ปัญหาเพื่อนบ้านนานจนเทำเราป็นโรคซึมเศร้า

สวัสดีค่ะวันนี้เราขอมาเล่าเรื่องราวของเรากับคนข้างหลังบ้านให้ทุกคนอ่านบ้าง เรามีอาชีพแม่บ้านค่ะเราอยู่กับแม่เพียงสองคนนายจ้างมาบ้างไม่มาบ้างปัญหาคือห้องนอนเราอยู่ใกล้กับห้องครัวเค้าซึ่งแน่นอนเค้าทำอะไรเราก็ได้ยินหมดไม่ว่ากลางวันกลางคืนเมื่อก่อนตอนเรายังเด็กเรากับบ้านหลังนั้นก็คุยกันดีค่ะยื่นข้าวยื่นแกงกันดีกันจนเค้าเข้ามาทางหน้าบ้านเด็ดต้นไม้ดอกไม้ไประหว่างที่แม่เรารดน้ำต้นไม้แล้วเปิดประตูไว้โดยไม่บอกสักคำหลังจากที่ดีกันมากเกินไปความเกรงใจเลยคงลดน้อยลงทั้งเสียงทั้งกลิ่นยามค่ำคืนดึกดื่นและยามเช้าตีสี่ แม่เราก็ทนนะเพราะเห็นว่าดีๆกันทนจนถึงวันที่แม่เราเต็มที่ละนอนไม่หลับพูดช่วยลดเสียงหน่อยได้ไหมนอนไม่หลับเลยแล้วตอนนั้นเราก็ยังเด็กต้องไปโรงเรียนแต่ก็นะคงเห็นว่าเราเป็นแม่บ้านหรือคนใช้ละมั้งถึงช่วยไม่ได้เสียงก็เหมือนเดิม จนมาหลังๆนี้แม่เราสะดุ้งตื่นเกือบทุกคืนและทุกเช้าจนแกหงุดหงิดเลยด่าไป จากนั้นมาเสียงโยนข้าวของลงอ่างล้างจานเสียงเคาะกระทะเสียงลากถังสังกะสีจากที่ดังจนได้ยินยันห้องนั่งเล่นหน้าบ้านก็ดังหนักกว่าเดิม ไม่พอไฟฉายแรงสูงที่ส่องเข้าตาเรามาในห้องยามตีสี่อีกส่องแป๊ปเดียวนะมาแบบโหมดกระพริบๆ คืนนั้นสี่ทุ่มละกลิ่นกระเทียมเคาะกระทะโยนของลงอ่างเลยเป็นเหตุให้แม่เรากับลูกชายเค้าทะเลาะกัน ป้าเราก็เป็นฝ่ายไปขอโทษแล้วถามว่าส่องอะไรเค้าบอกส่องต้นไม้ ขอโทษก็ดีอยู่พักนึงละก็เหมือนเดิมโครมคราม จนนอนไม่ได้เราเลยไปพูดกับเค้าเองก็ขอโทษแทนแม่ไปเค้าบอกว่า เมื่อก่อนแม่เราดีนะ เรียกเค้าชื่อ....ทำกับข้าวอร่อยจัง ทั้งๆที่พวกเราไม่เคยรู้ชื่อเค้าเรียกแต่คุณป้าๆส่วนเรื่องกับข้าวแม่เราก็ไม่เคยพูดอะไร แล้วทีเราซักผ้าตอนเช้าเค้ายังไม่เคยพูดเลยแหงละเค้าตื่นมาโครมครามในครัวแต่ตีสี่แล้ว พูดอีกว่าถ้าเค้าแจ้งความตำรวจจะส่งแม่เราเข้าโรงบาลนะ(ทำนองว่าแม่เราบ้าประสาท) สรุปทุกอย่างก็เหมือนเดิมก็แปลกนะทั้งๆที่รู้ว่าเรานอนแถวๆนั้นยังไม่รู้สึกเกรงใจอะไรเลยเราเลยตัดสินใจแจ้งเขตสุดท้ายเขตก็มาไม่พอใจเราสะงั้นไม่รู้เค้าไปพูดอะไรคืนนั้นละ5ทุ่มเลยจ้าดังมาก ตอนทะเลาะกันเค้าบอกนะอย่ามาว่าแม่เค้านะแล้วก็ว่าเราคนใช้ๆๆๆๆแล้วก็ไล่เราไปอยู่ที่อื่นเอิ่มคือ เราคนใช้เเล้วเค้าจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ เค้ารักแม่เค้าแล้วเราละแม่เราที่ต้องโดนกลั่นแกล้งทุกวันเค้าคิดไม่ได้บ้างเหรอทั้งๆที่แม่เค้าก็ชอบทำบุญเข้าวัด ไม่ได้ซึมซับอะไรเลย...เหรอ..ในขณะที่เค้าขึ้นห้องไปหลับสบายกันในห้องกว่าพวกเราจะหลับได้ก็อีกนานพอตีสี่เสียงก็มาสรุปคืนนึงได้นอนถึงสี่ชั่วโมงไหมไม่รู้กลางวันก็ลากถังสังกะสีบ้างไรบ้างอย่าว่าแต่ห้องเราเลยค่ะหน้าบ้านยังชัดเจน
จนทุกวันนี้เราสงสารแม่เรามากนะจะนอนแต่ละคืนยังไม่ค่อยจะได้นอนเราเองรำคานเสียงหนีไปนอนในห้องน้ำข้างบนย้ำห้องน้ำเพราะมันเก็บเสียงแต่ก็กลับมานอนที่เดิมไม่อยากให้แม่อยู่คนเดียวคืนไหนแม่หลับเราต้องคอยมาปิดหน้าต่างไม่ให้แม่ได้ยินเสียงแต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหร่หรอกเราเองไม่เคยได้หลับถ้าพวกเค้าไม่ปิดไฟเข้านอนก่อนตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว ยานอนหลับที่หมอให้ปรับตัวยามา1ครั้งเราก็ง่วงนะแต่ไม่หลับ พยายามคิดบวกแล้วแต่ก็ไม่ค่อยช่วย ส่วนแม่เราพักผ่อนน้อยจนป่วยเป็นโรคความดันด้วย ทุกคนในบ้านนายจ้างเราดีกับเราหมดช่วยดูแลเราแต่เด็กส่งเรียนจนตอนนี้แม่ของนายจ้างเราเสียได้เป็นปีแล้วเหลือแต่ลูกชายเค้าก็ดีกับเราเหมือนกันเพื่อนบ้านคนอืนก็ดีนะ ล่าสุดทางนั้นบอกจะแจ้งความเราข้อหาริดรอนสิทธิ์เค้า ทางเขตบอกเสียงมันก็ไม่ได้ดังเกินกำหนดคงเสียงขุดเจาะปูน คือเราก็ต้องทนแบบนี้หน่ะเหรอต้องสะดุ้งตื่ตกใจจนนอนไม่หลับแบบนี้ต่อไปหน่ะเหรอ ขอบคุณพื้นที่pantipที่ให้เราได้ระบายออกบ้างเป็นตัวหนังสือก็ยังดี