คุณคิดว่า การโดนยึดโทรศัพท์ คือวิธีแก้การติดเกมของลูกได้ไหม

ถ้าเด็ก ม.1 โตเป็น “ผู้ใหญ่” ทำงาน/
มีอาชีพแล้ว ช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว
ในทุกๆเรื่อง/มีรายได้เป็นของตัวเอง
ไม่ต้องแบมือขอเงินจากคุณพ่อ/คุณแม่

แล้ว ตอนนั้น คุณจะทำอะไรก็ได้ เช่น

1. นอนตื่นสายยังไงก็ได้(ในวันหยุดงาน)
    แต่ถ้าไม่ไปทำงาน เจ้านายคุณจะ “ยึด”
    งด.คุณ คงไม่ยึดแค่ “โทรฯมือถือคุณหรอก

2. ไม่มีใครยึด “โทรฯมือถือ” ของคุณ
     แต่คุณอาจจะต้องเอาไปขาย แลกเงิน
     เพราะคุณตกงาน/ไม่มีเงินใช้/กินข้าว/
     แดร็กข้าว ฯลฯ

“โทรฯมือถือ” เป็นของส่วนตัว แต่ใครซื้อให้ล่ะ?
แล้วเค้าซื้อให้เพื่อทำอะไรบ้าง? (อย่าตอบเข้าข้าง
ตัวเองนะ) ถ้าโตขนาด ม.1 แล้วตอบคำถาม
เหล่านี้ไม่ได้ ก็ “เกินเยียวยา!!!!”

อย่างอื่น ก็ตงไม่ต้องพูดถึง เพราะ “สติ/ปัญญา”
อาจจะ “อ่อน” เกินไป!!! เอาไว้โตกว่านี้ ก็คง
เข้าใจดีขึ้น!! หรือเอาไว้ตอนมี “ลูกชาย/ลูกสาว”
เป็นของตัวเองบ้าง ตอนนั้นจะคิด/ทำอย่างไร?

บางบ้าน ลูกๆของเค้ายังไม่มี “มือถือ”ใช้
แต่ต้องออกไปคุ้ยกองขยะเน่าๆเหม็นๆ
เพื่อเอาเงินไปซื้ออาหารประทังชีวิตไปวันๆ
คุณ ม.1 คงไม่รู้หรอก!!!

คำถามสุดท้าย!! ที่ถามว่า ถ้า "พ่อ/แม่" โดน
ยึด "โทรฯมือถือ" บ้างจะรู้สึกอย่างไร?

ก็ตอบได้ว่า  ถ้าท่านมี "ลูกชายโง่ๆ" เอา
แต่ "เล่นเกม" แถมไม่คิดถึง "อนาคต"
โตขึ้นตกงาน  ท่านอายุมาก ไม่มีรายได้
/ทำงานอีกไม่ได้ ฯลฯ ท่านคงไม่โดน

ยึดโทรศัพท์อย่างเดียวหรอก!! บ้าน
/รถ ฯลฯ อาจจะโดนยึดหมดด้วย
ตอนนั้นคุณก็อาจจะ "อดตาย" ไปด้วย!!!



สุดท้าย ก็พอเข้าใจได้นะ สำหรับ "คนเล่นเกม"
ผมก็เคยเล่นมาก่อน มันสนุก/อยากจะเอาชนะ
ฯลฯ มันต้องเล่นต่อเนื่อง/ทำคะแนน ให้ได้
ไม่งั้นที่ทำคะแนนได้มาก่อน จะเสียหายหมด!!

ถ้าเล่นดึกๆ นอนไม่พอ ตอนเช้าก็อยากนอนต่อ
ไม่อยากตื่น/ลุกขึ้นทำอะไรทั้งนั้น!! เด็กๆ
เล่นอะไร ก็ "หลงๆๆ" ไม่อยากเลิกง่ายๆ โดน
ดุ/ด่า/ถูกทำโทษ บ่อยๆ ดีว่าได้เรียนหนังสือ

โตขึ้น พอหางานทำได้จึงเข้าใจ!!