ทำไมต้องทนกับแม่แบบนี้?

คือขอเกริ่นก่อนนะคะ แต่ก่อนแม่เราเป็นคนใจเย็นมากค่ะเป็นคนนิ่งๆแต่พอเขาเริ่มทะเลาะกับพ่อทุกวันเขาเริ่มเปลี่ยนจากหน้ามือไปหลังมือเลยค่ะเขาอารมณ์ร้อนมากๆ ชอบทำร้ายร่างกาย(ไม่ได้บ่อยมาก) ชอบทำลายข้าวของ ชอบทำร้ายตัวเอง(อันนี้บ่อยมากค่ะ) แล้วพออยู่กันได้สักพักเขาก็หย่ากับพ่อ เราก็พูดกับแม่ว่า ไม่มีพ่อก็ไม่เป็นไรหนูกับน้องอยู่กับแม่ได้ แล้วพอหลังๆเขาเริ่มเครียดจากงาน แล้วก็มาลงที่เราซึ่งเราเป็นคนปากเร็ว และถ้าเราทนไม่ไหวจริงๆเราถึงจะโวยวายกลับ แต่เมื่อนานเข้าเขาเริ่มชวนเราทะเลาะทุกวันเลยค่ะ จนเราเบื่อ เรารำคาญ เราเริ่มจะหมดความอดทน ซึ่งเราก็พยายามบอกตัวเองมาตลอดว่าแม่เราเจออะไรมาเยอะ เขาคงเครียดแต่บางครั้งเราทนไม่ไหวเพราะเขาทำร้ายร่างกายเรา ชอบตะคอกใส่เรา ชอบพาลเรื่องงานมาใส่เรา จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ทะเลาะกันแล้วอยู่ๆเขาก็ทำร้ายร่างกายตัวเองโดยการดึงผม หยิกตัวเองแล้วก็ลงไปนอนชักดิ้นชัดงอบนพื้น เราเลยเผลอพูดไปว่า แม่ไปโรงพยาบาลมั้ยหนูว่าอาการแม่น่าจะหนักนะ คือเรารู้ว่ามันไม่ควรพูดแต่เขาทำแบบนี้เกือบทุกครั้งเราไม่อยากให้น้องจำแล้วทำตามเราเลยพุดออกไปตามที่เราคิด พอเราพุดจบเขาก็เริ่มกรี๊ดแล้วยายเลยมาห้ามไว้แต่ว่าแม่ชอบคิดว่ายายเข้าข้างเรา แม่เลยไม่หยุดทำแล้วก็เหมือนยายบอกประมาณว่าพอได้แล้ว แล้วเหมือนแม่จะเข้าใจคำพูดของยายเป็นอีกแบบอยู่ๆก็ตะโกนมาว่า ‘ทำไมต้องเข้าข้างแต่มันทั้งๆที่มันด่าหนูว่าบ้า’ เราเลยสวนกลับไปประมาณว่า ‘หนูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น หนูแค่แนะนำเพราะดูสิ่งที่แม่ทำ’ แล้วอยู่ๆเขาตะโกนขึ้น’กูต้องกราบตีนใช่มั้ย’ ซึ่งตอนนั้นเราคือ งงมากอะไรอยู่ๆบอกว่าจะกราบเราแล้วแม่ก็ทำอย่างที่พูดจริงๆ อยู่ๆแม่ก็ลุกแล้วมากราบเราซึ่งเรากระโดดหนีแต่เขาจับขาเราเอาไว้เเล้วก็ก้มหัวลงไปกราบแล้วก็แบบมือซึ่งตอนนั้นคือเราช็อกมากจริงๆเราเลยเผลอพูดไปว่า ‘แม่เป็นบ้าหรอ’ แล้วเขาก็ลุกขึ้นมาด่าเราฉอดๆแล้วก็บอกว่า’งั้นกับกูก็ไม่ต้องมาเป็นแม่ลูกกันไปตายไหนก็ไป ไปนอนแหกฮี ให้ผู้ชายมันเลี้ยงไป’ แล้วเราเลยโมโหเลยเดินกลับเข้าห้องเพราะไม่อยากสวนถ้ายิ่งสวนเหมือนจะยิ่งทำให้เรื่องไม่จบ ซึ่งทุกวันนี้เราทะเลาะกับแม่ตลอด เราเบื่อที่จะต้องมาทะเลาะกับเขาเเล้วเขาชอบทำประชดใส่ ซึ่งเรายอมรับว่าบางครั้งมันก็เผลอปากพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปแต่ว่า เราคิดอยู่ว่า เราควรจะต้องทนกับเเม่แบบนี้จริงๆหรอทุกวันนี้ที่อยู่บ้านเพราะเป็นห่วงยาย ถ้ายายไม่อยู่เราก็คงออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่นเพราะเราคิดว่าเราเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว เราเหนื่อยแล้วที่จะต้องมายอมทั้งๆที่เราไม่ผิดเราไม่ได้เริ่ม เราพูดอะไรเขาก็ชอบเอาไปคิดว่าเราว่าเขาเราด่าเขาซึ่งเราเหนื่อยแล้วจริงๆ เราเหนื่อยที่จะต้องมาทนกับอะไรแบบนี้เหนื่อยที่จะต้องมาเจ็บตัว(บางครั้ง)แล้วก็ต้องมาเหนื่อยเพราะทนฟังเขาเอาเรื่องเราไปพูดว่าเราตีเขาว่าเราด่าเขาให้คนอื่นฟังซึ่งเราไม่ได้ทำเพราะเรารู้ว่ามันบาปเขาชอบเอาเราไปใส่สีตีไข่ให้คนอื่นฟัง เราเหนื่อย เราเบื่อ เราท้อค่ะ
**********************************************
เราเลยอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงดีคะ เราเหนื่อยเราท้อมากๆเลยค่ะ