขอเดินจับมืออะ ความรู้สึกจะประมาณนั้น ด้วยความรู้สึกของเราแบบนี้ทำให้เรารู้สึกว่า ตอนนี้หัวใจเราไม่ได้รักใคร เราจึงหาวิธีที่จะคุยกะคนอื่นเมื่อมีโอกาส เพราะในใจลึกๆเรามันบอกว่า กูไม่ผิดหรอก กูไม่ได้นอกใจแฟนหรอก ตอนนี้กูไม่มีแฟนกูไม่ได้รักใคร จึงทำให้เราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง เค้าเป็นผู้ชายอบอุ่น อ่อนหวาน เรารู้สึกดีกะเค้ามากๆ ล่วงเลยไปถึงขั้นมีอะไรกัน แล้วแฟนเราก็จับได้ แฟนก็เสียใจมาก แต่เรากลับรู้สึกว่า เราไม่ผิด เราไม่ได้นอกใจใคร สุดท้ายก็ยังคบกันมาถึงทุกวันนี้ จะทะเลาะกันหนักแค่ไหนก็ยังไม่ได้เลิกกัน เพราะเราก็อยากจะเรียนจบไปด้วยกันก่อน แล้วจากนั้นก็คงจะพยายามถอยห่างออกมา เราก็พยายามฝืนคบไปจนกระทั่งเรียนจบ (อีกไม่ถึงปีเราก็จะจบแล้ว)  ตอนแรกๆมันก็ฝีนได้อะนะก็ทำตามน้ำไป แต่ตอนนี้เราเริ่มจะบังคับใจตัวเองไม่ได้แล้ว มันมีความคิดที่ว่าทำไมกูต้องทนทำอะไรแบบนี้ด้วย เรื่องSexไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยมีอารมณ์ร่วมกะเค้าเลย ตอนมีอะไรกันเราก็มโนภาพเป็นอย่างอื่น เราไม่มีความสุขเลย เราก็คุยกะคนอื่นไปเรื่อย หาความสุขใหม่ๆให้ตัวเอง 

ตอนนี้เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้อย่างไร จะเลิกก็เลิกไม่ได้ อยู่ไปก็ไม่มีความสุข เห้ออออออ
เพื่อนๆคิดเห็นกันอย่างไรบ้างคะ