ผมเป็นคนพูดมากจริงๆชอบพูดหยอดมุกทำให้เพื่อนตลกเฮฮาเป็นจุดเด่นของเพื่อนกลุ่มนั้นเลยละ เเต่พูดไปมาเพื่อนมันก็รำคาน ผมก็เลยเริ่มพูดน้อยลงเพราะเกรงใจเพื่อน ไม่อยากให้เพื่อนมองเราในด้านไม่ดี เพื่อนมันเริ่มเมินเราในกลุ่มเวลาเราถามอะไรเพื่อนในกลุ่ม เราคิดว่าเพื่อนมันคงรำคานเรา เราก็เริ่มปรับตัวจนกลายเป็นคนพูดน้อยสุดๆถึงไม่พูดไรเลย จากคนที่เพื่อนเยอะกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนเลยเพื่อน เริ่มกลายเป็นคนที่ถูกเพื่อนลืม เวลามีงานกลุ่มไร เรากยายเป็นคนสุดท้ายตลอด จากคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มมาตลอด ไม่รู้จะเปลี่ยนตัวเองยังไงดีเเล้ว เพื่อนคนอื่นเขาก็สนิทกันมากขึ่นเลื่อยๆ ส่วนผมเพื่อนๆก็ลืมมากขึ่นเลื่อยๆเหมือนกัน ตอนนี้พยายามกับการทำอะไรคนเดียวพยายามบอกตัวเองว่าเดี่ยวก็ชินเองเเหละ
จากคนพูดมากเป็นจุดเด่นของกลุ่ม กลายเป็นคนเงียบ
ผมเป็นคนพูดมากจริงๆชอบพูดหยอดมุกทำให้เพื่อนตลกเฮฮาเป็นจุดเด่นของเพื่อนกลุ่มนั้นเลยละ เเต่พูดไปมาเพื่อนมันก็รำคาน ผมก็เลยเริ่มพูดน้อยลงเพราะเกรงใจเพื่อน ไม่อยากให้เพื่อนมองเราในด้านไม่ดี เพื่อนมันเริ่มเมินเราในกลุ่มเวลาเราถามอะไรเพื่อนในกลุ่ม เราคิดว่าเพื่อนมันคงรำคานเรา เราก็เริ่มปรับตัวจนกลายเป็นคนพูดน้อยสุดๆถึงไม่พูดไรเลย จากคนที่เพื่อนเยอะกลายเป็นคนไม่มีเพื่อนเลยเพื่อน เริ่มกลายเป็นคนที่ถูกเพื่อนลืม เวลามีงานกลุ่มไร เรากยายเป็นคนสุดท้ายตลอด จากคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มมาตลอด ไม่รู้จะเปลี่ยนตัวเองยังไงดีเเล้ว เพื่อนคนอื่นเขาก็สนิทกันมากขึ่นเลื่อยๆ ส่วนผมเพื่อนๆก็ลืมมากขึ่นเลื่อยๆเหมือนกัน ตอนนี้พยายามกับการทำอะไรคนเดียวพยายามบอกตัวเองว่าเดี่ยวก็ชินเองเเหละ